Aangaande mij en mijn huis

GEZINSLEVEN

Reeds meer dan eens vestigden wij er de aandacht op, dat Jacob zijn zoon Jozef liefhad boven al zijn broeders. En dat Jacob in deze daad van „liefhebben" niet handelde naar de eis des Heren, waaraan al ons liefhebben is onderworpen; de aartsvader deed hierin verkeerd, hoe menselijk-verklaarbaar ons ook deze zijn houding moge voorkomen.

Het kon dan ook niet uitblijven, of dit verkeerde optreden van vader Jacob moest zijn onaangename, betreurenswaardige, bittere gevolgen hebben. Nooit staat een daad, weJce dan ook, van wie dan ook, op zich zelf. Altijd wérkt ze iets: voor de dader zelf; ook voor de kring, waarin deze is geplaatst, en waarmee hij is verbonden en in levend contact staat. Wat de , Heiland ons leert: „Een goede boom brengt voort goede vrucht, maar een kwade boom brengt voort kwade vrucht", — dat geldt van al onze daden, van onze woorden, van ons gehele optreden. Te ernstiger, te meer-omvattend zijn deze gevolgen, naarmate we een hogere positie innemen. Hoe ontzagajk waren de gevolgen van de zonde, bedreven door Adam; hoe zwaar zondigde Mozes; hoe erg was het toen Koning David viel.

Hoe erg was het daarom ook, toen Jacob, in de houding, welke hij aannam tegenover Jozef (en tegen diens broers), niet recht stond voor de Here, zijn God! Hij, Jacob, de aartsvader; het hoofd van het volk, waarmee de Here Zijn verbond had opgericht; in de tijd, waarin dat volk zich begon te vormen, toen de grondslagen, de grond-constructie van dat volk gelegd werden. Eén fout hierin moest voor de geschiedenis van dat volk vèr-strekkende gevolgen hebben.

Wie zou, bij het overdenken van deze dingen niet beven! Want wij allen, ouders, en zij die nog eens ouders hopen te worden, dragen deze ontzaglijke verantwoordeUjkheid; ja, ook als particuliere personen, als leden van het gezin, leden ener vereniging, in welke verbonden wij optreden, zullen wij het ons bewust zijn, dat onze daden en onze woorden alle hun gevolgen hebben, hetzij ten goede, hetzij ten kwade. „Laat ons dan voorziohtiglijk wandelen: niet als onwijzen maar als vsajzen".

Op één ding wil ik hier nog wijzen, voor wij verder nagaan wat er in het gezin van vader Jacob zich afspeelde. Het is dit, wat de volksmond aldus uitdrukt: „het kwaad loont zijn meester". Wat wij ook zo zouden kimnen zeggen: „De gevolgen, weike een zondige daad heeft; de uitwerkingen, de vruchten daarvan, zijn tegeüjk aan te merken als de straf des Heren op de zonde". De overheid, van de Here aangesteld, om het kwade te wreken, straft anders; en wij, als ouders, ook. Als de rechter een moordenaar veroordeelt tot twintig jaar gevangenisstraf, dan is die straf geen vrucht van zijn misdaad, geen gevolg daarvan. Evenmin als vwj onze ondeugende jongen wel eens een pak voor zijn broek geven.

De Here heeft beide verordend. Het is Zijn wil. Zijn beschikking, dat de vrucht der zonde is tegelijk de straf der zonde en dat dus geen enkele zonde ongestraft bUjft, al zou er geen overheid zijn, die veroordeelde en het uitgesproken vonnis uitvoerde. Maar ook heeft Hij overheden aangesteld, opdat de ongebondenheid der mensen bedwongen worde en het alles met goede ordinantie onder de mensen toega. J.i, dikwijls grijpt Hij door Zijn strafgerichten Zelf in, met dat zelfde doel, buiten de overheden om; a!s bii de zondvloed, de torenbouw van Babel, de verwoesting van Sodom en Gfomorra, de wegvoering naar Babel «nz.

Keren vsdj nu terug tot het aartsvaderlijk gezin, met als verantwoordelijk hoofd vader Jacob, Israël, die zijn Jozef lief had boven al zijn andere zonen, en dat ook duideUjk liet bUjken, o.a. door hem een veelvervige rok te schenken. Hierin faalde Jacob. En dus bleven de gevolgen niet uit. De Schrift zegt het zo: „A!s nu zijn broeders zagen dat hiui vader hem boven al zijn broeders lief had, haatten zij hem en konden hem niet vrediglijk toespreken", en legt daardoor een nauw verband tussen die twee: het vóórtrekken van de vader en de haat der broeders! Hoe kon het ook anders!

Elk gezin is een wondere schepping Gods; niet een optelsom van enige mensen; ook niet een soort vereniging, welke door het aanvaarden van onderlinge afspraken tot stand is gekomen; maar een levend organisme, waarvan de samenstellende delen samengegroeid zijn; altijd in levend, nauw contact met elkaar staan; op elkaar aangelegd zijn en elkaar nodig hebben; dat aUeen kan tieren en wel gedijen en aan zijn bestemming kan beantwoorden, als elk lid de plaats inneemt, voor hem bestemd en goed functioneert; maar ook omgekeerd: een organisme, dat hapert, dat een kwijnend bestaan leidt, dat dreigt vast te lopen en om te komen, zodra ook maar één lid óf te zwaar belast óf op non-activiteit wordt gezet, zodra de goede verhouding die er tussen de verschillende leden behoort te bestaan, verstoord wordt. Het luistert met zulk een levend organisme, waarvan de opperste Bouwheer zelf de Formeerder is, en Die voor het voort-bestaan daarvan Zijn eigen verordeningen gaf, welke niet overschreden kunnen worden, dan ten nadele van het hele organisme, zo ontzettend nauw. In dat opzicht vertoont het gezin grote overeenkomst met het mensehjk lichaam; ook een organisme, door de Here in het aanschijn geroepen. De Apostel Paulus beschrijft dit zo tekenend in 1 Oor. 13. Prachtig functioneert dat rijk en fijn bewerktuigde lichaam als elk lid, elk deel doet, waartoe de Here het schiep; in de onderlinge verhouding, welke Hij daarvoor verordende. Hapert daaraan iets, dan voelt de mens zich ziek; en de taak van de dokter zal zijn op te sporen, waar de goede verhouding is gestoord en hoe deze weer te herstellen is. Hersenen en zenuwen, het hart en het bloed, de longen, maag en ingewanden, lever en nieren — als alle „normaal" (d.i. naar de normen Gods) functioneren, dan gaat alles als vanzelf en gevoelt de mens zich behaaglijk en in staat om te werken. Maar als ook maar één daarvan zijn dienst weigert, of niet goed vervult, dan treedt ziekte in, welke het gehele lichaam zou doen ineenstorten, als geen herstel intreedt.

Welnu, zo is het ook met het gezin. Als vader b.v. zelf niet ^eugt, als hij jegens z'n vrouw z'n plicht verzaakt, als hij in de regering zijner kinderen te kort schiet, als hij in zijn liefhebben faalt, dan is hij daardoor oorzaak, dat in het gezin de goede, onderlinge verhoudingen verstoord zijn, dat de harmonie er niet meer is, dat alles scheef trekt, en dat 't het beeld gaat vertonen van een huis, dat tegen zichzelf verdeeld is. Dat blijkt hier ook in het gezin

van vader Jacob.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen