Medische Faculteit.

Amsterdam, 17 Jan. 1896.

De rondzending aan de leden en begunstigers van het referaat van Dr. Den Houter over > de Medische wetenschap en de Vrije Universiteit", heeft aan HH. Directeuren aanleiding gegeven, om het belang van een Medische faculteit aan deze Amsterdamsche hoogeschool op veler hart te binden.

Zelfs zonden ze een inschrijvingsbiljet er bij rond, ten einde »voor het geven van onderwijs ia één of meer vakken der Medische wetenschap" bijdragen te vergaderen.

Niet, dit voegen ze er uitdrukkelijk bij, alsof er plannen aan het rijpen waren, om tot de stichting der Medische faculteit over te gaan, maar om niet stil te zitten, en de zaak levendig te houden, en voorts te wachten op wat komen mocht.

Aldus toch schrijven zij :

Niemand leide evenwel hieruit af, dat wij hiermede zouden durven uitspreken, 3at de oprichting eener Medische faculteit in de naaste toekomst door ons in uitzicht mag worden gesteld. Daarvoor ontbreekt ons tot dusverre nog alles. Wij hebben echter met een God te doen, wiens Naam is Wonderlijk, en die wil, dat-wij veel van Hem verwachten, wanneer zijne eer er door kan worden bevorderd. Wie weet, of het Hem niet eerlang behagen mocht ons in staat te stellen althans eene eerste schrede te zetten op den weg, die tot het zóó gewenschte doel leidt! Doen wij intusschen wat onze hand vindt om te doen.

Dit teeken van leven was ons een oorzaak ­ van vreugde. Op een oogenblik dat men ons buitenaf reeds voorstelde, als op liquidatie van de firma bedacht, opperen Directeuren het denkbeeld om zoo mogelijk nieuwe schepen voor een nieuwe lijn in de vaart te brengen.

En niet ten onrechte.

Het aantal jonge mannen, die arts willen worden, en zich niet thuis voelen aan de Overheidshoogcscholen, neemt toe. Ouders duchten den materialistischen invloed die van deze scholen zoo licht op hun kinderen uitgaat. En ook afgescheiden van dit persoonlijk belang, ontwaakt er allengs een, zij het ook nog duister besef, dat ook de Medische wetenschap andere banen zal afloopen, al naar gelang van de beginselen waar men van uitgaat.

Er bestaat onder ons dan ook geen verschil van gevoelen over, of het niet vroeg of laat tot een Medische faculteit moet komen, en de eenige vraag die de geesten verdeelt is, of het ooit mogelijk 7.'a\ zijn.

De Theologische, Juridische en Letterkundige faculteiten zijn vergelijkenderwijs goedkoop.

Het onderwijs is aan deze drie faculteiten saam genoegzaam volledig te geven, zoo ge vijf hoogleeraren in elke faculteit plaatst. Met inbegrip van bureelkosten, uitgaven voor gebouwen, voor bibliotheek, voor beurzen als anderszins, kan men, mits de mannen er zijn, deze drie faculteiten dus voor/80.000 op orde hebben. College-en examengelden, gevoegd bij de renten van het kapitaal, zouden deze som nog onder de / 70, 000 doen sluiten. En, al ware het zeker niet zonder inspanning, die som is bijeen te brengen.

Maar heel anders komt de zaak te staan, zoodra ge ook de beide overige faculteiteti in uw kring opneemt.

We zeggen beide, omdat feitelijk beide bijeenhooren, en een Medische faculteit zonder Natmirk^mdige faculteit zich niet wel denken Iaat.

Nu is voor deze beide faculteiten reeds het aantal benoodigde ft; eraren ia den regel hooger dan voor de drie anderen saam.

Aan de Stedelijke Universiteit te Amsterdam onderwijzen aan de drie overige faculteiten saam 26 hoogleeraren, lectoren en privaatdocenten, en aan de Medische en Natuurkundige saam niet minder dan 42.

Te Groningen is dit laatste cijfer 21, te Utrecht 32, te Leiden 29.

Neemt men 20 als normaal-minlmumcijfer, dan zou dit het aantal doceerende personen aan de Vrije Universiteit reeds meer dan verdubbelen, en zou men voor een uitgave komen te staan, die den Penningmeester in verlegenheid bracht.

En toch, zelfs in dit kolossale aantal professoren en lectoren schuilt nog het hoofdbezwaar niet. Dat hoofdbezwaar is veeleer te zoeken in de hooge eischen die deze beide faculteiten stellen voor allerhande Laboratoria en Gasthuizen,

Het zijn die beide laatste posten, die het Rijks-en Stedelijk budget zoo buiten alle evenredigheid bezwaren, en die, ook bij de soberste inrichting, minstens een half millioen voor den bouw, en een ton 'sjaars voor onderhoud zouden vergen.

Wie dit niet weet, zal allicht voor langen tijd gedacht hebben: Wat talmen Directeuren toch, en waarom steken ze niet moedig van wal? Maar wie op de hoogte is, begrijpt dat ze eenvoudig niet anders konden, en zich ook nu nog met de hoogste omzichtigheid moesten uitdrukken.

Voor één der vakken m-isschien een enkele leerstoel!

En toch, hoe bijna niets dit schijne, toch gaan we van harte met HH. Directeuren in dit denkbeeld mede.

Zoodra zich, wat God ons schenken kan, een man van onbetwist gebleken talent openbaart, die in degelijke geschriften toont niet alleen op de hoogte van zijn vak te zijn, en in-dat vak uit te blinken, maar die tevens helder den saamhang tusschen zijn vak en de Gereformeerde beginselen blijkt te overzien, laat men dan geen poging onbeproefd laten, om zulk een man voor deze Stichting te winnen.

Want wel geven we toe, dat één man voor het onderwijs en de opleiding nog zoo goed als niets zal geven, maar hem kan het gegund zijn, het fundament voor lateren bouw te leggen, zoo door de publicatie van de uitkomst zijner studiën, als door het vormen van enkele talentvolle jonge mannen tot een school.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen