PERSSCHOUW

„GEEN PLAATS DES BEKOUWS".

Men kent de moeilijke plaats Hebr. 12 : 17: Ezau vond geen plaats des berouws, hoewel hij die met tranen zocht". Een plaats, waarover velen zich het hoofd gebroken hebben. De Heer D. Holwerda schrijft daarover in „Comu", blad van het Studentencorps „Fides Quadrat Intelleotum":

Zou wel Iemand bij Livius commentaar zoeken op het Nieuwe Testament?

En toch vonden we dezer dagen In het XXIXste boek van deze Romeinse geschiedschrijver een plaats, die belangrijk Schijnt te zijn voor het verstaan van een moeilijke tekst uit de brief aan de Hebreërs.

We bevinden ons in de laatste jaren van de Punische oorlog. De stad Loert is kort geleden door de Romeinen heroverd. De vreugde over dit feit wordt bij de •bewoners echter al spoedig ernstig getemperd door een schandelijk wangedrag der Romeinse bezetting. Ten einde raad zenden zij een gezantschap naar Rome om een klacht in te dienen. Groot is de verontwaardiging in de hoofdstad. De voornaamste schuldigen worden in hechtenis genomen, om in Rome werantwoordmg af te leggen. Bén hunner, Pleminius, is zelf bij onderlinge ruzies in het leger gruwelijk verminkt. Toch zijn hij en zijn medegevangenen niet in staat het medelijden van de bevolking te Rome op te wekken, zozeer is deze vooringenomen door het leed, dat door de hier te recht •staandeu over Locri is gebracht.

Livius drukt nu dit laatste aldus uit (XXIX 22, 7):

„Ac primo producti ad populum ab tribuMs apud praeoccupatos Locrensium clade animos nullum misericordiae lOGum habuemnt".

Toen we dit lazen, schoot ons plotseling Hebr. 12 VS 17 voor de aandacht: inetanoias gar topon ouch' heuren".

De overeenkomst in uitdrukkingswijze springt in het oog.

Waarom nu deze parallelplaats zo instructief is? Wel: et is voor de exegeten de grote vraag, bij wie de „metanoia", waarvan in Hebr. 12 : 17 sprake is, uitblijft. Men heeft wel willen denken, dat hier gesproken werd van Izaaks onvermogen, om zijn beleid (in het uitstellen van de zegen nl.) te veranderen, en zich dan genoodzaakt gezien, Izaak als subject van , , heuren" te nemen.

Terecht hebben anderen dit laatste afgewezen: was wisseling van subject bedoeld, dan had dit duidelijk moeten aangegeven worden. Men heeft inderdaad geen keus: ook van „heuren" is Ezau onderwerp.

Maar dan vraagt men zich af, waarop deze zinsnede slaat. Waar leest men in het Oude Testament, dat Ezau probeerde tot ajodere gedachten te komen, maar het niet kon?

De fout in deze laatste redeneering wordt nu opgehelderd door Livius. Ze is nl. deze, dat men, terecht aannemend, dat Ezau subject is van , , heuren", hem óók het „metanoein" toeschrijft. Maar het citaat van Livius kan ons overtuigen, dat deze , , mutatio consilii" haar „locus" heeft „apud aniraum alterlus". Zodat dus de vertaling moet luiden: Want hij zag geen kans om (zijn vader) tot andere gedachten te brengen". En daarmee blijkt deze tekst volkomen te kloppen op Gen-27 : 34—40.

Ter ernstige overweging aangeboden. We gelooven, dat hier een aannemelijke opvatting gegeven wordt. En dat onze exegese ermee gebaat kan zijn.

K. S.

WAS MEN IN 1944 „ONBEWOGEN" ?

Een van de stereotiepe „samensprekings"-verhaaltjes in de synodocratische pers levert deze week R. A. V. G. te B. in het orgaan van Utrecht (prov.). Aldus:

Weet U, wat in al deze gewichtige brieven-in-zoveelpimten ontbreekt?

DE LIEFDE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen