Hooggeachte Redactie I

»ik heb vier zoons", zeide mij onlangs een vriend, toen wij spraken over het voorrecht, dat de Heere ons een hoogeschool met den Bijbel geschonken had en nu doende was om ons onder de ongoddelijke macht der synodale hiërarchie uit te brengen. »Maarach, mijne kinderen hebben geen lust in den weg des Heeren", zoo zeide mijn vriend verder, »en dat ik zelf, hoewel onwetende, de oorzaak ben van hun ongeloof, hoe smartelijk doet dat mijn ziele aan. Ik was niet bekend, " zoo ging hij voort, »met de ongerechtigheden aan onze hoogescholen en had mij naar den wensch des harten ten doel gesteld onze jongens predikanten te laten worden, maar zij hebben aan gymnasium en hoogeschool den Christus leeren verachten en hebben schipbreuk geleden aan hun geloof, al mijne zonen! Och, als ik er aan denk, dan kan ik niet leven en zoude ik wensohen, dat de Heere ze in hun kindsheid had weggenomen! Och, dat alle Christenouders toch het gevaar zagen, dat er aan verbonden is, om de kinderen naar onze staatsuniversiteiten te zenden, want het zijn moordkuilen voor het geloof onzer kinderen. Wat een gemak, dat de Vrije Universiteit daar is, opdat wij ze niet langer aan het ongeloof behoeven prijs te geven. Een vriend van mij had één zoon, een hulpbehoevende en zeer oppassende! Hij zou studeeren; om hem niet in de verleiding te brengen, begaf hij zich naar de academiestad ter woon. De vrienden, die de jongeling maakte reeds aan 't gymnasium, vervreeindden hem van den eenvoudigen vader, die dit met een weenioedig hart aanzag. Hij werd student, hij wilde niet langer bij vader inwonen, hij moest op kamers zooals anderen en... het duurde niet lang of de jongeling werd medegesleept in een maalstroom van ongerechtigheid; en een ziekte, daaruit voortkomende, maakte weldra een eind aan het veelbelovend leven; en de vader staart op het lijk van zijn eenig kind."

Ik ging niet verder met mijn vriend op dit gesprek in, want toen hij mij dit verhaald had zag ik, hoe zijn hart te zeer was geroerd en weedom zijne ziel vervulde. Gelukkig, dat hij den God der krachten als zijn God kende. Dit alleen nog, dat hij later ontdekt had, dat een z g. geloovig ethisch predikant de eerste zaden van ongeloof in de Heilige Schriften in het hart gestrooid had, doordat een der kinderen hem lat; r kenbaaar gemaakt had, dat die reeds op de catechisatie geleerd had, dat er boeken in den Bijbel waren, die er niet in hoorden of niet van Goddelijken oorsprong waren.

«Friesland heeft eene roeping! Opstaan met God tegen de Synode. Gij, Friezen, knielt voor God alleen. Dit is logen ! Gij Hgt geknield voor de Synode met den - strop om den hals. Zal dat zoo blijven? Ik verwacht van u betere dingen." Deze woorden sprak in December j.l. volgens de Utr. Kerkbode Dr. Hoedemaker te Sneek op eene vergadering. En waarlijk, als men weet, dat die Synode, die men nog aanbidt, de leeraars voor haar genootschapskerk uitsluitend aan die Staatsuniversiteiten wil opgeleid zien, dan mogen wij Dr. Hoedemaker dat wel naroepen: »Met God tegen zoo'n Synode!" al had zij deze goddeloosheid alleen op haar geweten.

Maar ach, wat bloedt ons hardt! Dr. Hoedemaker gaat die Synode in Friesland dienen ! Een Ds. Dijkstra te Hilversum haar nu verdedigen ! Ds. Schouten te Utrecht, nog niet lang geleden voorstander van de V. U., stelt nu voor in Utrechts Herv. Kerk Gem. te collecteeren om jongelingen, die predikanten moeten worden, aan de Staatsuniversiteiten te laten studeeren! En waar zullen we eindigen, om de afvallige broeders aan te wijzen, die voor den Mammon, dien zij eerst zoo moedig weerstonden, zich nu buigen? Die staat, zie toe dat hij niet valle!

Met hoogachting,

Uw dienstw. Dienaar,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen