Vrije Universiteit.

Vrije ^ Universiteit.

De Heere heeft beslist. Onze veelbeminde en hooggewaardeerde president-curator ging van ons, om de voor hem door Zijnen Borg en Middelaar bereide w oning in het Vaderhuis in te nemen, om dddr de ruste te smaken, welke overbluft voor het volk van God.

Wg benijden hem die ruste niet, alhoewel ons hart weent over zijn gemis.

Hij mocht het geloof behouden en de kroon der rechtvaardigheid ontvangen, die. voor hem was weggelegd na volbrachten strijd.

Zeker is het voorrecht zeldzaam, dat hem van Zijnen Heere en Heiland is geschonken, zóó in alle levensomstandigheden de ecn- Gods te mOjjen Hefhebben boven eigen eer, zóó pal te mogen staan in de belijdenis van den séénigen Naam", zóó »vol'' te mogen zijn van zijnen God, en te mogen roemen in Zijnt; deugden en volmaaktheden, zeifs te midden der grootste beproevingen. Hoe heeilijk schitterde dit ook gedurende de laatste lijdensweken, toen, om zoo te zeggen, elke ademhaling een marteling voor hem was.

Onze Universiteit verliest ontzaglijk veel in dezen vader in Christus. Hij had haar li.f met al de Jiefde van zijn liefhebbend hart en worstelde voor haar welzijn in vurig gebed- Na een bezoek, dat ik hem in de ziekenkamer mocht brengen, en bij welke gelegenheid de Vrije Universiteit het hoofdonderwerp was, waarover hij sprak, ontving ik nog een schrijven van zijne hand, (de laatste brief, dien hij zelf schreef, ) gedateerd 26 November, hetwelk wederom in hoofdzaak ten doel had uit te spreken hoezeer deze stichting hem op het hart gebonden was en »welke blijde hoop zij hem gaf voor de herschepping en herleving van het Nederlandsche volk in de toekomst." Nadat hij mij in kennis gesteld had van de ontvangst »van een gevoelvoUen en hartelijken brief, dien ik (zoo luidden zj'ne woorden) het voorrecht had in mijne ziekenkamer te ontvangen van het Collegium der Stichting »iV? / desperandum, Deo duce" (hetgeen het motto is van het studentencorps aan onze Hoogeschool en beteekent onder Gods leiding wanhopen wy niet, ) — liet hij volgen, dat het zijne bede tot God was »dat ouders, die hunne zonen en burgers, die hun Vaderland liefhebben, zich dagelijks meer geroepen mogen gevoelen eene ^inrichting met hunne gaven, krachten en vermogens te ondersteunen, die geen ander en schooner doel heeft, dan Nederland en, zoo het kon ook de geheele aarde, te overtuigen, dat de Machtige Israels het Heil is der volken en dat de God der wetenschappen ook de God is, die Zijnen Eeniggeboren Zoon geschonken heeft opdat een iegelijk, die in dezen gelooft, het eeuwige leven hebbe" — terwijl hij zijn schrijven eindigde met een zegenbede, die voor al de vrienden onzer stichting als een afscheidsgroet van den ontslapen vriend moge zijn: »De Vrije Universiteit aan de duurzame genade aanbevelende van Hem, die het Licht is der wereld, en zonder wien zij ook meer en meer blijken zoude van Gods eeuwig, onfeilbaar Woord af te dwalen, heb ik de eer met toebidding van allen zegen aan hen, die tot haar in betrekking staan, mij met ware broederlijke genegenheid te noemen, enz."

Deze zegenbede breng ik alzoo in zijnen naam aan allen over, die dit lezen zullen en die voor het welzijn onzer stichting bidden. De Heere verhoore haar en binde ons allen nauwer samen rondom de banier van het kruis !

Een ware vreugde is het mij, te mogen berichten, dat wederom een onzer studenten met goed gevolg het candidaatsexamen in de godgeleerdheid heeft afgelegd, en wel de heer H. W. Felderhof, van Amsterdam. Dat is dus de vierde in vier weken tijds. De Heere bereide onzen broeder verder toe voor het j> treffelijk werk" dat hij heeft begeerd. W. HOVY.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen