Buitenland.

Duitschland. Geheel Duitschland stelt belang m de ziekte van den kroonprins die, gelijk bekend is, aan kanker in de keel lijdt In de kerken worden gebeden voor hem opgezonden, en naar elke tijding uit San Remo, waar de jrins verblijf houdt, gretig uitgezien. Zoo heeft iet het hart van het Christenvolk van Duitschland verheugd, dat te San Remo het lezen van Gods Woord en van »De navolging van Christus" door Thomas \ Kempis de geliefkoosde bezigheid van den vorst is. Onderscheidene liberale bladen, die over het algemeen door ongeloovige Joden geredigeerd worden, hebben er zich over geërgerd betoond, dat de zoon van den kroonprins, prins Wilhelm, zich laat gelegen liggen aan den arbeid an de vereeniging voor Evangelisatie der stad

Berlijn, de > Stadtmission" genoemd, en onlangs ene der vergaderingen van die vereeniging eeft bijcewoond Het huis van Hohenzollern ekent nog met den God van hemel en aarde. et is een verblijdende zaak, dat een vorsten zoon zich niet schaamt om tot de begunstigers te behooren van een arbeid, waarvan niemand minder dan de bekende energieke hofprcdikcr Stöcker de ziel is. Stöcker is de man, die door de Joodsche liberalisten en alle eoogenaamde vrijzinnigen als om strijd wordt belasterd en verguisd. En dat nu een zoon van den kroonprins hem openlijk in zijn arbeid, om aan de diep gezonken hoofdstad het Evangelie te brengen, steunt, is natuurlijk een doorn in het oog van hen, die alles door het slijk sleuren, wat maar eenigszins schijnt te leiden tot een terugkeeren tot de wet en het getuigenis.

Jammer maar, dat de Duitsche machthebbers zoo afkeerig blijven van het invoeren v*» een verscherpte Zondagswet. Daaraan bestaat een schreiende behoefte; doch vooral Von Bismarck blijft het tegenhouden, gelijk hij gekant is tegen het schenken van meer vrijheid en zelfstandigheid aan de Evangelische kerk, scho»n niets meer gevraagd wordt, dan hetgeen aan de Roomsche kerk in Pruisen is toegestaan. Me» heeft van Von Bismarck niets anders kunnen verkrijgen, dan dat hij er in bewilligde, dat een commissie benoemd is, welke bij werkgeverg en werklieden onderzoeken zou, of zij het voor mogelijk hielden, dat eene wet in het leven werd geroepen, waarbij alle arbeid op den dag es Heeren werd verboden. Men heeft zich aartoe gewend tot groote en kleine fabrianten, tot groote en kleine handelaars en ot het personeel, dat al deze werkgevers in ienst hebben. Van elke honderd, die er naar evraagd zijn, hebben 23 werkgevers en 32 werkieden verzekerd, dat het mogelijk was om allen rbeid op 's Heeren dag te verbieden; 39 werkevers en 4T werklieden hebben zulk een verod met beperkingen, voor aitvoerbaar verlaard, terwijl 38 patroons en 27 knechts het oor ondoenlijk hielden om een verbod van ondagsarbeid in het leren te roepen.

Wellicht rullen deze cgfers den rgkgkanselier ertoe brengen, om althans ten dccle een einde te helpen maken aan de hand over hand t«eneMende ontheiliging va« den dag dci Heeren.

Dr. Hegel, den weidschen titel voerende ran »Consistorial-president", verklaarde op de Brandenburggche provinciale gynode, dat de Gereformeerde kinderen toch in de scholen den Lutherschen Catechismus moesten leeren. Is de geünieerde Pruisische landskerk opeens Luthersch geworden ? Tothiertoe hadden in die geünieerde kerk beide kerken, nam. de Luthersche en de Gereformeerde, gelijke rechten. En aan elke gemeente, die tot de unie behoort, is verzekerd, dat aan haar belijdenis niets veranderd worden zal. Waarom moeten dan kinderen, waar Gereformeerde gemeenten zijn, onderweien worden in den Lutherschen Catechismus T Omdat het bestuur het aldug wil ? Doch dit is aan de Pruisische wet gebonden, die voorschrijft, dat bg het geven van godsdienstonderwijs in de scholen zoovtel mogelijk zal gelet worden op de belijdenis van de ouders der schoolgaande kinderen. Dit kan zeer gemakkelijk, al« men een Gereformeerd onderwijzer aanstelt, of indien men dit niet wil, dan zou men den Gereformeerden predikant kunnen uitnoodigen o»s het godsdienstonderwijs in de school voor de kinderen zijner gemeente te geven. Doch aan geen van beide dingen schijnt gedacht te worden Zoo gaat het schier overal. Vandaar, dat de unie er steeds toe leidt, dat de gemeente ran lieverlede haar Gereformeerd karakter verliogt en een verzwakt Luthersch type gaat vertoonen.

Hoeveel schade de Gereformeerde kerken i geleden hebben van het te kwader ure aan nemen van de unie, blijkt uit het volgende: III Maagdenburg was de predikantsplaat» bij de Waalsch-Gereformeerde gemeente vacant. Een oproeping, in het koninklijk > Amtsilatf' gedantif had tengevolge, dat vier candidaten zich aanmeldden. Toen werd door den kerkeraad besloten, geen andere candidaten toe te laten om naar de plaats te dingen. De Gereformeerde candidaten waren te laat in kenni» van de oproeping gekomen, behalve één, zoodat de erkeraad tusschen drie Luthersche candidaten n één Gereformeerden te kiezen had.

Volgens bevoegde beoordeelaars hield de ereformeerde candidaat de beste preek en as zijne voordracht ook zeer goed. Doch door en kerkeraad werd niet één stem op hem itgebracht, zoodat weder een Luthersche geozen werd. Sedert tientallen van jaren heeft eze Gereformeerde gemeente Luthersche preikanten.

Wanneer zal het in Duitschland gevoeld orden, dat het noodzakelijk is, zich én van et hiërarchische kerkbestuur én van de unie s te maken, wil men de Gereformeerde keiken iet geheel zien verdwijnen? Wanneer zal men et mogen zien, dat daar in leer en kerkreeering wordt teruggekeerd tot Gods Woord?

Men bouwt tegenwoordig in Duif^chland Lutherkerken", terwijl alom zoogen.ïLutherfestpiele" gehouden worden, d. w z. tooneelvoorellingen , waarbij dat wat Luther gedaan eeft tot reformatie van Duitschland, op de lanken wordt gebracht.

Het bouwen van > Lutherkerken" is zeker oomsch; het is, alsof men van Luther n heilige maken wil, wiens nagedachtenis or steenen gebouwen moet vereeuwigd worn. Ook is het zonde voor God, wanneer men bedsworstehngen op het tooneel brengt. Tot ^e spijt gaat daartegen geen enkel protest, k niet van Gereformeerde zijde, op. Zonder derspraak wordt van stad tot stad het Lutherk opgevoerd en trekt het duizenden toeschours. Men zoekt er nog een godsdienstig tintje n toe te voegen, door de menigte in het midn te laten medezingen de bekende kerkelijke dwea ras Lvther: > BeBi raste kwekt is onze God'-en a^n het einde: »Dankt nu allen God", waarbij de menschen dan van hunne zitplaatsen opstaan.­

De Algem. Ev. Luth. Kirchenzeitung is zoo dwaas onr m al deze dingen een nieuwe baan voor. de godsdienstige beweging ontsloten te zienl ^eker om de conscientie een weinig tegemoet te komen, heeft men bepaald, dat de opbrengst dezer tooneelvoorstellingen besteed worden zal ten bate van de inwendige zending.

FrankrUk. De benoeming van den heer Sadi-Carnot tot president der Franschc republiek wordt ook druk in de bladen van de Fransche Protestanten besproken. Daarin wurdt opgemerkt, dat bij de gelukwenschen, die de nieuwe president van alle zijden ontving, slechts, één den naam des Heeren vermeldde en deze kwam van den sultan van Marokko!

Het wordt m den heer Cainot geroemd, dat hij zulk een eerlijk man is; zoozeer is het eene zeldzaamheid geworden. Als deze heer < -arnot nu maar niet het ongeluk heeft, een schoonzoon te hebben, die zich aan oneerlijke handelingen schuldig maakt, dan zal hij het eenigen tijd als voorzitter van de Fransche republiek kunnen uithouden. Doch bedriegen wij ons met, dan gaat de Fransche republiek haar ondergang tegemoet. Weldra zal het alom in Frankrijk herdacht worden, dat honderd jaren geleden m dat land de revolutie is begonnen. De Christelijke godsdienst werd weldra voor afgeschaft verklaard, koning Lodewijk XVI moest op het schavot sterren: »Gecn God en geen meester meer, weg met altaar en troon!" werd de leus. Nog is Frankrijk als volk van die dwaasheden niet genezen; zelfs staat het Gereformeerde Frankrijk nog altijd vast in het vertrouwen op de deugdelijkheid der revoliitionaire beginselen. De jongste gebeurtenissen, waardoor president Grévy rijn ontslag inoest nemen, hebben mannen als Léon Pilath met gebracht tot een zoek, of de beginselen, waarop de onderrepubliek rust, wel volgens Gods Woord zijn, maar leidden hen er slechts toe om erover te zuchten, dat et in de Kamer van afgevaardigden zulke onzedelijke personen gevonden werden, en om het rolk te rermanen, voortaan eerlijker lieden af te vaardigen. Van een besef, dat men de wegen des Heeren verlaten heeft en dat daar-OB* Gods oordeelen over Frankrijk komen moeten, merkt men niets. En de heer Léon Pilath is de man, die in de Fransche Gereformeerde pers den toon aangeeft. Wellicht, of liever zoogoed als zeker, worden wij in 1889 vergast op een vernieuwde verheerlijking van de beginselen dier revolutie, die zooveel jammer over de volken gebracht heeft.

Meer dan eens hebben we reeds gewezen op het feit, dat men in Erangelische kringen zekere neiging geroeide, om zich met de modernen of liberalen te verzoenen. Zelfs werd het denkbeeld geopperd, om moderne predikanten weder op predikanten-conferentiën toe te laten, waaruit zij tevoren geweerd waren. De linker-, rijde ran die partij trok zich steeds meer terug en het de leiding der zaken aan de gematigden orer. Met die gematigden hoopte men van orthodoxe zyde het te kunnen vinden, althan* ran weerszjjden werd toenadering getoond.

Doch dezer dagen heeft een feit plaat» gtkad, waardoor de strijd opnieuw zal gaan ontbranden. De kerkeraad ran een der vijf parochiën, waarin het Gereformeerde Parijs verdeeld is, n.l. die van de Oratoire, waarin de liberalen de meerderheid hebben, heeft geweigerd aan de twee predikanten van hun kerspel de gewone toelage bij het rijkstraktemcnt te doen betalen, die aan alle Parijsche tredikanten verzekerd is. Deze weigering is niet iet gevolg van een ledige kas, daar deze integendeel goed gevuld schijnt, doch heeft enkel «ijn grond in het «treven, om van die predikanten ontslagen te worden, daar men in hunne plaatg liberale predikers zou willen hebben. De toelage der gemeente vormt de grootste helft van het predikantstraktement, zoodat de weigering om haar uit te betalen zoogoed is als oen dwingen om heen te gaan. Dt orthodoxe loden der parochie l'Oratoire, zegt men, hekbon eenrtemmig besloten, niet» meer aan de kas ran den kerkeraad bij te dragen. Het »oa wol eigenaardig zijn, indien nu de kerkeaad al de leden kon dwingen om te blijven etalen roor de kozten van den eeredienst, erwijl het den kerkeraad vrij bleef staan om aa de Erangelische predikanten de toelage bij ^•'" traktement te betalen.

Er is i> Frankrijk oen bond opgericht teneinde met voreende krachten te arbeiden aan _ ..., ..„„, . „„ „.^ „e de verheffing van het peil der openbare zede­ lijkheid. In den laatsten lijkheid. In den laatsten tijd is vooral in ~ Frankrijks hoofdstad het verkoopen van onzedelijke lectiur op den openbaren weg schrikbarend toegenomen, terwijl een aantal bladen er «ich op gingen toeleggen om te speculceren op de dierlyke hartstochten der menschen Zonder dat de politie het belet, worden aan de dcuien van gymnasiën en ateliers allerlei schandelijke geschriften gevent, waardoor het opkomend geslacht op de wegen der ontucht als schapen ter slachting geleid wordt.

De bond maakt er tegenwoordig ijverig werk van, om een petitie aan de regcering te laten teekenen, teneinde deze te bewegen, om aan het onbeschaamd venten van zoogen. pornographische geschriften een einde te maken. Reeds zijn vele duizenden handteekeningen verkregen; overal treden sprekers op om tegen de zedenbedervende pers te getuigen en ten strijde te roepen tegen alles, wat den volksgeest kan verlagen. Onder dezen neemt de heer De Pressensé een eerste plaats in. De bond vraagt niet aan de regeering, dat zij nieuwe wetten aan de vertegenwoordiging des lands voorstelt, doch dat zij de bestaande verordeningen handhaaft.

Dat het noodig is, zich om deze oorzaak tot de regeering te wenden, bewijst volgens ons, dat het én in regeeringskringen, én onder het volk allerdroevigst gesteld is Kan het anders? Waar de profetie ontbreekt, wordt het volk ontbloot, ontbloot ook aan goede zeden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen