Ook in Montfoort

Ook in Montfoort is van Synodale zijde weer een onbarmhartig stuk geschied. Ziehier wat men ons desaangaande inzond:

De ondergeteekende, totdusver koster bij de Ned. Herv. gemeente te Montfoort, kreeg dezer dagen van heeren kerkvoogden het volgende schrijven :

Deze is dienende u te berichten, dat wij u hebben ontslagen als koster bij deze Hervormde gemeente en dit ontslag zal ingaan den 3isten December dezes Jaars des middags te 12 uren, op welk uur wij u in de consistoriekamer zullen verwachten om af te rekenen en ons de sleutels te overhandigen, zoowel van het kerkgebouw als de kosterij, welk laatstgenoemd gebouw op den bovengenoemden datum door u ontruimd moet zijn.

Kerkvoogden der Herv. gem-te Montfoort

w. g. D. J. VAN FRANKENHUVSEN, Voorz.

Je. VAN SCHAIJK, Secr”

Zoo word ik dus midden in den _ winter met vrouw en kinderen uit mijne woning gezet, en waarom? Twee dagen geleden werd ik voor heeren kerkvoogden geroepen, waar toen het volgende gesprek plaatsvond:

Voorzitter •• Gij komt in de doleerende kerk en uwe kinderen gaan daar ter catechisatie. Belooft gij, dat gij, noch uwe kinderen daar ooit meer een voet zullen zetten ?

Ik: Vriendelijk verzoek ik u een paar dagen tot beraad.

Voorzitter: Geen oogenblik uitstel. Zijt gij van harte verknocht aan de Hierarchic der Haagsche Synode, ja of neen ?

Ik: Mijnheer, van harte ben ik verknocht aan de Gereformeerde leer.

Voorzitter: Gij weigert dus te antwoorden. Welnu, dan zijt gij er af en van uwe belrekking vervallen.

De lezer oordeele! Tevens mag ik er nog bijvoegen, dat heeren kerkvoogden noch op mijn gedrag, noch op mijn werk ooit eenige aanmerking hebben gemaakt.

U bij voorbaat, geachte Redactie, dankzeggende voor de welwillende opname in uw ge ëerd blad, blijf ik

Uw dw.

Montfoort, Nov. ’88. H. v. D ZIJDEN.

We zijn niet onbillijk, en geven gaarne toe, dat van de Synodalen niet te vergen is, dat zij op den duur als koster aan hun kerkgebouw een man ih dienst houden, die hun kerkformatie en kerkbestuur verwerpt. Hoe hard het dan ook zij, we zouden er geene aanmerking op maken, indien heeren kerkvoogden op zachte wijze; kennelijk begaan met een vader die door zijn consciëntie gedrongen wordt schade in zijn beurs te lijden; en met betamelijke tijdsruimte tot verandering van koster waren overgegaan.

Maar wat we wraken is deze onchristelijke manier van zulk een zaak te behandelen. Wat ons ergert is de sociale hoogheid, die een afhankelijk persoon krenkt en trapt. Wat bij God om wrake schreit, is deze onbarmhartige zin, die de liefde mist om zich in anderer toestand te verplaatsen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen