Acta van het Zending-Congres - pagina 122

104 vertrek de stichting verachterd worde. Ten welken einde vooral wel getracteerd gezondheid, maar ook en dat h\inne weduwen worden verzorgd 2e. dat de predikanten aldaar tot gerief van de verdwaalde Heidenen, ook hunne talen moesten leeren, en tot dien einde van de Classen, die hen in het vaderland tot den dienst der Kerken aannemen en uitzenden, hun zulks afgevorderd worde, gelijk ook die predikanten, die zich zelven daartoe imploieren, behoorden extraordinair gegageerd te worden. 3e. Tractaten te schrijven of over te zetten in de Maleitsche en Portugeesche taal; ook dictionaires te maken Hollandsch, Maleitsch en Portugeesch en ook een van de Formosaansche taal.

ook dienstig zoude zijn, dat zij werden, en dat niet alleen in als zij ziek en impotent worden, met een goed pensioen mochten

4e.

Te verzoeken en

bevorderen

;

bij

Bewindhebbers

van verscheidene tractaten „die teere het drukken Christenen meest noodig zijnde." Gelijk dat bij hem en anderen reeds voor de/en met vrucht geschied is. Te verzoeken bij Bewindhebbers, dat zij de scholen 5e. met goede boeken in genoegzaam getal voorzien. 6e. Dat ook de Synoden hier te lande tot de stichting van de Kerken aldaar wilden ijveren. Mitsdien inzonderheid de Classen recommandeeren, dat zij vrome, ijverige eu wel beproefde mannen tot den dienst des Evangelies derwaarts zenden en nimmer zoodanigen, uit wier losheid en anderszins de Kerk gevaar loopt, ontstichting te ontvangen.

Om

middelen des te meer te ,,vooreen generaal middel „dat de Synoden alhier zorg dragen kennis te hebben van den Staat der Indische Kerken door goede correspondentie met de Kerk van Batavia." 7e.

spoedigen,"

alle is

rechte

ook

dit

Voor 't oogenblik bepalen wij ons bij het 2e middel, op welks toepassing ook Baldeus aangedrongen heeft in

zijn

bekend werk:

')

„gaarne

willende zien, dat anderen naar den voet van Ds. Abraham Rogerius en mij verder mochten geraken, om met nuttigheid onder de heidenen te verkeeren, waartoe vooreerst de sleutel der kennisse der talen noodig is, om de dwaling en dwalenden met hun eigen wapenen te dooden ." Zelf heeft Baldeus en te keer te gaan zich op het Malabaarsch toegelegd, in die taal gepreekt, en bij zijn werk over Malabar en Choromandel een inleiding tot de Malabaarsche spraakkunst gegeven. Daarin verhaalt hij van zich zelven: ,,Ik bevond in den aanvang mijns dienstes (in het koninkrijk Jafnapatnam, waar ik toezicht had over 24 Kerken), wat mij in zoo een groot werk (te meer omdat ik vierdehalf jaar alleen was) zoude ontbreken, namelijk de kennis van deze taal, om mond aan mond met dat volk, zwaar van sprake en voor ons belachelijke lippen te kunnen spreken, te meer omdat ik beide de handen genoeg vol werks had in den Nederlandschen en Portugeeschen dienst. Evenwel die buitenkerken der inwoners, waaraan zooveel Roomsche leeraren hadden gearbeid, om hen de eerste beginselen van den .

.

godsdienst naar hunne wijze in te scherpen, konden niet als een vervloekt Gilboa of een dor Cabul blijven liggen. God de Heere dan na

grondelooze barmhartigheid voorzag mij een goeden tolk, niet alleen in zijne moedertale, de Malabaarsche, maar ook in de Portugeesche wel ervaren, niet alleen met deit mond, maar tegelijk ook met de pen vaardig afgericht, waarlijk een vroom en godzalig man, wel beproefd in den achtjarigen dienst te dezer plaatse. Zijn naam is Franfois. Want waarom zoude ik hem verzwijgen? Hij is mij geweest een trouw medgezel in het werk des Heeren en mijn zoon in .Jezus Christus, door het eeuwige en ware Evangelie geteeld, en met eenen als de eersteling van dat landschap en deelgenoot aan des Heeren heilige en hoogwaardige tafel nog jaarlijks de Christelijke vriend.schap en broederschap met zijn versneden pen onderhoudende tot mijne groote blijdschap nevens andere zijner landgenooten." ') ,,Maar om tot een besluit te komen; hoewel mij het aanleeren van die taal moeielljk en bijna onmogelijk scheen, want de letters kwamen mij voor als nieuwe monsters, hebbende wel Zijne

met

wat gemeens met de Hebreeuwsche met zulken grooten onderscheid"

Voorrede,

maar

enz.

Ver-

scheidene talen achtte de lioogleeraar Werndley noodig voor den ,,lndischen Evangeliedienst." Om slechts enkele Indische talen te noemen, wijzen wij op het Maleitsch, het Javaansch, het Chineesch, het Formosaansch, het Ternataansch, het Sangireesch, het Amboneesch (met zijne veelvuldige dialecten), het Makassaarsch, het Boegineesch, het Singalecsch, het Malabaarsch, het Warugisch enz. Daar zijn ook predikanten geweest, die zich geheel aan een dezer talen wijdden en daarin zeer ver gevorderd waren. Vaak werd echter hun kennis onbruikbaar gemaakt door de Compagnie, die hen, zonder oordeel des onderscheids, verplaatste. Baldeus verhaalt o. a. van eenen predikant. Ds. Bartholomeus Heyne, die ,,in mijn tijd al proeven gaf van zijne naarstigheid, om in de Portugeesche taal dienst te doen in het Catechiseeren, en buiten twijfel (nog zijnde een jonkman van weinig jaren) in het Malabaarsch goeden dienst te zijner tijd zoude gedaan hebben,

nu met een' (hij) nu in

slinger op Gale geworpen, alwaar

plaats van zijn Malabaarsch te onderhouden, van nieuws zal moeten Singaleesch leeren, 't welk beklagelijk, verdrietig, ellendig en zeer nadeelig is voor Gods Kerke." *) Ook O.

';

taal,

O.

1.

1.

bladz. 192. bl.

i92.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen