Een woord van wijlen Ds. J. J. A. PLOOS VAN AMSTEL,

Predikant te Reitsutn.

Aan alle betrekkingen of belangstellende vrienden en vriendinnen in Christus, die in meerdere of mindere mate het beginsel der waarheid naar de belijdenis zijn toegedaan.

U, mijne familie, roep ik bij dezen toe:

Beproeft uzelven, of gij tot de familie van Jezus behoort. Zoowie mijn wil doet, die is mijn moeder of broeder of zuster.

Zoeken wij vooral die geestelijke betrekking op den Heere Jezus, waardoor het sterven verslonden wordt tot overwinning en vcij leeren leven in eeuwigheid. Het ga u wel. De Heere zegene u op al uwe wegen.

Voorts heb ik eeii kort woord voor mijne vele vrienden en vriendinnen in de Gereformeerde kerken.

Ik gevoel mij zeer aan u verbonden.

Gedraagt u waardiglijk de roeping, waarmede gij geroepen zijt als kinderen des lichts, als discipelen van den Heere Jezus, als naamdragers des Heeren, als van den Heere geroepenen, om weder te keeren tot de paden des rechts en der waarheid.

Dat het u niet genoeg zij Gereformeerd te heeten, maar dat het u behoefte zij waarlijk Gereformeerd te zijn.

Dat het u niet genoeg zij te roemen in den welstand van een uitwendigen kerkstaat, maar steeds te bedenken, dat dès Heeren huis een geestelijk huis is, en dat tot den welstand van dat geestelijk huis behoort niet alleen, dat de waarheid zuiver gepredikt wordt, maar ook, dat men met den Apostel zeggen kan: k heb geloofd, daarom ook heb ik gesproken" als voorts wat wij aangeteekend vinden in i Joh. 1:1.

Al zijn wij nu geene Apostelen, blijft het toch steeds waar, dat het Evangelie eene kracht Gods is tot zaligheid een iegelijk, die gelooft.

Predikers, die zelf de waarheid niet kennen voor hun eigen hart, zijn een allerbedroefdst verschijnsel in de gemeente des Heeren.

Zij zijn gelijk aan doode muziekinstrumenten, waaruit men allerlei tonen kan halen ten goede en ten kwade.

Tot den welstand van de gemeente des Heeren behoort allereerst, dat hare gezanten zijn dienaars van den Heere Jezus Christus, die door Zijne genade zijn verlost en gezaligd en Hem van ganscher harte liefhebben en dienen.

Dan is zoo noodig, dat in de gemeente des Heeren eene gelijkvormigheid besta aan het lichaam des Heeren; dat Christus in haar eene gestalte hebbe; dat Hij door het geloof in hare harten wone en zij in de liefde geworteld en gegrond zij. Als wij een mensch ontmoeten, behoeven wij niet lang te gissen en te raden of het een mensch is. Wij weten dit dadelijk, omdat hij er op gelijkt. Zoo ook, als wij waarlijk tot de gemeente des Heeren behooren en wij in gezond geestelijken toestand verkeeren, dan blijkt het al heel spoedig, dat wij waarlijk tot de gemeente des Heeren behooren en wel eenvoudig, omdat wij op haar gelijken.

Daartoe behoeven wij geen vroom schijntje aan te nemen. Zulk een schijntje geeft niets. Wij gelijken op haar door de kracht van inwendige hartsvernieuwende genade in Christus, gelijk wij lezen: sDie in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden."

De waarlijk wedergeborene wordt vernieuwd in al zijn handel en wandel. Aan hem kan men in alles en in alle opzichten bemerken, dat hij een discipel van Jezus is, althans voor een goed kenner en een nauwkeurig opmerker in zake de dingen van Gods Koninkrijk.

Vervolgens hebben wij de gemeente er zeer op te wijzen, om weder te keeren tot de eenvoudigheid des geloofs.

Er is zooveel opgesmuktheid, onwezenlijkheid en formalisme in zake de dingen van Gods Koninkrijk en dat is zoo tegen het Woord des Heeren in en bevordert zoozeer den onvrede des gemoeds en de krachteloosheid des nieuwen levens.

Men is vaak meer vol van stelsels dan van het leven, zooals het in God door Christus is.

Vraagt men, mag men de zaken zoo eenvoudig opnemen, dan is het antwoord: Zeker, waar de Heere zelf ons dien weg zoo eenvoudig heeft gemaakt en voorgesteld, dan mag men wel zeggen: Wee dengene, die den weg ten hemel anders voorstelt dan de Heere gemaakt heeft. Maar een iegelijk moet weten, dat er eene zeer moeielijke zaak verbonden is aan het discipelschap van een Christen. En dit is, naar Christus heeft gezegd, dat wie niet verlaat al wat hij heeft, zijn ^discipel niet zijn kan. Voorts, dat zoo iemand het Koninkrijk Gods niet ontvangt als een kindeke, hij hetzelve niet kan ingaan en dat, wie iemand of iets liever heeft nevens Hem, Zijns niet waardig is.

Alzoo komt het op het wezen van de zaak aan. Het zahg worden is gemakkelijk, maar alleen voor hem, die alles om Christus' wil verlaat en in den Heere al zijn heil en zaligheid vindt.

Ten slotte nog een woord tot de Gereformeerden. Wilt niet laag zien op hen, die niet tot de Gereformeerde kerk' behooren noch roemt, dat gij er wel toebehoort, alsof zulks op zichzelf genoeg ware.

Het zal er in nood of dood op aankomen, dat wij waarlijk wedergeboren zijn; dat wij Jezus toebehooren; dat wij geloovigen in Christus zijn; kinderen Gods en erfgenamen van het eeuwige leven.

Rusten wij toch niet, eer wij het onwankelbaar kenmerk van het geloof in Christus en van het kindschap Gods in ons hebben, n. 1.: het getuigenis des Heiligen Geestes in ons, opdat wij met zekeren tred onzen weg naar de eeuwigheid vervolgen en wij de eeuwigheid met blijdschap mogen ingaan, om alsdan ten volle en voor eeuwig die vruchten volop te genieten, datgene, wat ons hier op aarde - in het land der vreemdelingschap reeds in zoo menig oogenbHk verkwikt heeft.

J. J. A. PLOOS VAN AMSTEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen