De Volkskerk.

De Volkskerk. — Het denkbeeld van de Volkskerk draagt, en dit is nóg schandelijker, , principieel het beginsel van verloochening van den Christus in zich.

Weeft men toch eenmaal de twee begrippen van Kerk en Volk dooreen, dan spreekt het vanzelf, dat er ongemerkt een dooreenmengeling moet ontstaan van de belangen der Kerk en de belangen van het Vaderland.

I) Dat ook de Kerkeraad van H - I.-Ambacht het Synodale juk zou hebben afgeworpen, is later tegengesproken.

Beide deze belangen doen hun wateren I dan door eenzelfde bedding vloeien en overmits nu de vaderlandsche aangelegenheden allerlei ^isch stellen, waar de Geest des Heeren juist tegen ingaat, en omgekeerd de Kerk van Christus allerlei levensvoor-1 waarde stelt, waar de vaderlandsche aangelegenheden niet meê kunnen rekenen, is het noodwendig resultaat, dat er in elke Volkskerk keer op keer zal moeten gekozen worden, tusschen wat de Christus voor zijn Kerk eischt, en hetgeen raadzaam schijnt voor het Vaderland. \

Heeft nu de Heere Jezus gezegd: „Wie vader of moeder liefheeft boven mij is mijns niet waardig", dan gaat natuurlijk deze zelfde hoogere wet ook voor het vaderland door.

Vader en moeder te eeren is een onzer heiligste plichten. Maar toch kent ook deze plicht een zeer besliste grens. Deze namelijk, dat we nooit uit eerbied of liefde voor onzen vader of onze moeder iets mogen I doen, wat tegen de eere Christi ingaat

En zoo nu ook: het Vaderland te minnen, en voor het Vaderland desnoods zijn bloed te plengen, is een onzer heiligste verpl chtingen. Maar toch kent ook deze plicht een zeer besliste grens. Deze namelijk: dat we ftooit uit eerbied of liefde voor het Vaderland iets mogen doen wat tegen de eere Christi ingaat. 1

Houdt men nu Staat en Kerk behoorlijk gescheiden, en koos elk dezer twee esn eigen bedding, dan kan dit ook, en is de geest vrij, om trouw te blijven.

Maar vat men gelijk in de dusgenaamde Volkskerk deze twee zoo onderscheiden en zoo vaak tegen elkaar indruischende belangen saam, dan ontstaat hierdoor het, o, zoo groote gevaar, dat men, tot keuze geroepen, den zedelijken moed mist om de zake Christi vast te houden, en uit zucht om de vaderlandsche belangen te dienen, de eere Christi verloochent.

En ligt er nu iets onredelijks in, om de belijders des Heeren geheel noodeloos voor zoo pijnlijke keuze te plaatsen en in deze verleiding in te brengen, dan oordeelt immers een Volkskerk zichzelve, die krachtens haar aard én de gemeente én de ambtdragers telkens tusschen de nationale belangen en de eere van den Christus plaatst, en ze, helaas, slag op slag verlokt, om in zoo hachlijk oogenblik den eisch des Heeren te vergeten.

Een kwaad dat nog erger wordt, zoo men de Volkskerk opvat in den zin waarin Dr. Beynen dit onlangs deed.

Hem toch is de Volkskerk niet de kerk van het volk, maar de kerk van een deel\ van het volk. Hem is de Hervormde kerk de nationale. En overmits nu in die „nationale" kerk zijn partij thans bovendr jft, komt het er dus op neer, dat naar zijn voorstelling de keuze te staan komt niet tus-, schen de eere van Christus en het Vaderland, maar tusschen de eere van den Christus en ddt stuk van het Vaderland, dat met zijn partijinzichten sympathiseert.

Dit nu is echt Byzantijnsch!

En het is opmerkelijk hoe de fatale idéé van de Volkskerk, juist bij een zoo warm minnaar der vaderlandsche historie als Dr. Beynen is, dit stuitend kwaad teweeg bracht.

De Kerk. Cour. klapt bij het hooren van die taal dan ook in de handen.

En hoe kon dit anders!

Vereenzelvig uw groep met het Vaderland, en op gelijke wijs uw Vaderland met uw kerk, en uw kerk met de Synode, en straks ligt de conclusie voor de hand dat eigenlijk heel de Staat der Nederlanden geen hooger roeping heeft, dan om de Synode en haar onderhebbende Besturen op de been te houden.

Vandaar dat de politie er wordt bijgeroepen.

Vandaar dat de dragonders moeten optreden.

Vandaar dat de Ministers partij moesten kiezen.

Ja, vandaar dat Koch, de Groot-hierarch, den Koning „zijn geloofsgemeenschap" betuigt, en hem oproept om het Synodale praalgraf te beschermen.

Want, inderdaad, dit is alles onberispelijke consequentie.

Roep met keizer Constantijn voor de Volkskerk, en met Beynen moet ge, om niet É'; ? historisch te worden. Vaderland en Synode wel verbinden. En is die knoop een-, maal gelegd, wat stuit u dan >

Maar immers dan wordt zelfs de Koning I en 's Konings leger en 's Konings schatkis aan de belangen der Hiërarchie onder-I geschikt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen