Voor kinderen,

Vragen en antwoorden.

Een zendeling ging eenige jaren geleden naar de heidenen in Afrika, om hun het Evangelie te prediken. Zij wilden luisteren en de Heere opende eenigen het hart, zoodat zij lett'cn op wat hun werd gezegd.

Langzamerhand werd de zendeling de vriend en helper van velen. Des avonds kwamen zij bij hem en luisterden naar wat hij hun verhaalde uit het Woord Gods. Ook vertelde hij hun nu en dan 't een en ander uit Europa, dingen waarvan zij volstrekt geen denkbeeld hadden

Op zekeren dag vertelde hij hun van iemand die zijn been gebroken had, maar nu «toch weer loopen kon.

»Kreeg hij dan een ander been ? " vroegen zij. sZeker", was 't antwoord.

»0l o!" riepen de heidenen, »hoe wonderlijk!" > Ja", sprak de zendeling, »ik zal u nog

meer vertellen. Als iemand bij ons zijn haar kwijt raakt, kan hij weer nieuw krijgen."

»0I o!" riepen zij opnieuw, »is het mogelijk!" en menigeen scheen 't niet te gelooven.

Dat merkte de zendeling en hij sprak: »Er is nog meer. Denk eens dat ge uw tanden moest missen. Dan zou men in mijn land er weer andere voor in de plaats kunnen zetten.''

Nu begonnen allen te lachen. Dat was onmogelijk. Maar de leeraar had daarop gerekend. Hij droeg zelf kunsttanden, een heel gebit. Dat nam hij nu eenvoudig uit den mond en liet het hun zien.

Nu echter werd de verbazing verbazend. Met groote oogen staarden allen dit wonderding aan, en begrepen maar niet hoe iemand zoo maar een stuk van zijn lichaam er af kon nemen en er straks weer inzetten. Een oude vrouw riep zelfs heel ernstig: »Nu kan ik wel sterven, want ik heb het grootste wonder van de wereld gezien!"

Wat onwetende, dwaze menschen zult gij zeggen. Maar dit is niet zoo. Nieuwe uitvindingen waren het voor hen en die verbazen aliijd. De Afrikanen zijn dikwijls ook zeer verstandig.

Toen Livingstone de groote zendeling en reiziger voor het eerst in het binnenland van Afrika kwam, ontmoette hij daar een neger, die zeer oplettend luisterde naar wat de zendeling vertelde van den Heere Jezus. Ten slotte zei de man:

»Mijn vader, dat zijn schoone woorden. Wisten uw voorvaders dat ook?

> Zeker", was het antwoord. „En waarom hebben zij dan zoo lang gewacht eer zij ons al die goede dingen kwamen vertellen? "

Wat Livingstone daarop zei, weet ik niet. Misschien wil een van de lezers wel eens zeggen wat hij had moeten antwoorden.

AAN VRAGERS.

We hebben nog kortelijk antwoord te geven •p de vraag over kerstboomen.

Onze heidensche voorvaderen hielden jaarlijks hun feesten: een winter of Joel feest, een lentefeest en een zomerfeest. Toen nu de

Germanen en andere volken tot het Christendom werden bekeerd, kwamen voor die feesten de kerkelijke in de plaats, die ongeveer op denzelfden tijd vielen.

Doch het spreekt van zelf dat nog lang op de Christelijke feesten vele oude heidensche gebruiken werden gevolgd. Vandaar het eten van paaschbrood en paascheieren; het uitgaan op Pinkster en ook de kerstboomen op Kerstfeest. De heidenen plantten de altijd groene sparre boomen als een beeld van het leven der natuur dat nooit sterft, al schijnt in den winter alles dood. En de vuren die zij van dennenhout brandden, waren het beeld van den gloed der zon, die juist om dien tijd weer aan den hemel begint te klimmen (na 20 December.) Ook hadden zij versierde sparreboomen.

De Kerstboom is dus volstrekt niets Christelijks. Dat blijkt ook daaruit, dat men hem in winkels kan zien om koopers te trekken, en zoo ik eens hoorde, heeft men eens zelfs ergens den oerang-oetang, een aap, een Kerstboom in zijn kooi gegeven.

Nu kan men wel aan die oude gebruiken een Christelijke beteekenis geven en b. v. 2.eggen: het Paaschei is het beeld van het leven uit den dood. Maar ik geloof niet dat de menschen, ook de vrome, daar veel om denken, als zij die eieren eten. Zij doen het, omdat zij die smakelijk vinden. Ook kan men zeggen: die altijd groene Kerstboom verbeeldt het nooit stervend leven dat in Christus, den Heiland is : de lichtjes zien op Hem, het Licht der wereld. Maar of nu de kinderen en menschen die bij den boom zitten, daar veel aan denken, is weer de vraag. Veeleer let men op al 't moois en de geschenken. Is het om 't zinnebeeld alleen te doen, dan kan men het nog wel zoo makkelijk af en b. v. eenvoudig wijzen op de deur. Want de Heere zelf vergelijkt zich met een deur; enz. Doch dit zou niet zoo aantrekkelijk zijn. De kerstboom geeft i ets gezeUigs, iets prettigs.

Moeten we nu de oude gebruiken omdat zij uit het heidendom zijn afschaffen?

Ik geloof dat vele kinderen — en menschen — er tegen zouden hehben, als dat b.v. met het krentebrood en de eieren op Paschen geschiedde. De dronkemanspret op ^Pinkster komt onder hen die God vreezen van zelf niet voor, De kerstboomen zijn op zich zelf juist niet kwaad. Maar toch is het beter ze niet te hebben dan wel, gelijk we al meer zeiden.

Want heidensche gebruiken die geen kwaad kunnen te behouden kan er nog mee door, zooals b v. op Paschen met de eieren, maarz«/« te votren, zie dat is niet goed. De kerstboom is hier vreemd. Onze vaderen kenden hem niet. Een vijftig jaar geleden werd hij bij ons uit Duitschland overgebracht en met de beste bedoeling. Doch recht burger werd hij nooit, en zijn gebruik neemt dan ook al weer zeer af.

Maar daarbij komt, dat zulk een boom de aandacht afleidt van het wezenlijke waarom het op 't Kerstfeest is te doen, namelijk de geboorte des Meeren Christus Die rozen en lichtjes en geschenken zijn heel mooi, maar vervullen zoo het hart, dat men 't andere, de hoofdzaak ligt vergeet. Bij den dienst des Heeren nu moet alles wegblijven wat de harten en zinnen van Hem aftrekt. We hangen geen schilderijen in onze kerken, versieren ze niet met groen. Want al is dat nu geen zonde, het leidt af, en we zouden vergeten dat de eeuwige, blijvende dingen de hoogste zijn.

Men kan zeer heerlijk Kerstfeest vieren zonder boom en dikwijls beter dan met zulk een. Daarom laat hem in Duitschland big ven of daarheen uit ons land terugkeeren.

De Duitschers hebben hem nu eenmaal en dat moeten zij weten. Maar wij, die hem niet hebben, doei» beter met alles uit oog en hart weg te nemen, wat zoo licht belet dat wij het ware Licht zien. Wie een Kerstboom heeft behoeven we niet hard te veroordeelen; maar hem na te volgen nog veel minder.

W. Het woord »gemoedereerd" voor »bedaard" heeft met «gemoedelijk" niets te maken. Plet heet eigenlijk: »ge«ödereerd" dat is gematigd, bedaard. Dat de o in 't spreken vaak oe wordt zien we in doezijn en koezijn voor dozijn en kozijn, ('t Best is dat vreemde »gemodereerd" voor goed af te schaffen.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen