Acta van het Zending-Congres - pagina 39

23 het meer van Genesareth vergeleken. Het is omsloten door kleine bergen, dicht begroeid met de schoonste en beste houtsoorten, afgewisseld door Ladangs-rijsttuinen en kolEeaanplantingen, en georueerd met nette negorijen, die met tanah putih, eene soort vulcanische asch, witter dan kalk, bestreken, een aangenamen indruk geven. Het meer zelve is vischrijk en zelden zonder de visschers met hunne vlerkpraauwtjes. Denk daartoe aan een Italiaansch klimaat en men heeft eenigszins een denkbeeld van de schoone Minahassa. Hier wilde de Heere Zijns Naams gedachtebij

nis stichten.

De inwoners zijn, een enkele negorg, Bantik geheeten, uitgezonderd, Alifoeren ook wel Hariforen genoemd, zij zijn van Polynesisch ras; gestalte, houding, profiel, zijn geheel anders dan die der Maleijers en Javanen. Een wreede soort menscheu waren zij, berucht door het koppensnellen, een laaghartig en wreed bedrijf, dat altijd verraderlijk werd gepleegd. Toch moest het een bewijs van dapperheid heeten. Kannibalen waren zij niet, maar, het bloed der vijanden drinken, dat deden zij bij enkele gelegenheden wel. Altijd met elkander in oorlog; om de kleinste strook grond, om de bloedwraak te voldoen. De sluipmoorders maakten de wegen onveilig, zoo verre het wegen konden heeten de bevolking was eene prooi van de listige, doortrapte priesters Tounahas en Walians, die het bijgeloovige volk geheel en al naar willekeur regeerden. De historie des lands ligt in duister. Letterschrift kenden zij niet, enkele sporen van lingamdienst heb ik wel op steenen en in enkele bergspleten gevonden; overleveringen en verhalen zijn talloos. De heele oude priesterkleeden duiden kennelijk op de Hindusche mythen uit den voortijd, op den strijd tusschen kassuruans en apen; zulk een kleed is nog in mijn bezit. ledere stam of district beweert een oudste des lands te zijn en die in de verhalen het meest kan bluffen en door familie, aanzien ;

of

ambt

iets te zeggen heeft, heeft ook altijd onder hen wordt de adel in eere gehouden.

gelijk;

Voorbereiding van de kerstening der Minahassa is de oorlog van Nederland op Java met DiEPo Negoeo geweest omstreeks 1826, die

na

naar

onderwerping met zijn' getrouwen kiaij Menado werd gebannen. Het huis dat

deze

priester

zijne

heeft

bewoond,

is

ook

mijne

woning geweest. De onderlinge verdeeldheid en

de

zucht

der

macht heeft ook

hoofden

naar

uitgebreider

mede moeten werken

;

vóór

de invoering van het Christendom was de regeering eene soort patriarchale of familieregeering van geslachten die elkaar het geeag betwistten.

De

inlandsche hoofden begeerden het Evanom de hooge zedelijke waarde, en als eene kracht om zalig te worden, maar meenden wel, dat de Nederlanders meer macht en wijsheid hadden dan zij, door hunnen (den gelie juist niet

Christelljken,) godsdienst.

De

voorbereiders

der

Zending

zijn

geweest

de godvreezende G. J. Hellendoorn, hulpprediker te Menado en de B.B. Lammers en Muller in 182G. De Hollandsche regeering was zeer genegen tot de toelating der Evangelieboden in de berglanden. Het volk toch was

geen

rechtstreeks

onderworpen

volk,

zij

zijn

Matelief met Nederland in verbond getreden, om tegen schatting van hout en goud, hulp te hebben tegen den Sultan van Ternate en vele andere vijanden. Daarom heet het geheele land tot Bolaang Mongondou Mina i assa (tot een geworden) een verbond, eene soort confederatie. De voormalige naam der hoofden was o ek oe misschien van Hakiem' Rechter, Hukuni B e s a r en Hukum Tuwali, en bij het Gouvernement Kapala-balk, door de leverantie van hout als schatting. De priesters heeten Tounahas een soort geestelijke bevelhebber, en regelaar van landbouw en godsdienstige plechtigheden, en Walian of Balian, priester. Zij hadden veel eerlijk

onder

H

m

invloed.

Een der nieuwere hoofden heeft het nog al ver gebracht in beschaving en was gehuwd met eene dochter van Riedel. Deze man, majoor van Tonsea sprak vrij goed HoUandsch, las „De Dageraad" en andere moderne geschriften. Of hij evenwel waarachtig christen was laten wij liefst over. Zeker is het dat door zijn invloed 7000 Alfoeren tot den H. doop kwamen.

De eerste Zendelingen in de berglanden waren Schwarz en Riedel. Beiden waren Duitschers van geboorte, maar verschilden in persoonlijkheid en aard; beiden waren geloovige mannen. Riedel imponeerde door voorkomen en stem, soms sidderde de Toundano voor hem. Hij was meer gevreesd dan bemind en toch de rechte man op de rechte plaats. Schwarz was goedaardig, eenvoudig en teeder in godsvrucht, zijne gade was hem een groote steun en hulpe in het werk des Heeren. R. Schuiling, de auteur van het werk .Tusschen de Tropen", noemt alleen Riedel ,

den hervormer van de Minahassa. Dit

is

een-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen