Van predikatiën die

Van predikatiën die het licht zien kan de Heraut in den regel geen notitie nemen.

Slechts déln is dit geoorloofd en plicht, wanneer óf het lichaam zelf der predikatie óf de bedienaar die haar uitspreekt, óf de plaats waar ze wierd uitgesproken, die exceptie vorderen.

En dit nu is o. i. het geval met de treflijke predikatie: e Eenheid der Kerk over Ef. 4:12 V. V., die op 18 Nov. jl. door Ds. Sikkel te 's-Gravenhage wierd gehouden, en dezer dagen het licht zag.

Ds. Sikkel is de eerste der jongere predikanten, die met zijn komst te's-Gravenhage een geheel verlaten post uit bangen nood kwam helpen.

Gelijk men weet is de kerk van 's-Gravenhage jammerlijk gedeeld. Residentie-invloeden hebben er vanouds toe geleid, om vooral de aristocratie en de neringdoenden die van haar afhankelijk zijn, eenigszins te doen terugdeinzen voor de ontzaglijke consequentie, waartoe het Evangelie van onzen Heere Jezus Christus elk belijder op sociaal en kerkelijk gebied roept.

Vandaar dat een zeer groot deel der kerk in de residentie nog onder de pauselijke Hiërarchie rust, een ander deel onder de Synodale Hiërarchie, een ander deel in Luthersche banden gekneld ligt, of in Irvingianisme enz. verliep, terwijl de zuiverder Gereformeerde belijdenis slechts in twee kerkformatiën tot openbaring kwam, t. w. in Christ. Geref. en de Ned. Geref. kerk die in doleantie ging.

Wel had deze kerk leeraren, en onder hen zelfs zeer uitnemende mannen, maar toch geen Calvinisten. Geen Dienaren in den geest van Junius, Walaeus of Fest. Hommius. Leeraren, eer gewoon veel en velerlei wonden met den mantel der liefde zeer voorzichtiglijk te bedekken, dan dat ze den moed van den echten arts zouden bezeten hebben, om met vaste hand de windselen er af te rukken en het mes in de zweer te zetten.

Dat was hun aard en aanleg niet. Ze waren daarvoor niet opgeleid. De residentie-atmosfeer hield hen daarvan terug, o. Om in de residentie gezien en gevierd en geëerd te zijn op de fluweelen kussens, moet ge zoo onuitputtelijk vredelievend, alles verdragend zijn; niet zoozeer waar men uw persoon grieft, als veelmeer, waar de strenge en onverbiddelijke eisch van het Woord in botsing zou geraken met allerlei verkeerds in de sociale verhoudingen.

Vandaar dat een man als Dr. Van er Flier, die bij zijn komst in Den Haag nog frisch genoeg stond, om in bijzijn van getuigen tot Dr. Kuyper te zeggen: „Kuyper, ge moet uw wapen tegen de Ethischen keeren; die zijn het bederf van de kerk!", na korte jaren reeds in een medestander van de Ethischen omsloeg en al zijn toorn keerde tegen mannen als Dr. Kuyper.

Men zou al een zeer machtig karakter . moeten bezeten hebben, om, komende te 's-Hage, gelijk Dr. Van der Flier er kwam, niet eerlang te verbleeken en te verkleuren.

Het is daarom zoo wonder in onze oogen niet, dat alle Dienaren der kerk, tot den laatsten man toe, eerst aarzelden, en toen terugschrokken; en ten leste, nood gedrongen, met Modernen en Groningers medeheulden, om hun broederen den pas af te snijden.

Dat hebben deze mannen ook niet voor hun zielsgenoegen gedaan. Ze hadden het, o, zoo gaarne niet gedaan. Maar er wierd hun geen keus gelaten. Ze moesten wel van tweeën één doen, óf met deze broederen meegaan, óf zich met hun tegenstanders tegen hen stellen.

Zelf niet bereid om mee scheep te gaan, wierden ze dus eo ipso tegenstanders; en ze maakten dit goed voor hun conscientie, door in de daad dezer broederen niet te zien, wat deze zelven er in lazen, maar hetgeen de tegenstanders hun toedichtten.

Zij hadden er in gelegd den eisch, dat het Woord van den Koning wet in zijn kerk zou zijn ; maar de tegenstander had er van gemaakt, dat het dezen broederen te doen was, om in hooghartig exclusivisme zekeren partijhaan te doen koning kraaien.

En zoo oordeelden dan nu ook deze Dienaren, dat het laatste wel zoo zijn zou.

„Foei, een partijhaan koning te willen doen kraaien, en dat in de kerk van Christus ! Ja, het was hard! Broederen zou men liefst niet met hulp van tegenstanders bestrijden. Maar als broederen zulk ^zn felonie bestaan, dan moet de kerkelijke politie wel ter hulpe geroepen!" - en zoo ging men met gesuste en geruste conscientie over tot zijn ergerlijke daad.

We vallen deze broederen daar niet hard over, maar spreken toch uit, dat deze verkrachting van de waarheid en wat er van Kaïn in deze daad moge zijn, voor hun rekening ligt.

Doch hoe dit zij, er ontbrak daardoor meer dan één Dienaar des Woords, en lang tobde de kerkeraad in doleantie om te komen waar hij wezen wilde.

Dr. Van den Bergh stelde hem bitter teleur. Op wien zou thans zijn blik gericht worden ?

En zie, zijn oog viel op Ds, Sikkel van Hijlaard.

Van dezen jeugdigen prediker was sinds lang bekend, dat zijn diepte en scherpte van blik niets te wenschen overlaten; en en dat hij aan deze principieele diepte van blik een teederheid, ernst en helderheid paart, die weldadig aandoen.

Zijn stukken in de Friesche Kerkbode hadden algemeen de aandacht getrokken.

En wat in de Dialoog van den Broederkring uitkwam, boeide, wijl het hout sneed.

Groot was dan ook de blijdschap in de Haagscbe kerk, voor zooveel ze tot reformatie kwam, over Ds. Sikkels besluit om te komen.

Eindelijk, eindelijk zou het dan toch uit zijn met dien onhoudbaren toestand, om altoos hulpe van elders te vragen.

Intusschen was, overmits ook in deze kerk de gebouwen buiten ons gebruik worden gehouden, een noodgebouw opgetrokken, en in korten tijd naar de uitmuntende plannen van den architect Westra aan de Steenmarkt voltooid.

En in dit nette, nieuwe, gezellige gebouw, is nu op 18 Nov. j.l. Ds. Sikkel door Prof. Dr. Rutgers in den dienst des Woords voor deze kerk bevestigd, en heeft hij zelf aan den avond van dien dag zijn dienstwerk met het houden van bovengenoemde predikatie aanvaard.

Deze predikatie bevestigt ten volle wat de vooruitgaande roep had doen verwachten. Ds. Sikkel blijkt een zuiver Gereformeerd prediker te zijn, die, wat inhoud, methode en vorm betreft, de Bediening weer uit de laagte, waarin ze wegzonk, tot het hooger terrein der beginselen en der geopenbaarde gedachten Gods weet op te hefïen.

De lijnen zijn in dit stuk recht en forsch getrokken, en toch zoo zuiver en glad genomen, dat ze niemand stooten kunnen, dan die zich aan de waarheid stoot. Ons standpunt is er kloek en nobel in uiteengezet en bevestigd als te zijn naar den Woorde Gods.

Deze predikatie is model. Vooral aan leden van kerkeraden binden we haar lezing zeer op het hart. Ze zullen er uit leeren. Ze zal hen wijzer maken.

En ook aan onze tegenstanders vragen we, leest dit stuk. Met veel in ons zalhet u verzoenen. Ge zult ons beter verstaan. De geestelijke fout, die we in u opmerken, zal ze u helderder doen uitkomen.

Alleen komt het ons voor een fout op den titel te zijn, dat er niet bij staat: eerrede over Ef. 4 : 4—13. Allengs zoo meer toch moet elk denkbeeld ook in onze titels gebannen, alsof een predikatie een thema behandelt, waar een tekst bij wordt genomen.

Neen, het stuk uit Gods Woord is de stof, die aan de predikatie ook bij uitgave haar titel moet geven.

En dat te meer, waar zoo uitnemend alle gedachte van motto-of themaprediking gebannen is, als in deze echt Schriftuurlijke predikatie van Ds. Sikkel.

De kerk van 's-Gravenhage zal onder Gods genade door dezen man weer verzameld en gebouwd worden.

Ze zal wassen en toenemen.'

En de kerk zal God leeren danken, die haar stil gebed heeft verhoord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen