Verkiezing van Kerkeraadsleden.

Amsterdam, 12 Febr. 1897.

Meer en meer openbaart zich in onze Gereformeerde kerken zekere ontevredenheid over de wijze, waarop thans de leden van den kerkeraad worden gekozen.

Dit is ten volle te begrijpen.

Streng genomen leidt_ de tegenwoordige regeling tot coöptatie.

Een kerkeraad toch die juiets doet dan tweetallen voorstellen, daaruit laat kiezen, en dan beroept, heeft het volkomen in zijn macht den kerkeraad, tegen den geest der gemeente in, fe houden gelijk hij dit zelf wil.

Dit nu beantwoordt niet aan wat ons bericht wordt van de apostolische gemeente.

Dit stemt niet overeen met wat hier te lande in tal van kerken eeuwenlang bestaan heeft-En op meer dan één, die zelfs in de Synodale kerk aan meerder invloed van de gemeente gewend was, maakt het den indruk, alsof we achteruit in plaats van vooruit zijn gegaan.

In vele kerken, zoo b. v. hier te Amsterdam, is men daaraan dan ook reeds tegemoet gekomen, door eerst aan de gemeente opgaven te vragen, en zich aan die opgaven eigener beweging eenigszins te binden.

Maar in andere kerken is de kerkeraad zoo vrijgevig niet. Zelfs zijn er kerken waarin de toeleg merkbaar is, om door coöptatie den kerkeraad onder zekere kleur te houden, en met de kerkenordening in de hand is dit kwaad niet te stuiten.

Reeds op de Synode te Middelburg was dan ook een voorstel ingekomen, om hier verbetering in te brengen, door de kerkenordening te herzien, en metterdaad is dit het eenig doeltreffende middel.

Daartoe moet het dan ook komen.

Het leven van de niet meer ons leven.

Andere toestanden, andere verhoudingen zijn ingetreden, andere denkbeelden zijn opgekomen, andere wenschen leven in veler hart.

Vooral nu met de volkskerk gebroken is, kan wegvallen, wat ia de volkskerk noodzakelijk was.

Juist dat vernieu-vven van' de kerkenordening echter gaat niet opeens.

Men kan in die kerkenordening niet een artikel op zich zelf wijzigen. Daartoe hangt het ééne te veel met het andere saam.

Het best is dus, dat de kerkeraden voorshands zoo vrijgevig mogelijk te werk gaan en al inschikken, wat nu reeds, onder de bestaande kerkenordening, ingeschikt worden kan.

Laat voorts op eene komende Synode, uit allerlei kerken, het verlangen naar wijziging kenbaar worden gemaakt.

En rijpen op die wijze de denkbeelden, en wordt de wensch naar verandering vrij algemeen, laat dan de eerstvolgende of eeu daarna komende Synode deze gewichtige zaak in al haar omvang ter hand nemen, en op die wijs onze kerkenordening in overeenstemming brengen met de behoeften van den tegenwoordigen tijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen