Jách : het klapdeurtje

Onze lezers heriimeren zich onze zeer ultvoerlgs beantwoording van dr J. Hoek Inzake de sacramenten. We vonden hem wei de moeite waard: hij had zijn naam gezet onder der kerk zeer schadelijke banbrleven, was voorzitter van de jongste haagsche synode geweest, had daar veel over samenspreklng eü zoo gesproken, en dit op een voor bepaalde krajiten „ontroerende" wijze. Nu vonden wij het niet zonder beteekenls, met hem eens „samen te spreken". We dachten: misschien helpt het nog wat; misschien zal dr J. Hoek gaan inzien, dat het in 1944 ook voor een Amsterdamsche ziel goed geweest was te gelooven, dat bv. Greijdanus uit Kampen de sacramentsleer beter door had dan b.v. Groshelde van Amsterdam, die met een candldaat wonderlijk handelde. We dachten verder: wie weet ?

Ziehier het rssultaat: dr J. Hoek schrijft:

„Br is alleen één ding, waarover Ik nog iets moet zeggen. Misschien herinneren onze lezers zich nog, dat Ik tegenover een citaat van prof. Schilder uit het „Schatboeck" van Urslnus-Pareus een ander citaat geplaatst had uit hetzelfde boek, waarm gezegd wordt, dat de Heilige Geest door de sakramenten „het ontstekene gheloove" verzegelt.

Nu beweert prof. Schilder, dat ik, zoals in de Tweede Kamer wel gebeurt, een soort klapdeurtjesspel gespeeld heb. Want de door mij aangehaalde zm zou gevolgd worden door twee apdere zinnen, die prof. Schilder had geciteerd en waarin de eerste zin wordt toegelicht. En dit laatste dan zo, dat daardoor mijn interpretatie van den eersten zin onmogelijk zou blijken te zijn. Ik zou dit niet hebben willen zien of horen en mij door het klapdeurtje verwijderd hebben.

Prof. Schilder zegt dan, dat Ik — zij het onbedoeld — heb „zitten te knoeien" en dat ik er mee „om hannes".

Laat mij hiervan alleen zeggen, dat lu mijn exemplaar van het „Schatboeck" de door prof. Schilder bedoelde ztonen niet volgen op den door mij aangehaalden zin. Hij had geciteerd uit een editie van 1634. Mijn editie Is van 1657. Daar Ik overtuigd was, dat prof. Schilder juist geciteerd had — gelijk ik daarvan trouwens nog overtuigd ben — had ik geen behoefte hem te kontroleren en de door hem gebruikte editie van 1634 hier of daar te pakken te krijgen en bij de bewuste plaats in te zien. Hoe het zij, ia de editie van 1657 volgen op den door mij geclteerden zin de bewuste zinnen niet.

Ik heb dus niet zitten te „knoeien" en te „hannessen". En ik ben niet door een klapdeurtje in-, en uitgegaan.

Overigens had Ik graag gezien, dat prof. Schilder ook iets geschreven had over wat Ik aanhaalde uit den kommentaar van prof. Greijdanus op Rom. 6:3 en 4, die - van prof. Schilders standpunt uit beoordeeld - de vaderen ook „in het gezicht geslagen" heeft, om de terminologie van prof. S. te gebruiken. Maar daarover - horen we niets.

Enfin, ik laat het hlerbij.

Prof. Schilder en Ik wijzen elkanders sakramentsbeschouwing af. Hij schreef: „dat is toch niets nieuws meer? Dat weten we toch al van elkaar sedert 1944? " Inderdaad, zo was het en zo is het In 1950 gebleven.'

En dat is dan alles.

Geen woord over de ettelijke argumenten. Alleen nog even 'n kik over Greijdanus Inzake Rom. 6:3, 4. Met genoegen wil Ik nög eens laten afdrukken, wat Greijdanus zelf over die exegese geschreven heeft — Indien dr Hoek het wil overnemen. Maar we laten ons niet uit de baan lokken: reijdanus zegt nergens, dat de doop Inwendige aanwezige genade als aanwezig verzegelt. Hij bestrijdt die optole. —

Verder laat dr H. alles rusten. „Ik laat het hierbij". Best. Maar de sterke menschen gelooven niet meer, dat deze praeses eener capltulanten tolereerende synode de argumenten van één der capltulanten „dóór had", al nam hij ze over. Hij sluit zich af van. wat den dwazen blndlngshandel van 1944 corrigeeren kan. De haagsche misdaad aan een candldaat — Befehl was Befehl — wiens preekconsent Is ingetrokken op gezag van theologische krukkerij blijft aanvaard, maar ook hij gaat op de gronden niet in. Het eenige is: een wig drijven tusschen de tegenstanders.

Overigens: — het Is niet waar, dat dr Hoek „een editie" gebruikte van een werk, waarvan Ik dan een „andere editie" ter hand genomen zou hebben. Dr Hoek gebruikte een heel ander boek dan dat van ondergeteekende. Blijkens de nederlandsche citaten was dat het „Schatboeck": een mausoleum met niet meer dan een paar botjes van XJrslnus onder veel andere resten van anderen. We nemen hem dat niet kwalijk, als hij zoo eens voor de vuist wat wil schrijven. We nemen het wèl kwalijk, als hij de „dikke woorden" van '44 wil gaan handhaven tegen professoren en dominees en candldaten, die het beter weten dan hij en zijn heele synode.

Iemand als dr Hoek moet in een polemiek als déze 5f niets van XJrslnus zeggen, öf een betrouwbare latijnschs editie nemen, In plaats van een slordig bereid hutspotboek met ook wel wat Ursmus-worteltjes erin. Een boek lu een andere taal, waartegen gewaarschuwd is. Hij moest zoo Iets vooral niet doen, nadat met de stukken aangetoond was, dat Urslnus schreef wat dr Hoek In zijn Schatboek niet kon vinden.

Overigens: niet alleen mijn editie van 1634 (Hannovlae) zegt het zóó, als ik aangaf, maar ook mijn editie van 1623 (Bremae). Precies zoo. Met dat „enlm" erbij.

Het spijt ons. dat dr Hoek ook de scheurdershouding handhaaft. Juist door zulke schijnbare „kleinigheden".

Overigens: hieronder nóg iets.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen