VU Magazine 1974 - pagina 16

betere gehalte van het gebruikte materiaal zijn de wegen nu over het algemeen zeer redelijk te berijden en men tracht die conditie te handhaven door o.a. de tonnage voor vrachtvervoer aan banden te leggen. Het is duidelijk dat deze sterk verhoogde transportcapaciteit een goede indicatie is voor een toegenomen economische bedrijvigheid.

Corruptie De prioriteit, ook zichtbaar in de grote bedragen op de begroting, die dit deel van de infrastructuurverbetering heeft gekregen en die liep via het ministerie van openbare werken heeft er weliswaar ook toe geleid dat op alle niveaus op grote schaal corruptie gepleegd kon worden. Als illustratief voorbeeld geldt het volgende verhaal. Een civiel ingenieur bemerkt dat de kwaliteit van het asfalt voor een bepaald wegdek inferieur is en rapporteert dit aan de betreffende instanties. Hij krijgt dan de keus om te zwijgen en in het vervolg 'mee te doen' met de potverdeling - ongeveer 10% van elke projectsbegroting wordt op deze wijze verdeeld - of overgeplaatst te worden naar een geïsoleerde post waar zijn kinderen geen behoorlijk onderwijs kunnen volgen. Deze wijze van corrumperen en 'erbij' betrekken is zo epidemisch van karakter dat men kan zeggen dat die vrijwel in alle sectoren van de samenleving is doorgedrongen, ook in de kerken, zodat hen elk moreel gezag om te oordelen ontbreekt. Voor het land in zijn geheel waarschijnlijk veel ernstiger, is dat ook in het bestuur van centrale overheid tot lokale bestuurders, deze 'algemene ziekte' - sakit umum - verziekend werkt.

Was er vroeger nog een zekere verdeling van de armoede doordat via een 'sociaal' oogstmagazine systeem, het bawon-systeem, waarbij 1/10 1/5 van de oogstopbrengst, afhankelijk van de Java kan slechts 35% van de bevolking, in de (familie)relatie van de oogster tot de grond- leeftijd van 15 tot 50 jaar - de produktieve bezitter, voor de oogster was, nu is, door ge- leeftijd voor het platteland - gedurende 175 bruikmaking van de nieuwe variëteiten, die dagen van het jaar werk vinden in de agraride invoering van daglonen sterk hebben be- sche sector. In de oveirge tijd plm. 45% van de vorderd, de economische afhankelijkheid werkdagen, is er in het geheel geen werk in van de grondbewerkers t.o.v. de grondbezit- deze sector. Huisnijverheid is minimaal en ter veel groter. De schare van werklozen, ver- de kleine handel vangt ook maar zeer ten dele borgen en openlijk, groeide met het jaar en ^het arbeidspotentieel op. De enige vlucht is, vormde hoe langer hoe meer een bedreiging om in grote getalen, vooral in de droge tijd, voor de stedelijke ontwikkeling. Zoals we in naar stedelijke centra te gaan om daar een het vorige stuk zagen moest die juist 'zonder kommetje rijst te bemachtigen. onlusten' verlopen. Uiteindelijk leidde deze Dit systeem van boro waarbij de man voor ontwikkeling er toe dat de stad Jakarta een een paar weken of maanden naar de stad gaat paar jaar geleden een politiek van 'afgrende- en zijn gezin achterlaat leidt er mede toe dat ling' volgde om de vloed van 'gelukzoekers' het echtscheidingspercentage in sommige een halt toe te roepen. Misschien heeft het streken het hoogste in de hele wereld is enigszins, voor Jakarta althans, geholpen, (tegenover 100 gesloten huwelijken per jaar maar iedereen is het er over eens dat het een staan 35 ontbonden huwelijken!) met de deshopeloze zaak is als niet alles wordt gedaan astreuze sociale gevolgen vandien vooral voor om voor ruimere werkgelegenheid te zorgen de'kinderen. op het platteland zelf

bzi

Twee manieren Werklooslieid Hoe ontstellend die situatie is laten de volgende cijfers zien. In een minus-streek in

Een aantal jaren geleden, 1970, 1971 is de overheid begonnen om via een systeem van ver doorgevoerde decentralisatie van projec-

Irrigatie Naast het wegennet heeft vooral een derde aspect van de infrastructuur grote aandacht gekregen en wel de irrigatie. Uiteraard van groot belang om de verhoogde rijstproduktie te bereiken. Toen de plannenmakers begonnen (in '67, '68) bestond er nog vrij algemeen het optimistische geloof in het 'wonder van de groene revolutie'. Recente studies hebben de beperktheid van de invoering van nieuwe rijstvariëteiten aangetoond. In het kort samengevat kan men stellen dat de investeringskosten zeer hoog zijn: op nationaal niveau door grote stuwdammen en irrigatiewerken aan te leggen, en op lokaal niveau, voor de landbewerkers, omdat zij hogere produktie onkosten (insecticida, bemesting) hebben. Bovendien geldt in het algemeen dat die streken voor verbetering worden aangewezen, die relatief beter af waren vanwege de vaak geringere investeringsonkosten bij een hogere meeropbrengst en dat die boeren gebruik kunnen maken van de nieuwe soorten die al economisch krachtiger waren en zodoende relatief nog rijker worden. Het gevolg is dat op dorpsniveau zelf, een grotere discrepantie ontstaat tussen de 'rijke' boeren en de landloze arbeiders. 14

ten dit probleem enigszins tegemoet te treden. Op twee manieren. In de eerste plaats werd Rp. 100.000 (voor '71 ± f 1.000, daarna ± f 600) per jaar ter beschikking gesteld voor elk dorp. De uitdrukkelijke bedoeling was, dat elk dorp arbeidsintensieve en produktieve projecten zou entameren met dit bedrag. Ondanks aanvankelijke teleurstellingen, er werden op grote schaal consumptieve projecten uitgevoerd, zoals aanschaf van uniformen voor de burgerwacht, bouw van 'prestige'objecten van lokale bestuurders, is men er toch mee doorgegaan en hoewel er, zover bekend, nog geen onafhankelijke en systematische studie naar het gebruik van deze bedragen is uitgevoerd, is algemeen de opvatting dat hoe langer hoe meer dit jaarlijkse bedrag van Rp. 100.000 per dorp wordt aange-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen