Voor Kinderen.

GROOTË DWAZEN.

In de vorige eeuw woonde niet ver van Londen een koopman, die bij al zijn handelen ook niet verzuimd had veel en velerlei te onderzoeken, tot zelfs de goochelkunst toe. Ongelukkig was het einde van al zijn wijsheid niet geweest de vreeze Gods, maar het geloof dat de meeste menschen groote dwazen zijn en er niets aan hen te doen is. Wat daarvan juist was en wat niet, moeten de lezers eens 'voor zich zelf uitmaken en dan vooral zien hoe des Heeren Woord

hierover spreekt. Er waren, ook in dien tijd, echter vele dingen, waarop de koopman zich beroepen kon om te bewijzen dat hij gelijk had.

Op zekeren tijd raakte hij weer aan het spreken over die zaken met een vriend, die betere gedachten van de menschen had. Gelijk het meer gaat bij zulke twisten, kwam men niet veel verder. Doch de koopman nam zich heimelijk voor eens de proef te nemen en dan, als 't kon, zijn vriend zoo te overtuigen. Niet lang daarna moest hij in een dorp bij de hoofdstad zijn. Het was marktdag, en op de markt zat een vrouw die eieren verkocht. De koopman ging tot haar en vroeg een ei, dat hij betaalde. Daarna sprak hij :

»Is het wel versch ? '-'

»Zeker, " sprak de vrouw, »u kunt het onderzoeken."

»Dat zal ik doen, '' was 't antwoord.

»Dat zal ik doen, '' was 't antwoord. De man brak het ei open, keek er in, en zie, tegelijk hief hij een goudstuk in de hoogte en riep:

»Zie eens, dat vind ik er in!"

Ge begrijpt, vrienden, dat de man gebruik had gemaakt van een welbekend goochelkunstje waardoor men, schijnbaar, uit een ei allerlei dingen doet te voorschijn komen. Als dat wezenlijk kon, zouden de goochelaars spoedig rijk zijn. Gelukkig zit in de eieren wat beters dan goud.

Maar de vrouw wist daar niet van. Heel verbaasd keek zij op en de koopman sprak:

»Van die eieren wil ik er wel meer hebben, versch of niet, geef er nog maar een, "

Dat gebeurde, en zie, zoodra 't werd opengemaakt, viel er weder een goudstuk uit. Bij een derde evenzoo,

»yrouw" sprak de koopman, met een heel ernstig gezicht, »hoeveel moet gij voor de geheele mand eieren hebben? "

»Ik zal wel wijzer wezen, " was het antwoord. »Gij krijgt er geen een meer. Zoo'n voordeeltje kan ik zelf beter gebruiken "

't Hielp niet of de koopman al vijfentwintig gulden voor het mandje eieren bood. De vrouw wilde hem te slim wezen. Zij nam haar korf op en ging haastig heen.

Nieuwsgierig hoe de zaak zou afloopen, wandelde de koopman verder. Een paar uur later kwam hij door een zijstraat. Op de' stoep van een huis zat een vrouw met een mand bij zich. Zij snikte luid en voor haar lagen wel 50 gebroken eieren,

»Wat scheelt u, goede vrouw? " vroeg de koopman.

De vrouw zag niet op of om en al weenende vertelde zij den koopman, dien zij niet herkende, wat er was gebeurd. Zij had vast en zeker geloofd, dat in elk ei nu ook een goudstuk zat. Daarom had zij hen alle stuk gebroken, maar helaas, zonder ook maar één goudstuk te vinden. En nu was daarbij de koopwaar onbruikbaar en leed zij een groot verlies. „Kent gij mij nog? " vroeg de ander.

IDe vrouw zag hem aan en riep: »0, gij zijt het, die het goud uit de eieren haaldet."

»Hoor eens, vrouwtje, " sprak hij, »gij hebt u laten bedotten. Hoe kunt gij gelooven, dat ooit een kip goudstukken zou leggen, 't Is immers al te dwaas. Maar het is alles gegaan als ik dacht en wenschte. Hoeveel zijt ge kwijt? "

»Voor 5 schellingen."

»Hier zijn er zes. Ga nu naar huis en wees niet meer zoo lichtgeloovig."

De vrouw spoedde zich heen, recht verblijd, en de koopman was dat ook. Hij had wel gelijk gehad.

(Slot volgt.)

AAN VRAGERS.

Vier vragen tegelijk doet onze lezer J, M. te App, Hij zal 't zeker wel goed vinden dat we niet alle tegelijk nemen.

we niet alle tegelijk nemen. Waarom, zoo vraagt hij, is Amsterdam wel de hoofdstad van Nederland, en niet van de provincie Noord-Holland ?

Amsterdam is de hoofdstad des rijks wegens zijn groote en belangrijkheid, (Het telt b.v. evenveel inwoners als een paar provinciën samen). En dat niet alleen nu maar reeds eeuwen. Het was de voorname, toongevende stad, ook toen we geen eigenlijke hoofdstad hadden, in de dagen der republiek.

Doch gelijk de grootste stad van heel 't land hoofdplaats is, kiest men daartoe ook liefst in elke provincie de grootste stad of wel die, welke om een of andere oorzaak belangrijk is. In Noord-Holland nu is na Amsterdam (dat moeilijk in tv, ee opzichten tegelijk hoofdstad zijn kan) Haarlem 't grootst en dus hoofdstad. Dit maakt ook dat het werk verdeeld en niet op één plaats opgehoopt wordt.

Wat maakt een stad tot hoofdstad, vraagt M, weder,

In den regel is de hoofdstad die plaats waar de zetel is der regeering, hetzij dan van het and of van een gewest. Dit is b, v. zoo voor onze provinciën. Dat er echter uitzonderingen zijn — hoewel zeer zeldzame — bewijst ons and. Want de Regeering woont in Den Haag en de hoofdstad is Amsterdam. De oorzaak daarvan ligt in onze geschiedenis. De prinsen oonden in Den Haag, toen nog niemand aan en hoofdstad des lands dacht. En dat eerste s zoo gebleven. Amsterdam bezit dan ook een geschikt koninklijk paleis. Als vroeger de tadhouders er kwamen namen zij hun intrek in 't Heeren-Logement. Eerst koning Lodewijk aakte het vroeger stadhuis tot paleis.

HOOGENPTRK,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen