Boekbespreking

„De Heilige Geschiedenis volgens de vier Evangelieverhalen", door Prof. Dr S. Greijdanus f. Oosterbaan & Le Cointre N.V., Goes. 1951.

Naar redactionele ordening is het de taak van ondergetekende het bovengenoemde boek in „De Reformatie" aan te kondigen.

Dat kan men alleen maar doen met weemoed.

Want dit boek is 't laatste, dat de man, die we iiog elke dag missen, heeft gereed gemaakt. Toen de laatste woorden daarvan op het papier waren gebracht, heeft zijn vermoeide, pijnlijke hand de pen, die zoveel duizenden vellen heeft volgeschreven, voor altijd neergelegd.

Wie dit boek heeft zïen ontstaan kan er alleen maar met eerbied naar kijken. Het is voor hem als vanzelf geworden tot een symbool, tot een monument, van de schoonste en rijkste genadegave, waarmee de God der kerk zijn knecht Greijdanus had gekroond. Want het is als 'n kristallisatie van diens volstrekte, zelf-verloochenende overgave aan zijn Here Christus en aan zijn broeders en zusters.

Van een bepaald gezichtspunt uit zou men kunnen zeggen: dit boek werd geschreven in een wedloop met de dood!

Greijdanus wist, toen hij er mee begon, dat zijn einde snel naderde en daarom gebruikte hij alle uren, die hem restten en alle snel opterende kracht om zijn eenvoudige medebroeders voor zijn intocht in het Vaderhuis nog iets te geven, waarvan men hem verzekerd had, dat het hun ten zegen kon zijn.

Maar omdat het zó geschreven werd kan men beter zeggen, dat het boek ontstond tijdens de doorbraak van het leven! Greijdanus heeft het ons als een laatste „dienst" overgegeven voor hij heenging naar Hem, met het oog op Wie óók hij kon en mocht zeggen: „Wiens ik ben. Welke ik ook dien."

En het is, of dit boek daarvan getuigt. Want zou er wel ooit een geschrift van Greijdanus' hand verschenen zijn, dat zo levend, zo direct aansprekend is als dit?

Aan het verzoek van de Uitgever om een „inleiding" op dit boek te schrijven, heb ik gaarne voldaan. En het stond voor mij dadelijk vast, dat ik daarin niets anders mocht geven dan een schets van het werk Van Prof. Greijdanus. Dat wil dus zeggen: van zijn rusteloos zwoegen om het woord Gods beter te verstaan, te doen verstaan en tot heerschappij te helpen brengen.

Bij de studie, welke voor het schrijven van deze inleiding nodig was, werd ik zeer getroffen door de indrukwekkende eenheid van al wat Greijdanus leerde. Er is een diepe overeenkomst tussen wat Greijdanus in vroeger jaren omtrent het woord Gods publiceerde en dat wat hij vele jaren later omtrent het sacrament Gods leerde. Het ging èn toen èn later tegen dezelfde vijand, om dezelfde schatten. En opdat „het arme geplaagde volk Gods" van deze rijkdommen niet zou worden beroofd, heeft Greijdanus steeds alles, zichzelf in de eerste plaats, op het spel gezet!

De HERE geve zijn zegen óók op het laatste werk,

dat Greijdanus in dit leven mocht verrichten.

P.S. Ik moge hier de bezitters van het boek verzoeken daarin een paar zinstorende fouten te verbeteren.

Men leze op pag. 44, r. 14 v.o., inplaats van z o o - dat: w a a r d o o r; en op dezelfde pagina in r. 6 en 5 V.O., inplaats van: m a a r ook, o m d a t God ze aanbiedt, d e b e t e e k e n d e zaken zelf zijn: maar God ook de beteekende zaken aanbiedt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen