Voor Kinderen.

VERZAMELEN.

II

EEN HERBARIUM.

Verzamelingen aan te leggen is ook voor "vele kinderen een aangenaam en, als 't goed geschiedt, nuttig werk.

Natuurlijk zijn ook onder hen de smaken heel verschillend. Jan houdt van postzegels verzamelen, maar Piet vindt aan die papiertjes niets en zoekt veel liever vlinders en kevers. Koosje zou voor geld geen tor durven aanpakken, maar bloemen en bladen te verzamelen, te drogen en te bewaren is haar lust. Ook heb ik jongens van een jaar of twaalf gekend, die al eenj, , heel aardige verzameling boeken hadden, netjes genummerd en op een lijst ingeschreven; anderen weer verzamelden munten enz. En ook zijn er kinderen, die in twee-, drieërlei dingen tegelijk liefhebberij hebben.

Zeer mooie verzamelingen kan men aanleggen van voorwerpen uit elk van de drie rijken der natnur, het delfstoffenrijk, het plantenrijk en het dierenrijk. Daarin is veelal leven en dat trekt ons altijd aan. Jammer maar dat het voor wie in de stad woont, dikwijls heel moeilijk ie, zulke verzamelingen aan te leggen. Daarvoor moet men buiten zijn, op het land, waar men in 't bosch de kevers kan vinden en op 't veld de vlinders naloopen; waar men allerlei steenen ziet liggen en zeldzame of ook schoone planten zoo maar in 't wild groeien. In de stad ziet men van dit al weinig, of 't moest wezen op een prentje.

In ons Vaderland levert trouwens het delfstoffenrijk voor een jeugdig verzamelaar weinig op. Metalen zitten er niet veel in onzen bodem; kristallen, agaat of jaspis treft ge hier niet aan. Ons land is arm aan miner^en of delfstoffen. Wel is ook in den grond bij ons veel merkwaardigs, maar om dat te leeren kennen moet men naar een museum gaan. De merkwaardige versteeningen dio men in andere landen aantreft, ammonshorens en zoo meer, vindt men bij ons ook al niet veel.

men bij ons ook al niet veel. Oneindig beter gaat het met de planten. Daarin is ons vaderland zelfs rijk. Er zouden verscheiden dikke boeken noodig zijn, als men ook maar al de planten uit één provincie nauwkeurig wou beschrijven.

Wanneer de winter voorbij is, en de lente in 't land komt, dan verheugen we ons, als we de hyacinthen zien uitkomen, en de eerste lentebloempjes bloeien, terwijl de zon er al krachtig op begint te schijnen en 't land met een frisch groen kleed bedekt wordt. Evenwel, van levende bloemen een verzameling aan te leggen die wat beduidt, zou heel moeielijk en kostbaar zijn. Slechts in enkele plaatsen van ons vaderland treft ge een hortus botanicus, d. i. een plantentuin aan. (Bij Batavia vindt men er een, aan die wellicht de prachtigste ter wereld is.)

Maar wat jongens en meisjes wel kunnen en ook wel graag doen, is het verzamelen van planten die men dan bewaart in een zoogenaamd herbarium, d. i. een planten-of kruidenboek. Nu is dit zoo eenvoudig niet als 't lijkt. Men kan wel wat planten en bladeren op den zolder te drogen leggen, net als boonen en appelen, maar dan komt er van de bloemen niet veel terecht. Neen, wie bloemen en bladeren mooi en met de kleuren wil bewaren, die moet hen geruimen tijd tusschen vloeipapier persen en drogen. Het papier dat er om heen zit, moet ook telkens vernieuwd worden, om te voorkomen dat alles beschimmelt en zwart wordt. En zelfs al doet men ook al zijn best, toch gelukt het nog volstrekt niet altijd de plant zoo te bewaren, dat zij er eenigszins /risch en kleurig blijft uitzien.

Vooral gaat het moeilijk als de plant zeer saprijk is of dikke vleezige bladeren heeft. Ook planten met zeer dikke bloesemknoppen, maken het den verzamelaar lastig. Maar zonder moeite heeft men niets. Misschien zijn er wel jongens en meisjes, die eens willen weten, hoe men 't dan aan moet leggen om planten mooi te bewaren, om een goed herbarium te krijgen. Dat wil ik hun graag eens vertellen. Doch dan den volgenden keer, want ongelukkig is nu hét blad al haast weer heelend'al vol.

BESCHAAMD.

Eenige Europeanen, die zich voorgenomen hadden een vrij lange reis door het binnenland van Nieuw-Zeeland te doen, namen verscheidene inlanders in hun dienst, om hun bagage te laten dragen. De Zondag verscheen eer het doel bereikt was, en de Europeanen wilden hunne reis voortzetten; maar de Nieuw-Zeelanders weigerden hen te vergezellen.

De reizigers lieten zich echter niet van hun plan afbrengen en lieten hun goed achter in de handen van hun inlandsche dragers, die ook niet verzuimden ter rechter tijd na te komen.

Nu wilden de Europeërs hun het volle geld niet uitbetalen, omdat zij niet op Zondag gereisd hadden.

ïHoe konden wij met het oog op de wet van God anders handelen? " zeiden de inlanders.

»De wet van God? Ha, wat hebben wij daarede te maken? "

ïHeel veel hebt gij daarmede te maken; " — antwoordde een der inlanders op hoogst ernstigen toon: »zonder de wet Gods zouden wij ons lichtelijk van uw goed hebben kunnen meester maken, en u wellicht zelfsj om het leven hebben gebracht. Nu hebben wij het niet gedaan. Ziet gij nu dat gij wel degelijk wat met de wet van God te maken hebt? "

Wat zegt gij van deze Europeërs en van deze ieuw-Zeelanders? — Wie werden beschaamd emaakt ?

AAN VRAGERS.

R. R. vraagt wat we te verstaan hebben door wilde kolokwinten, die in 2 Kon. 4 : 39 genoemd worden, en of die aan een wijnstok groeiden.

Waarschijnlijk worden in dezen tekst bedoeld wilde augurken, een vrucht van een vinge lang en bitter, die 't zeer gevaarlijk is te eten Hier wordt niet bedoeld dat ze aan een wijn stok groeiden, maar aan een plant die op een wijnstok geleek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen