Uit Pau ontvLagen we gisteren

Amsterdam, i November 1894. Uit Pau ontvLagen we gisteren onderstaand schrijven, dat we hiermede ter kennisse van onze abonuenten en overige lezers brengen.

Pau (Basses Pyrenees),

31 October 1894.

Vooral na de ervaringen van teedere, broederlijke liefde op 29 October vloeit mijn hart over van dank en lof; en al 'toeft dan de volkomen genezing nog, toch kan noch wil ik langer het woord van diepe erkentelijkheid terughouden voor de beschamende liefde, waarmede de broeders en zusters in het vaderland mijner, deze weken van lijden, gedacht, en mijn ziel vertroost hebben.

Na weken van diepe inzinking leef ik thans weer op; de kracht begint terug te keeren; en al blijft de bloedige opwerking der long nog aanhouden, ook dit mindert en betert toch, en is reeds nu tot zeer kleine afmetingen herleid.

Al kan er daarom van onmiddellijk terugkeeren nog geen sprake zijn, toch zou ik zoo gaarne de weer oplevende krachten reeds nu niet ongebruikt laten.

Veel zal ik nog niet kunnen doen, maar, zoo mijn hoop niet beschaamd wordt, toch /ets, en dan zal wie zelf ooit uit bange ziekte opkwam, het verstaan, dat ik de politieke bemoeiing liefst nog rusten laat, en mij de eerste weken het meest aangetrokken gevoel door den meer geestelijken arbeid aan de Heraut.

Ik hoop daarom in het eerstvolgend nummer van de Heraut, zoo de Heere het mij gunt, zelf weer de Meditatie te schrijven; en in het nummer van de daarop volgende week ook het Voorstuk.

y\an de leaders van kerkreehtelijken aard waag ik mij nog niet, inanr mijn hooggeachte vriend en broeder Dr." Rutgers zal, wat ik hooglijk waardeer, dit deel van de redactie tijdelijk overnemen.

Zoo zal de Heraut dan welhaast weer in vol formaat kunnen verschijnen en zijn taak weer in ouden trant volvoeren.

Dat ik dit nu reeds mag aankondigen, is mij een oorzaak van zeer groote vreugde. Zoo '.veken lang met machteloosheid geslagen, en daardoor tot werkeloosheid gedoemd te zijn, was een harde beproeving.

Dat de lezers van de Heraut nochtans met geduld en in stille afwachting deze langdurige halveering van ons blad verdroegen, geeft hun een aanspraak te meer op mijn erkentelijkheid.

Een erkentelijkheid, die ik bij dezen gelukkigen keer van zaken, ook wel openlijk uit mag spreken aan hem, die mij tijdelijk in het schrijven der Meditatie verving, en daarbij vaak zoo diep geestelijken toon aansloeg.

Ea is hiermede ook deze bange tocht door het dal der'' schaduwen weer bijna ten einde gebracht, zoo verhoore de Heere onze God de bede van mijn hart, dat de Heraut, die tijdelijk onder mijn krankheid leed, er op den duur winste uit liebbe.

Wie door genade aan heiliger gemeenschap niet vreemd is, kan zulke dagen en nachten niet doorworstelen, zonder geoefend te worden in het geestelijk verstaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen