Buiteuland.

Duitschland. Pastor Idel. Een spiegel Den i5den Juli stierf bovengenoemde predikant, die te voren te Velbert arbeidde. Een Duitsch blad verhaalt ons het „veel bewogen" leven van den overledene. Het eerst werd hij bekend door een geschrift, dat ten titel droeg: „Het grootste kwaad in de wereld." Wat was dit? Volgens pastor Idel, de onbekeerde predikanten. Wanneer deze leeraar evenwel het woord onbekeerd niet in mystieken maar in kerkelijken zin genomen had, zou zijn geschrift niet zooveel opzien gebaard hebben. Nog meer stof deed hij echter opdwarrelen, toen hij voor den dag kwam met een tweede geschrift, onder den titel: „Reformatie in hoofd en leden." Daarin trok Idel, zonder iets te ontzien, te velde tegen alle misstanden in de Roomsche en in de Evangelische kerk. Had hij zich nu maar niet aan overdrijving schuldig gemaakt, en ware zijn boek maar niet gevuld geweest met hatelijkheden, dan zou men den schrijver ongemoeid gelaten hebben. Nu werd hij door het consistorium der Evangelische kerk, waaronder hij ressorteerde, ernstig berispt. Maar van Roomsche zijde werd Idel bij de rechtbank aangeklaagd wegens beleediging. De rechtbank veroordeelde hem niet tot eene geldboete, maar tot gevangenisstraf! De gedwongen rust die de prediker daardoor kreeg, gebruikte hij tot het schrijven van een derde geschrift, dat tot titel had: „In den kerker om Jezu's wil." Hij zag echter over het hoofd, dat hij niet om der wille van zijn uitkomen voor den eenigen Naam die ter zaligheid gegeven is, van zijn vrijheid beroofd was, maar omdat het voor de rechtbank gebleken was, dat hij in zijn tweede geschrift beleedigingen en lasteringen had laten drukken.

Toen hij uit de gevangenis ontslagen was, kon hij niet langer predikant in de Evangelische kerk blijven. Maar geen nood. In de oogen van velen blonk op-zijn hoofd de martelaarskroon. In vele kringen van geloovigen werd hij ontvangen. Als hij sprak, verdrong zich de menigte om hem te hooren. Doch deze toeloop verminderde lang? amerhand, toen hij tegen de Heilige Schrift leerde, dat de mensch tot zondeloosheid kon geraken. Sommigen keerden daarop Idel den rug toe, doch zij, die hem bleven volgen, scheidden zich in de eerste opwinding van de Evangelische kerk af, lieten zich opnieuw doopen en vormden eene vrije sjemeente van „Christenen." Idel kreeg daarbij "ulp. Naast hem trad de candidaat Fries op, die na allerlei afdwalingen, ten slotte in een krankzinnigengesticht, als een geesteskranke moest opgenomen worden.

Der nieuwe secte ging het als zoovele andere. Zij leed aan splijtziekte. Velen die Idel eerst hadden aangehangen, keerden zich later van hem af; volgens sommigen ging hij te ver, volgens anderen niet ver genoeg in zijn critiek over het bestaande.

En zoo is het geschied, dat hij, zoo goed als door ieder verlaten, gestorven is.

Men ziet hieruit waartoe men komt, als men zich leiden laat door subjectieve gevoelens en de belijdenis zijner kerk loslaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen