Johannes Maccovius - pagina 370

358

kan

den reeds wedergeborene plaats hebben. *) En verder betoogt Maccovius, dat al is er een primaat van het intellect, Amesius toch niet concludeeren mag dat de interventie van het intellect als het ware eene causa moralis is. Neen, de zaak staat zoo dat God eerst het intellect bewerkt en dan den wil. Het intellect is de terminus a quo, de wil is de terminus ad quem van de gaven der alleen

bij

wedergeboorte.

^)

Het tweede argument van Amesius is dat de supernatudaarin van de acquisita onderscheiden zijn dat zij

ralia

door een actie onzertijds geproduceerd worden, en ook niet door ons intellect. ^) Maccovius antwoordt ten 1". dat dan ook het geloof geen „donum infusum" kan zijn, waarvan toch de „auditus verbi", aan de wedergeboorte voorafgaande, als causa proxima werd aangemerkt; en ten 2. dat het zeer wel mogelijk is dat iets wat geschapen wordt, tegelijk (niet als oorzaak, maar als nooit

dies

middel)

iets

ping der

ziel

erlangen.

*)

')

„Cum

anders in het aanzijn roept,

b. v.

doet tevens de vermogens der

ziel

de schephet aanzijn

sit causa moralis, nee movere potest hominem ad hoc vel verbum hoc intelligatur. Unde iam consequitur: si verbum debet homine, hominem debere prius illud intelligere, atque adeo debere

auditus

verbi

illud faciendum, nisi

esse

efficax

in

esse regenitum." ^)

409.)

(p.

„Observandum falsam hic praestrui hypothesin, dona infundi in voluntatem, doceant hoc

intellectus

causae moralis. Certe non. post

voluntatem,

imo

istorum infusorum convenienter

Ezech. 36

:

(p.

si isti,

qui docent interventu

interventu intellectus tanquam

hoc saltem docent, prius

affici

intelledum divinilus

et

ordinem istum esse inter haec, ut terminus a quo donorum

sit

intellectus,

docetur?

Scripturae

27.

Nam

ac

fieri

terminus ad qnem

sit

Nos credimus.

enim Spiritus

Ita

voluntas.

Sed annon hoc S.

hac de

re

409).

Ex

natura donorum supernaturaliter infusorum, quorum haec est propria diffequa distinguuntnr a donis acquisitis, quod non producantur actu aliquo nostro, atque adeo nee actu intellectus nostri. Idcirco enim dicuntur infusa, quia immediate ^)

rentia,

a

Deo

increantur,

ita

ut

non habeant medium proprie intercedens

inter

Deum,

et

subiectum suum. Contradictio igitur est in adiecto, infunditur medii interventu." (p. 33. *) „Potest enim infundi aliquid, ut tarnen per illud, sive mediante illo, aliud infun-

quidem mediante aliquo tanquam actu nostro, verum tanquam medio rationalis infunditur homini, sive (quod idem est) creatur in homine, et tamen mediante anima infunduntur etiam accidentia, nempe intelligendi, volendi vis, etc. quis tamen haec infundi negabit, quia mediante anima rationali tanquam medio subiecto infusa sunt?" (p. 409). datur:

non

subiecto.

Annon enim anima

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen