MEETING

der Friesche .Afdeelirg vati den Nederl. Bond van J^ri'éliogs'Vereéniglngen op Geref, grondslag. 6 Noveiriber 1902.

Half twee precies opende Ds. Boekenoogen als voorzitter der Friesche afdeeling de openbare vergadering in zaal Visser te Leeuwarden. Fleurig was het aanzien door de goede zorgen der regelings commissie van „de Phénix" Onder het zingen van een paar coupletten uit 't Bonds lied, stroomde jong en oud toe, tot de drie zalen gansch gevuld waren met circa 1000 personen. Hartelijk heette de Voorzitter allen welkom, de vele vrienden en belangstellenden uit alle oorden van Friesland, en noemde het een voorrecht zooveel geestdrift voor de goede zaak, en der jongelingen ideaal te ontwaren, een bezielende hulde tevens voor de sprekers van den dag.

De vérgadetïng Was geheel oor, toen Prof, Biesterveld aan 't woord fcwanl ovef , , de beteekfiüs der GeHf. /angel.-Vereediging." Mocht Z.H.Gel. zich al willen verontschuldigen geen referaat ten papiere te hebhen, en 't bij een iiïiprovïsatie te moeten laten, van wege onvoorziene omstandigheden, die in 't teeken der Opleiding staan — niemand, die er aan dacht, dit ook maar eenigszins te bejammeren toen, met een gloed van taal, het Calvinistisch beginsel boeiend in zijn toepassing op 's levens praktijk van alle kanten bekeken werd, vooral op het stuk der Gemeene Gratie. Dat de Bijbel niet maar bij de school en bij het leven moet worden bijgebracht, doch dat uit den Bijbel moet worden ? «Vgehaald, wat ordinantie GOD vóór de school en vóór het leven ons van huis uit biedt, — klaar als kristal werd het der vergadering als voor oogen geschilderd. Want bidden en Bijbelsche geschiedenis maakt het onderwijs nog niet Christelijk, 't Onderwijs zelf moet principieel gekerstend. Van Gods Woord uit alles worden bezien. Om de gaven en krachten, die God ïn zijn Schepping ons biedt, tot Zijn lof daaruit op te speuren en aan te wenden tot genieting van God in de werken zijner handen, — dat is het machtig beginsel, hetwelk ons roept tot onderzoek en studie op alle terrein. Zóó eerst is er werk aan den winke' voor wie niet in naam slechts, maar inderdaad Calvinist zegt te zijn. Zelfs een Geref. huis moeder moet niet maar water op haar koffie gieten, als ware met „bruin maken" alles op orde — maar 't moet haar beginseleere wezen er studie van te maken, zóó koffie te zetten, dat ze er uithaalt voor de haren, wat God er in zijn genade voor allen heeft ingelegd. Wie dit vat en toepast op alles, een ieder in zijn beroeping, grijpt, en begrijpt tevens het eenïg en albeheerschende beginsel dat ons drijft, om als partij des levenden Gods, God in alles groot te maken. In geen land als Nederland had dan ook de man, die den invloed van Calvijn op het leven der volkeren in Europa en .Amerika persoonlijk bestudeerd heeft en nagespeurd — n.l. Prof. Boumergtie (die dit met eigen mond aan spreker had verzekerd) — de kracht leeren kennen, die er steekt in het stuk der Gemeene Gratie. Deze diepte van opvatting was den Zwitserschen hoogleeraar zelf iets nieuws, dat hij in zijn geboorteland als schier ongeloofelijk zou moeten vertellen.

Bevoorrecht Nederland! Dat het met deze gave Gods nog rijker winste wete te doen, tot handhaving van zijn ouden roem in de rij der volkeren! Met het oog op ons Christelijk Ministerie wist Spr. de kracht en doorwerking van het beginsel helder aan te wijzen. Had het reeds in Kerk en School zijn invloed grondig doen gelden, om wezen voor schijn ons te brengen, — de waarheid ten troon te verheffen, en levende Godsvrucht te wekken, nu was de beurt aan den Staat, en diende de maatschappij door dit zelfde beginsel hervormd. Zóó en niet anders kan de sociale kwestie haar oplossing vinden — wil ze die vinden en niet eeuwig God gram blijven. En van uit's levens praktijk, waarin zooveel schreiende zonde en ondragelijk onrecht roept, ging Spr. nu bijzonder na „de beteekenis der Geref. Jongelitigs vereen " om den strijd en de worsteUng van den tijd, bij het licht van Gods Woord, uit het rechte beginsel, straks genoemd, op alle terrein des levens te leeren verstaan. Hier was de spreker in zijn kracht, als der jongelingen vriend, sedert jaren. Als lid der Commissie van Advies scheen wel niemand in den Bond zijn raad te behoeven, maar als Eerelid was 't hem een voorrecht, om bij geschrifte en mondeling zoo herhaaldelijk te zijn aangezocht jong Nederland te dienen. En verblijd over 't feit, dat van het kwalijk begrepen „evangeliseeren" de weleer methodistische jongelingsvereen. bekeerd was tot het „herzie uzelven" voor heel het leven — kon de Prof. het wel plaatsen, dat hel jongelingsvuur nu soms wat te heet en lang niet altijd heilig op het altaar kwam — zelfs bij de beste bedoehng. Al mocht het niet goedgekeurd, dat in het grijpen naar 't ideaal de sprong meermalen te groot was en doelloos voorbij deed streven wat men beoogde, toch moest erkend, dat wie in de jongelingsjaren reeds oude-manachtig optreedt, en geen geestdrift kent, al is ze nog ongebonden, voor de toekomst niets belooft dan een slaapmuts te zijn. Wat er slungelachtig aan dezen en genen gevonden wordt, dat betert onder wijze leiding met de jaren wel. En er is inderdaad, 't moet met dank aan God gezegd, veel goeds en lofwaardigs in der jongelingen streven.

Heet ze geen betweters, zoo gij zonder voor­ n lichting hen maar laat geworden. Zij bescha­ v men der ouderen onkunde en laksheid, waar h zij zélf zich, bij gebrek aan beter, een weg a zoeken te banen tot kennis van 's Heeren o ordinantiën voor Kerk en Staat, voor School en Maatschappij, voor Huisgezin en Samen levïng. Daarvoor „blijvend propaganda te maken" onder de zonen van ons volk, die straks, God geve het! met eere onze plaatsen innemen mogen — dat is dan ook gansch onze toewijding en vele offers gedurig waard. Dat ouders en onderwijzers en leeraars en kerkeraadsleden toch hoe langer zoo meer toonen te verstaan hun roeping ook in dezen voor de Jongelingschap. Opdat het verband tusschen Jongelingsvereen. en Huisgezin en Kerk daardoor helder voor den dag kome! Het pad zuiver te houden, hoe kan 't anders dan naar Gods Woord? Leert ze dan uit dat Woord grijpen de eeuwige beginselen Gods voor het leven! Op dat de beteekenis der Geref. Jongelingsvereen. in het volle licht worde gesteld. Later allen, dïe gaven van God daarvoor ontvangen hebben, zich in de plaats hunner inwoning opmaken, om jong Friesland te sterken in den %\.vi]Ayoox „hetechtmenschelèjke"; g s h o d d s M V z B h g D s g g d d om de jongens van Gereformeerden huize te leiden ïn de rechte sporen, en hen te bewaren voor alle de wegen, waarop de zonde vleit. In dezen trant en met nieef andere woorden hield Prof Biesterveld een kostelijk, pakkend, aller hart voor zich innemend pleidooi, ten bate der Jongelingsvereen. op Geref grondslag — om hare gioote beteekenis en verreikenden invloed te doen verstaan; en eindigde met een bezie lend woord vol goede wenschen VQot de Friesche Afdeeling en het vereenigïngsleven, — v^asrop een daverend applaus volgde.

De voorzitter was de tolk der gansche verg. toen hij den gevierden spreker in warme bewoordingen dank zei, en de aandacht vestigde op de macht van het levende woord. Waarlijk, en hier wist Ds. I^oekenoögen schalks op aller elaat een lach te tooveren. Prof. Biesterveld mocht zich wel „echt tneuschelijk" verontschuligen van geen tijd tot studie voor een door rocht stuk te hebben gehad — want, wat had at moeten worden, zoo de van ijver blakende Prof. met zijn jong, vurig hart voor alles at „universitair" is, in een bestudeerd eferaat ons had willen laten zien, hoe ver hij u wetenschappelijk wel springen kon - --• dan as hij ons zeker voorbijgesprongen en hadden ij, slungels, met open mond hem na kunnen apen — doch zoo als wij Z.H.Gel. thans goed ebben mogen vatten en verstaan, had dan iemand hem begrepen! En wat er leeft in es hoogleeraars hart voor ons beginsel, béter adden we 't niet kunnen weten dan zooals e 't nu uit zijn eigen mond mochten hooren. aarom bovenal is de improvisatie, die boven nzen lof is, ons lief. Ze heeft indruk geaakt, ze zal onvergetelijk blijken. God make aar ook vruchtbaar, voor jong Friesland vooral I

Aan debat was niet veel behoefte — voor rincipïeele bestrijding geen plaats. De heeren an der Ploeg van Winsum en Van Munster an Leeuwarden deden den Spr. de eer aan, en kort woord te wisselen dat van groote beangstelling getuigde. Vooral ter zake dienende as bet vestigen van de aandacht op Dr. A. uyper Sr. als de vader van het leerstuk der emeene Gratie in zijn huïdigen vorm.

Met waardeering gedacht de voorzitter, hoe nze premier door zijn principieelen strijd voor erk en School het volle vertrouwen van elk alvinist ook waardig is opzichtens Staat en aatschappij; en hoe het ons allen met smart oest vervullen, dat aan den avond van den ag in hetzelfde lokaal van bevriende (? ) zijde at vertrouwen stond te worden bestreden, met nbekwamen spoed.

Nadat de vergadering staande des Heeren egen biddende had toegezongen aan Prof. iesterveld, met het oog op zijn gewichtvollen rbeid, werd klokke drie een half uur gepau eerd, om daarna Dr. A. Kuyper Jr. te komen ooren over „het wezen des geloofs", waarvan part verslag zal worden gedaan, ter wille van e beperkte plaatsruimte in dit blad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen