VU Magazine 1974 - pagina 70

museum opgehangen. Grote ontsteltenis bij de kerk. Maar Mintoff trok zich daar weinig van aan en gaf het schilderij pas terug een paar dagen voordat hij in '58 aftrad. Tien jaar lang, tot 1969, waren kerk en labourparty in een diepgaand conflict gewikkeld, dat er net zo uitzag als dat tussen de constitutionele partij en de kerk in 1930. Dat wil zeggen: opnieuw verklaarde de kerk het een doodzonde te stemmen op een haar onwelgevallige partij. Daarmee werd labour bedoeld, al werd die niet met naam en toenaam genoemd. De verkiezingen van 1962 werden

cilie', de kerkelijke ban op labour opgeheven (na de verkiezingen, dat wel). Het gevoelen dat er iets moest gebeuren om de impasse te doorbreken werd steeds levender. Er werd, omdat men van mening was dat Mintoff en Gonzi te lang de strijdbijl hadden gehanteerd om het ooit eens te kunnen worden, zelfs fris bloed aangevoerd in de persoon van mgr. Gerada, een voormalige Vaticaanse diplomaat. Deze opende de onderhandelingen met hihour en in '69 werd een verklaring opgesteld waarin kerk en labour hun verschillen opgaven.

bleken dat de verhoudingen op Malta dusdanig waren, dat het Mintoff onmogelijk was een verkiezing te winnen, zolang de kerk het stemmen op zijn partij gelijk had gesteld aan het begaan van een doodzonde. Bovendien bleek later, bij de verkiezingen van '71 (die Mintoff weer aan de macht zouden brengen) dat de kerk in het verkiezingsprogram niet meer voorkwam. Zaken als burgerlijk huwelijk, echtscheiding etc. kwamen er niet meer in voor. Van labour-zijde werd daarvoor als verklaring aangevoerd, dat hier sprake was van een prioriteiten-kwestie. De eerste zorg

Mintoff

Borg Olivier

Aartsbisschop Gonzi

- men zou haast zeggen: zoals gebruikelijk van kerkelijke zijde met een herderlijk schrijven begeleid. De kerk vijandige partijgangers zouden de absolutie niet krijgen. Mintoff kon niet veel meer doen dan pamfletten tegen de kerk schrijven. De verkiezingen van '62 en ook die van '66, toen het kerkelijk interdict nog altijd op hem en de zijnen rustte, kon hij niet winnen. Toch bleek er toen al een kentering bespeurbaar te zijn. In 1964 verkreeg Malta de onafhankelijkheid (de nationalisten van Borg Olivier zaten in de -regering hetgeen een sterke positie in de nieuwe grondwet voor de kerk garandeerde) en het verhaal wilde, dat Mintoff en Gonzi elkander tijdens de feestelijkheden hieraan verbonden, van een betere zijde leerden kennen. De pogingen, onder meer van Vaticaanse zijde ondernomen, om de breuk te lijmen hadden dan wel geen onmiddellijk succes, er leek beweging te zijn gekomen in de fronten. Labour won de verkiezingen van '66 niet, maar wel werd 40 procent van de stemmen op Lord Strickland hem uitgebracht, zonder dat hij, zoals Lord Strickland had gedaan, door de knieën was Op het eerste gezicht leek die verklaring een gegaan. volledige kapitulatie van de kerk tegenover labour in te houden; een langgerekt mea culpa. Volgens anderen echter moest niet Fris bloed Twee maanden na deze verkiezingen werd, worden vergeten, dat verzoening of niet, het geheel 'in de geest van het Vaticaans con- de afgelopen jaren toch overduidelijk was ge16

was de nationalistische regering weg te krijgen, de corruptie te bestrijden en de economie op poten te zetten. Men was de permanente ruzie met de kerk kortom gaan beschouwen als een zaak van het tweede plan, althans officieel.

Vriendelijk Wat de omstanders echter het meest verwonderde, was het feit dat de persoonlijke verhouding tussen Mintoff en Gonzi uiterst vriendelijk en amicaal mocht worden genoemd. Dat kwam onder meer tot uitdrukking in het persoonlijk (en met succes) bemiddelen van Mgr. Gonzi in het conflict tussen de Maltese en Britse regeringen over de hoogte van de vergoeding voor de Britse basis op het eiland. Ook kreeg de aartsbisschop op zijn 88ste verjaardag een bos met 88 rode rozen. Op Malta werd verteld, dat de aartsbisschop het altijd had betreurd, dat de labourleider, die in zijn jonge jaren het seminarie had bezocht, deze opleiding niet had afgemaakt. Hij zou een goede priester zijn geweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen