Men verwijt ons, dat we het gebeurde

Men verwijt ons, dat we het gebeurde in het Diaconessenhuis te Utrecht op onjuiste wijze hebben voorgesteld.

Hierop zij ons antwoord, dat we niet poogden een relasö van het gebeurde te geven, en zelfs de eerste zinsneê van zulk een relaas in de pen hielden. Vooral waar het een Dlaconessen-inrichting betreft, en dus de naam van zusters der gemeente er bij in het spel was, achtten we dit noch kiesch noch wenschelijk.

We bepaalden er ons toe, oni het motief aan te duiden, dat ook hier openbaar was geworden, en dit motief is naar onze vaste overtuiging geen ander geweest, dan dat de Synodalen de nawerking . van de kerkelijke beweging ook in dit gesticht niet wilden toelaten.

Nu men hier echter tegen opkomt, willen we althans een tip van den sluier oplichten.

Er was in den boezem dezer stichting verschil gerezen over de verhouding waarin de medische en de geestelijke verzorging der kranken tot elkander moesten staan. De strijd hierover belichaamde zich alras, gelijk het gemeenlijk gaat, in zekere antipathie tusschen twee personen, en het eind van dezen strijd was, dat de meer geestelijke richting het onderspit moest delven. Deze beslissing was genomen in afwezigheid van Mr. Van Beek Calkoen, en toen deze hierop later terugkwam, werd hem gezegd, dat dit een afgedane zaak was; en hierop verklaarde Mr. Van Beek Calkoen, dat hem alzoo niets anders overbleef, dan om de stichting, die zijn vader meê had opgericht, en die de liefde van zijn hart had, te verlaten.

Hiermee nu was de strijd uit, maar ook het feit niet meer te keeren, dat zij die in dezen strijd zich geslagen gevoelden, de ééne voor de andere na zich tot een breken met deze stichting gedwongen zagen.

Dientengevolge verlieten dan ook nu reeds onderscheidene diaconessen deze stichting.

En vraagt men wat dit dan te maken heeft met den strijd tusschen de Synodalen en de Doleantie, dan luidt ons antwoord, dat al de strijd van de Doleantie tegen de Synodale organisatie en de geest die haar bezielt, geen andere strijd was, dan de strijd die hier werd gestreden.

Wie Calvinist is, eischt op grond van Gods Woord, dat op elk terrein des levens, en zoo ook in elke stichting het geestelijk element tot zijn recht kome, en rust niet voor dit alzoo geschied is; terwijl omgekeerd de Synodaal, zoo hij gelooft, wel met ons oordeelt dat het eigenlijk zoo zijn moest; maar ter wille van allerlei bijkomstige omstandigheden voor de invloeden der wereld en de inzichten der ongeloovige wetenschap uit den weg gaat.

En het resultaat is dan ook, dat feitelijk dezelfde scheiding tusschen broeders en broeders, die zich almeer op elk gebied van het leven vertoont, ook hier doorwerkt.

Niet dat daarom elk geloovig Synodaal zich hierbij van ons afscheidt.

Natuurlijk niet.

Op elk gebied zijn er nog Synodalen, voor wie het Synodalisme Bijzaak is, en die toeschieten als ze op welk terrein ook een geestelijke werking bespeuren.

Maar dezulken noemt men dan ook geen Synodalen.

Synodalen in de eigenlijke beteekenis van het woord zijn alleen zij, die aan alle andere overweging het zwijgen opleggen om maar hun Synodale organisatie te handhaven.

Dit zag men nu onlangs weer in datzelfde Utrecht bij de kerkelijke verkiezingen.

Weet ge wie alleen stemrecht van den kerkeraad kregen ?

Alleen zij, die nogmaals schriftelijk verklaarden zich aan de Synodale organisatie en haar reglementen te onderwerpen.

Sapienti sat!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen