Eenige kameradviezen uit de jaren 1874 en 1875 - pagina 241

241

ONDEBWIJSQüAESTIE.

men

Behoeft twee-

wel

buiten

drietal leden te

of'

deze

Kamer

om

gaan,

te

die zich

stellen,

naast elkander een

conservatief' aandienen

als

en

tusschen welke licht even groot verschil ware aan te wijzen, als tusschen der

leden

de

formiteit

aan

kracht

een richting

krachtig, die onderling openlijk

men

dat

doel,

De van

en te

moyen^

misschien

in

breede

woorden de

om

hoogachting

de

Vroeger deed

moeien antwoorden.

partij

moet,

hij

aan

om

in

mag

zake van godsdienst

Thans

kiezen.

Toch bleef

niet meer.

het inprenten van zedelijkheid nog wel terdeeg

dat

lijkheid

leven

zedelijk

uw wet

bloeit

?

die

Als de

als Staat,

hij,

;

Welke

;

is

vraag zou wel

best, als gij, Staat,

kunnen doceeren

de zedelijkheid

bij

vragen

te

Het

de maatschappij.

in

zelf zedelijkheid zou

zelf

Antwoord op

dan het

geworden

laat

wat

zal,

natuur,

decreteere,

niet

oordeelen kan.

een

opvoeding

illusie, bij

Dit niet inziende, heeft

dat de Staat

den godsdienst

spreker

achte

uit

Haarlem heeft

er

terecht

is

op

werkelijk in zedelijken bloei niet zijn vooruitgegaan.

dat

zedelijk

wie

is

te

zelf,

leven

goeder

was het

door

men

in de

om

wet toch

geweest

—

de ge-

gewezen

—

dat wij

Wie nu

heeft, toen

Staatsinmenging in gevaar kwam, palgestaan

ure voor de levenswet van haar natuur niet

dogma's

hij

last te geven,

geven, en gevolg hiervan

te

uw

zede-

beginselen van anthropolo-

1857 gepoogd aan den Staat niettemin den

zedelijke

De

:

haar niet doceert, maar ze is

want evenzeer

komen metaphysische

uw zijn

gie en psychologie in het spel, waaromtrent de Staat, tenzij

van

kan

het zedelijk leven in de natie te doen bloeien, dan heeft

dat

levenseisch,

Zeg

waarop

is,

het Staatsterrein behoorde, en daarin juist school de fout.

en

als

Niet in

spreken en de

te

schoolwet van 1857 wordt aange-

Staat, overeenkomstig zijn roeping, beslissen

vrij

uit

liefde

door de Staatskerk.

dit

hij

men van meening, tot

geen

Staat

de

dat

te

beroemen mag.

het conservatieve stelsel de.

nomen,

hier hoor uit-

de schuld rust

wat mijns inziens de groote verdienste

te wijzen,

zich tegenover het vaderland

In

naam hem

betuigen, die ik dien uitmuntenden staatsman toedraag,

te

maar om aan

is

scheuring in ons nationaal leven, dan meen ik

bederf

phraseologie,

hij

Als ik dien

!

kortelijk

het

daarop

richting

lijdt.

daaraan dan wordt toegevoegd, dat op

en

Niet de uni-

?

zulk een

alleen

geen schade

van Prinslerer

Groen

;

durft debatteeren, wetende dat het eind-

nastreeft, daardoor

heer

spreken

richting onderling

Christelijk-historische

geeft

Mr. Groen van Prinsterer, de eenige

opgekomen

;

?

die het ge-

vaar destijds inzag, en er zich met hand en tand tegen verzette, en volhield, bij

dat

logische

we, den Staat last gevende consequentie

er

om

toe zouden

zelf zedelijkheid te doceeren,

komen, om den Staat ook een 16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen