Hoogeschool ?

De vraag is opgeworpen, of men van de Vrije Universiteit mag zeggen, dat ze is de eenige Calvinistische Hoogeschool in Nederland.'' En of wie zoo spreekt, niet te kort doet aan de Theologische school ?

Twee vragen moet men hierbij wel onderscheiden. De «eerste is, of de Kerken al dan niet het recht'bezitten om hun School een Hoogeschool te noemen, alsmede of een particulier dat ook in geschrifte mag doen. De tweede is, of wie acht dit niet te moeten doen, zich aan de eere der School vergrijpt.

Op de tweede vraag kan ons antwoord kort zijn.

Het wordt voor eerbaar en voegzaam gehouden, dat men iemand of een stichting in het openbaar den titel toekent en geeft, dien hij of zij zelve officieel voert.

Ware het dus, dat de Kerk aan haar School den titel van Hoogeschool officieel gegeven hadde, dan zou het kleingeestig en bekrompen zijn, haar dien titel niet te gunnen.

Nu dit daarentegen niet het geval was, en nu de kerken officieel den naam kozen van „Theologische School", voldoet ieder aan usantie en eere, die haar dien titel laat, en geen anderen titel geeft, en dus ook in geen anderen zin van haar gewaagt.

Anders daarentegen staat het met de eerste vraag, en daarop antwoorden we: Ieder is ten deze volkomen vrij, en kan, over die School sprekende, haar aanduiden en noemen zooals hij wil, en dus ook van haar spreken als van een Hoogeschool.

En evenzoo zijn de Kerken vrij, om, als ze dit begeerlijk achten, den officieelen naam van Theologische School in dien van Theologische Hoogeschool te veranderen.

Wie ter wereld zou die vrijheid aan banden kunnen leggen.?

Vraagt men echter of dit geraden zou zijn, dan wete men wel, dat er zeer vele Theologische Scholen in ons land bestaan. Er is een Luthersche. Er is een Doopsgezinde. Er is een Remonstrantsche. Er is er één van Ds. Van Lingen van de „Christ. Geref." kerk. Er zijn er drie van de Hervormde kerk. Er zijn er vijf van de Roomsche.

Acht men nu, dat dit alle Hoogescholen zijn, goed, dat men dan alle zoo noeme. Maar dan wete men ook wel, dat men met het gebruik, met de usantie en met de gewone taal in strijd geraakt.

Geen enkele toch van deze scholen noemt zich Hoogeschool, en er wordt over geen van deze ooit als Hoogeschool gesproken. Ze heeten en men noemt ze: Seminarie, Opleidingsschool of Theologische School. De Wet op het Hooger Onderwijs ontraadt het evenzeer.

Zij spreekt in Titel IV art. 109 van de „voormalige Hoogescholen te Leiden, Utrecht en Groningen', en in Art. 103 van „dekerkelijke Kweekscholen of Seminaria tot opleiding van leeraren.”

Bij de stichting van onze Theol. School heeft dan ook niemand er van verre aan gedacht, om van Hoogeschool te spreken. Naar de usantie, en naar den bescheiden weg dien men liefhad, sprak men nooit anders dan van Theologische School.

Doch, gelijk gezegd, ieder is desniettemin vrij, om, sprekende over deze School, haar te noemen gelijk men wil, en de kerken zijn vrij, om haar naam te veranderen.

Alleen wat men niet doen mag, is zijn eigen manier van spreken, zoo die afwijkt van den officieelen titel en van de usantie in wet en spreektaal, aan een ander willen opdringen.

Wie zelf vrij wil zijn, eerbiedige ook anderer vrijheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen