Reeds van meer dan één

Reeds van meer dan één kant is de vraag opgeworpen, waar nu b. v. te Arnhem de Kerkeraad is. We noemen Arnhem, overmits diar Moderne, Irenische en Gereformeerde leeraars staan, en er nog geen poging geschiedde tot reformatie.

Nu stellen velen het zich voor, als moest men nu ^zeggen: Te Arnhem i3 dus op het oogenblik geen Kerkeraad, en alsof er eerst later, als de reformatie ook daar doorbreekt, een kerkeraad zal ^optreden.

Dit is echter eene voorstelling, die we steeds bestreden hebben, en nóg bestrijden.

Neen, te Arnhem beschouwen we nog wel terdege als den Kerkeraad den Kerkeraad die in GelderlandsJ hoofdstad nog onder de Synodale stolp zit, en uit dien hoofde geen lucht kan krijgen.

Niet, alsof b. v. de Moderne predikanten aldaar nog ambtsdragers waren. Zoo te oordeelen is deels Roomsch deels Luthersch, en stellig anti-gereformeerd. Onze gereformeerde kerken kennen zoo onzinnige, zoo gemaniëreerde, zoo innerlijk leugenachtige voorstelling van het ambt niet. En, ' gelijk Ignatius het reeds uitriep, niet wie zulk een mar) als buiten het ambt getreden verwerpt, maar wie deze nop erkennen blijft, zal onder den toorne Gods komen.

Maar behalve hem zijn er te Arnhem nog andere ambtsdragers, die men wel kan en moet erkennen, en waar deze als College saamkomen is de Kerkeraad; altoos tot er blijke dat dit College als zoodanig zich tegen de zake Gods stelt.

Er is dus volstrekt niet een nieuw kerkgenootschapje van een 40-tal kerken naast het bestaande genootschap opgetreden; maar van de zooveel honderd Gereformeerde kerken zijn er een 40-tal van onder de Synode uit en zitten de andere er nog onder.

Tusschen deze 40 en de Synode is dus alle band, die sinds 1816 gelegd was, eens voorgoed doorgesneden; maar tusschen deze 40 en de overige 1200 kerken bestaan de oorspronkelijke en historische levensbanden nog juist evenzoo als vroeger, ja, werken ze des te krachtiger.

Wie dit niet erkent, ziet tweeërlei voorbij: En wel ten eerste, dat deze 1200 en meer kerken niet uit de Synodale organisatie geboren zijn, maar reeds eeuwen lang bestonden toen deze organisatie pas opkwam, en dat dus bij het geheel of gedeeltelijk wegvallen dier oi-ganisatie die kerken precies blijven wat ze waren.

En ten tweede., dat de ontkomene kerken er niet aan denken om één nieuw kerkgenootschap te stichten, alsof er nu naast het Synodale kerkgenootschap en het gescheiden kerkgenootschap nu nog een derde dateerend kerkgenootschap zou komen.

Daar denkt onder ons niemand aan, en dat zullen we zelfs zoo krachtig en zoo sterk mogelijk bestrijden.

Naar Gods Woord en de Gereformeerde beginselen zullen wij volkomen genoeg hebben aan de Synodale en presbyteriale samenwerking der kerken.

En wat een „genootschap" betreft, dat ziet alleen op stoffelijke belangen, en die kan men plaatselijk best afdoen, of althans buiten het geestelijk kader om.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen