Honig uit den rotssteen - pagina 7

3 II.

^c

b0>^^cn geftöcn öaïen.

De vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des menschen heeft niet, waar hij het hoofd nederlegge. Luk. 9 58. :

wegsleepend schoon, niet diep aandoenlijk, dat zielwoord: l)e vossen nog hun holen, de vogel nog een nest omhoog, maar ik, uw Jezus, geen plek ter ruste hier op aarde! Schoon vooral, indien ge opmerkt wat voorafging en let op wat er Is

liet

niet

doordringend

volgt, om in te leven in de gedachtenwereld, waaruit die hartaangrijpende klacht naar Jezus' lippen drong? Vooraf ging de verheerlijking op den Thabor en het wonen in de hemelsche glansen en Petrus' vragen van de drie tabernakelen, die hij bouwen wilde, voor Mozes éénen en voor Elias éénen, maar ook éénen voor Jezus (vs. 33) en toen, bij het opgaan naar Jeruzalem, die

weigering

in

't

Samaritaansche

vlek,

om aan

Jezus herberg te

verleenen, dat hij vernachten moest op den harden killen bodem. o, In dien bodem kon de vos zich nog een hol uitgraven, om zich te koesteren in het hart der aarde; en van dien bodem kon de vogel

nog opwaarts fladderen, om te schuilen in het nest daarboven, maar voor den Zoon des menschen geen rustplek voor het moede hoofd. Geen rustplek, ook al had het paleis hem zijn poorten ontsloten of Petrus zijn tabernakel opgetrokken. Want die aarde zooals ze daar lag was wel geschikt voor den vos met zijn klauw, of voor de zwaluw met haar vleugelen, maar niet voor Jezus, niet voor den Zoon des menschen. Bij hem hoorde een hoogere wereld; een wereld wier glansen op Thabor hem omschenen hadden, en in die reiner weield, waar geen vos zijn hol kan graven, of geen leeuwrik op kan stijgen, daar beidde uw Jezus wat hy door den arbeid zijner ziele winnen zou, een rusten aan het Yaderhart, op zijn heerlijken troon. Op deze aarde met haar vloek kon geen blijvende tabernakel staan den Zoon des menschen waardig. Toen Petrus er van sprak, zegt de Evangelist, wist hij niet wat hij zeide. Niet enkel wijl Jezus Grod is, maar ook als Zoon des menschen is hy van te hooge orde voor deze armelijke wereld. Ook voor den mensch toch graaft men eenmaal, als de vos voor zichzelf, een hol in den donkeren bodem maar eerst als hij sterft en in den kuil daalt en wordt weggeborgen in de graven. Luister maar wat Jezus terstond daarop den anderen vrager antwoordt. Yoor wie mij volgt is dat graf niet meer „laat de dooden de dooden begraven, gij, verkondig het Koninkrijk Grods!" Of ook, hetvogelnest nabootsend, poogt de mensch zich wel een woonstede te bouwen, maar ;

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen