Continu werkdag houden met continue sabbat achterhaald

j OP EN OM 'T KERKPLEIN

Het vraagstuk van de Zondagsrust dreigt weer in een acuut stadium te komen. Bij de toenemende industrialisatie, die in ons vaderland wordt nagestreefd, komt de gedachte op of het niet gewenst zou zijn van vele fabrieken continu-bedrijven te maken. Voor ieder, die leeft bij eigen licht — indien dat al licht mag worden genoemd! — en op zijn tien dode vingers de begrotingen opmaakt, een aanlokkelijke gedachte. De industrialisatie vordert geweldige kapitalen ter investering en in een grootbedrijf als de Philipsfabrieken in Eindhoven staat een van de zeven dagen van de week een technisch apparaat van vele .millioenen volkomen renteloos. Zou zulk een bedrijf continubedrijf worden, waar zeven maal vier en twintig, uur per week de machines in bedrijf waren, dan zouden volgens de rekening van Bartjens de voordelen vele zijn. Bij geringere kapitaalsinzet zou voor meerdere arbeiders werkgelegenheid en brood te vinden zijn, de productie zou met een zevende van de huidige kunnen v/orden verhoogd, de concurrentiemogelijkheden tegenover het buitenland zouden stijgen, ons land zou zijn toch al zo moeilijke economische positie gemakkelijker kunnen handhaven, enzovoorts. Kortom, onze welvaartskansen zouden stijgen van zes op zeven. Dat is een rekensom., die voor allen opgaat. Want — men heeft het vroeger in de schoolstrijd al uittentreure herhaald — twee maal twee is vier. Dat is voor chrlstenmen.; en en niet-christenen al even hetzelfde. Dat zégt men tenminste. Maar het is de vraag.

Nu is het een goed ding te rekenen volgens Bartjens.

Maar het is een kwaad ding te rekenen zonder God.

De Prins der Nederlanden, het zij hier met grote dankbaarheid herdacht, heeft er bij zijn erepromotie op 16 November het illustere gezelschap van de Senaat der Technische Hogeschool aan herinnerd, dat ook in het wetenschappelijk en technisch en economisch bedrijf de honderd en zeven en twintigste psalm de Waarheid is: , , Zo de HERE het huis niet bouwt, tevergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan". Een woord, waarover we ons, door déze man, bij déze gelegenheid, in déze kring gesproken, verblijden kunnen.

Vinde dit Woord Gods niet slechts in de kring tot welke het gesproken werd in de Nieuwe kerk, zo dicht bij het graf, waarin volgens het inschrift in de hardstenen zerk, die de toegang tot de koninkUjke kelder dekt, de grote Oranje de wederopstanding der doden wacht, maar ook buiten Delfts illustere Hogeschool gehoor!

„Zo de HERE het huis niet bouwt".

Op die zegen mag ook het volk van Nederland alleen rekenen als het gaat in de weg van 's HEREN ordinantiën. Ook ten aanzien van de rustdag.

Wanneer wij op onze dode tien vingers de rekening opmaken, dan rekent de HERE nog wel eens een keer over. Dan haalt Hij vroeg of laat een streep door de rekening.

Niet altijd terstond. Niet steeds komt haastig de Ètraf over de boze daad.

Daarom is ook het hart van de kinderen der mensen vol om kwaad te doen. Maar het komt.

En het zou kunnen zijn, dat de HERE, als het continubedrijf werd ingevoerd, bij al het zwoegen van de bouwlieden, weigerde het huis te bouwen.

Of — dat kan ook — dat het continu werkdag houden met een continue „Sabbat" werd achterhaald.

Dat heeft het volk van Juda ervaren.

Dat had ook gerekend „volgens Bartjens". Het had de wekelijkse sabbat niet gehouden. Aan de sabbatsjaren waarin de akker volgens de wet moest rusten, niet gedacht. Het had alle dagen van de week en alle sabbatsjaren zijn „productieslag" geleverd.

Toen dreigde het Woord Gods door Jeremia's mond: dat de HERE hun een gedwongen „sabbat" zou geven en dat Hij aan het land zijn sabbatsjaren, die het -onthouden waren vergoeden zou in een zeventigjarige ballingschap (2 Kron. 36 : 21). Dat kan de HERE doen.

Hij kan het land met werkeloosheid, met oorlog, met deportatie — denk aan Oosteuropa! — slaan!

Dan worden de sabbatten „ingehaa.ld".

Hebben ze misschien vroeger al „op de keien" gelopen, mannen, die de HERE Zijn Dag onthielden, die een gedwongen „sabbat" ontvingen?

Heeft de HERE deze dingen niet al gedaan in de jaren van oorlog en bezetting?

Heeft men het niet opgemerkt?

Toch: , , geslagen, maar geen pijn gevoeld"?

O, als in de kerk niet meer brandt de lamp van het Woord Gods, het eeuwige Ucht! Dan wordt het donker.

Buiten haar is geen zaligheid.

Daarmee te rekenen, dat is rekenen in het geloof. „Zo de HERE het huis niet bouwt, tevergeefs " Maar de HERE achterhaalt alle geschonden sab­

batten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen