Is het kaarlspel ongeoorloofd?

II.

De redenaar gaat tot de verklaring van zijnen tekst over. De aandacht der hoorders is groot, want helder en duidelijk is de preek. Eindelijk komt de spreker aan zijne toepassing. »üit dit verhandelde, " zoo zegt hij, »om tot de toepassing te komen, blijkt dan, naar welken regel en tot wat einde een Christen verbonden en verplicht is, al zijne woorden en bedrijven te richten, zal hij toonen te bedoelen het groote einde, waartoe hij voor een korten tijd leeft, en bewijs hebben en aan anderen geven, dar Jezus zijn Heere is, en dat zijn naam hem ontzaglijk •en zijn gebod voor zijne ziel lieflijk is; hij moet die in al zijn zeggen en doen openbaar maken. Dit eischt de heilige Paulus in den tekst en ik zie geene noodzakelijkiheid, om dit gezegde door andere gelijkluidende teksten te bevestigen, en met redenen zijne billijkheid te sterken, of te bewijzen, dat de heiligen, in Geds Woord geroemd, zoo geloofd hebben. Ik denk, mijne geliefden, dat des apostels gebod van alles te doen en te spreken in Christus' naam en tot Gods heerlijkheid zich zoo Goddelijk en «Ik onzer verbindend aan het gemoed opdoet, dat ieder uwer overreed moet zijn om een gereede, vrijwillige toestemming aan het gezegde te geven, of hij moet zijne conscientie geweld aandoen.

Komende dan tot het stuk zelf, heb ik volgens dezen tekst uwe aandacht iets te zeggen over het kaartspel, dat ik voor het tegenwoordige voornamelijk op het oog heb onder andere spelen, omdat dit bij losse menschen de meeste voorspraak vindt, voor hetwelk velen pleiten, ook omdat het kaartspel zoo algemeen is doorgebroken bij menschen van allerlei rang.

Dit is dan mijne stelling: Indien een Christen alles wat hij doet met woorden of werken verplicht is te doen volgens des Heeren Jezus' gebod, in zijnen naam, dankende God en den Vader door Hem, zoo is het hem niet geoorloofd met de kaart te spelen.

Het gevolg juit deze onderstelling is zoo duidelijk, dat het geene loochening kan lijden dan bij zulken, die de zonde deugd en het kwade goed heeten, op welken past: Wee diegenen, die het kwaad goed heeten en het goede kwaad noemen. Wee diegenen, die in hunne oogen wijs en bij zichzelven verstandig zijn, duisternis stellende tot licht en het bittere tot _ zoet." (jes. 5:20, 22)

Het kaartspel is gruwelijk en verfoeielijk. Eilieve, wie gij zijt, overweegt eens deze volgende redenen in Gods vreeze.

I. Omdat het noodzakelijk en onvermijdelijk in zich bevat, het misbruik van het lot. Het lot werpen in het spelen of buiten spel is een menschelijke daad, te dien einde aangesteld, om döor zijne uitkomst eene zaak, die ons onbekend is, van God te mogen weten. Het is een begeerte van Gods getuigenis, dat Hij een zeker verschil door het bepalen van zekere uitkomst in een gebeurlijke zaak wil wegnemen. Het is een ongewoon verzoek aan den heiligen God, dat Hij zijnen wil gelieve te openbaren in een zwaar geschil, waaruit men zich niet redden kan, noch door wijsheid, noch door kunst of eenig middel, en daar echter eene uitkomst moet plaats hebben wegens de grootheid en den dringenden nood der zaak.

Uit deze beschrijving blijkt, dat het lot gebruikt mag worden, gelijk het ook de heiligen gebruikt hebben. Aaron moest de loten werpen over de twee bokken, een lot voor den reine en een lot voor den weggaanden bok. Volgens Gods bevel geschiedde de verdeeling van het beloofde land door het lot. Matthias werd door het lot tot een apostel verkozen. Doch tegelijk is openbaar dat het lot heilig is, daar God het op een bijzondere wijze bestiert, ontdekkende daardoor zijn wil en believen. Salomo zegt: »Het lot wordt in den schoot geworpen, maar het geheele beleid is van den Heere." Waarom het ook een godsdienstig werk is, aangezien in zijn gebruik een verzoek en bede tot God geschiedt. De heiligen zelf hebben het lot gebruikt met nevensgaande aanroeping van Gods heiligen naam. De apostelen baden en zeiden; »Heere, Gij Kenner der haiten, wijs Gij van deze twee eenen aan, dien Gij-verkoren hebt, om te ontvangen het lot dezer bediening en des apostelschaps, " er> zij wierpen hunne loten. Waaruit blijkt, dat door het lot eene uitkomst verwacht wordt, welke strekt tot Gods heeilijkheid, en waardoor land en kerk nut hebben. Overzulks het lot gebruikt mag worden in zaken van geschil en die van aanbelang zijn, daar het welzijn van ons en de menschen van afhangt en welker uitkomst men volgens geen ander middel hebben kan Volgens Salomo's zeggen: »Het lot doet de geschillen ophouden en maakt scheiding tusschen machtigen." Dewijl dan blijkt, dat het lot heilig is, een godsdienstig werk, waarover Gods bestiering op een andere wijze gaat, en maar gebruikt is en mag worden om gewichtige geschillen te doen ophouden, zoo besluit ik hieruit, dat een spel, dat door het lot gedirigeerd wordt, zondig en gruwelijk is.

Gij zult zeggen, wat raakt dat het kaartspelen ? Waartoe dient dit gezegde van het lot ?

I. Omdat het kaartspel zonder en buiten het lot niet kan uitgeoefend worden Dit is in de omdeeling en het ontvangen van de kaart zoo openbEtjtr, dat het geen tegenspraak lijdt. Want, eilieve, wiu bestuurt de zaak, dat de eene speler goede en de andere kwade kaarten ontvangt; de een een aas of heer, de andere een zes of zeven, de een zooveel troef, de ander minder of ivel geen. Geschiedt dat door de behendige loosheid van den uitdeeler of heeft dat de ontvanger in zijne hand? Ik weet, dat gij hierop ? ieeii moet antwoorden, het is dan eeniglijk de Goddelijke besturing, het lot; dit kan niemand loochenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen