De strijd tegen de Organisatie van 1816

door den heer Dr. Hoedemaker en, in zijn gevolg, door den heer Dr. Van Ronkel ondernomen, maakte ter Synodale vergadering een onverkwikkelijk fiasco.

Ze De heeren hadden zich (door welken logischen, kerkrechtelijken of godvruchtigen gedachtengang geleid, verstaan we nog altoos niet) tot de Synode zelve gewend, met beleefd en vriendelijk verzoek, om afstand van haar troon en kroon te doen.

Ze waren van oordeel dat deze Synode een tiaar draagt, die ongereformeerd, onprotestantsch, onchristelijk is. Ze achtten, dat die tiaar van haar schuldig hoofd af moet. En nu klopten ze bij de heeren van de Synode in den Haag zei ven aan, om na behoorlijke buiginge des hoofds, van hen te verzoeken, dat ze hun geroofde macht uit handen wilden geven.

Dát was nu de weg.

Zóó zou er een algemeene opinie gecreëerd worden.

Wel niet opeens zou men er komen, maar men zou beginnen met een minderheid op zijn hand te hebben, en die minderheid zou groeien.

Eilieve daar gaan de smeekschriften naar de Synode, door Dr. Hoedemaker zelf gebrandmerkt als een bisschoppelijke raad.

En wat doet nu deze Hoogeerwaarde Synode met deze stukken.' Ze vraagt, of die heeren uit Nijland en Leiden soms denken dat ze met de Synode een loopje kunnen nemen.

Ze duwt hun tamelijk boos toe, dat ze dan bij den verkeerde terecht kwamen.

En zonder hoofdelijke stemming zelfs valt het decreet der Synodale heeren, dat ze niets van deze Nijlandsch-Leidsche adviezen willen weten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen