De Haagsche Synode.

De jubelkreet, dat de Haagsche Synode om was en voortaan de heerschappij der modernen in de Hervormde Kerk voor goed gebroken was, is al lang verstomd.

De Synode die ditjaar saamkwam, begon metnietden HaagschenhofpredikantDr. van der Flier, maar deil modernen predikant der Waalsche gemeente te Leiden, Chavannes, tot haar voorzitter te benoemen. Een da capo van het presidium van Ds. Perk, alleen met dit onderscheid dat Ds. Perk tot de mee e behoudende modernen behoorde, terwijl Ds. Chavannes een zeer geavanceerd type vertoont.

Dat van een Synode onder zulke auspiciën begonnen, niets te wachten viel voor de Gereformeerde actie, was duidelijk. Men bracht den tijd zoek met allerlei finantieele quaesties, beheerregelingen en reglementsveranderingen, waarvan het verslag in de pers zoo onbeduidend was, dat het niemand interesseerde. Van hoogere bezieling, van heilige geestdrift was op deze Synode geen spoor te ontdekken. Ze ging heen zonder dat ze zelfs de oppervlakte van het water van ons volksleven rimpelen deed. Een carricatuur van wat zich zelfde volkskerk noemt en meent de geestelijke leiding van ons volk in handen te hebben.

Degenen, die van zulk een Synode een reorganisatie der kerk verwachten, zijn dan ook opnieuw deerlijk bedrogen uitgekomen. Men kan evengoed aan den Paus van Rome vragen, de Roomsche kerk in gereformeerden trant te hervormen. En of men nu al aanvoert, dat de aanhoudende smeekbede der verongelijkte weduwe ten slotte zelfs het hart van den onrechtvaardigen rechter vermurwde, dat baat niet, omdat van de Haagsche Synode gevraagd wordt wat ze krachtens haar levensbeginsel niet schenken kan: een vernietiging van het hiërarchisch kerkbestuur, waaraan ze zelf haar oorsprong heeft te danken.

Men vergist zich dan ook ten eenenmale wanneer men meent, dat deze Synode althans één stap in de goede richting deed door op het voorstel tot herstel der theologische faculteit in te gaan. De Synode heeft, gelijk Dr. Schokking in de Gereformeerde kerk terecht opmerkte, dat voorstel met bijna algemeene stemmen van de hand gewezen. Aan de uitnoodiging van den Minister, dat men van Hervormde zijde in een klaar en duidelijk voorstel zijn wenschen belichamen zou, werd niet voldaan; wat ook niet anders te verwachten was van een Synode, waarin de moderne richting, wier troetelkind de bestaande faculteit van godsdienstwetenschap is, den schepter zwaait.

Wat de Synode besloot was een daad van hostiliteit. Zoodra het wetsontwerp tot reorganisatie van het Hooger Onderwijs wordt' ingediend, zal de Synode in buitengewone zitting saamkomen, om met de hoogleearen in de theologie haar houding tegenover dat wetsontwerp vast te stellen. En wie den geest kent, die thans in de Synode den toon aangeeft, behoeft niet te twijfelen hoe dit oordeel uitvallen zal. Al wat dienen moet om de Gereformeerde gezindheid in de Hervormde Kerk te handhaven, is voor deze Synode contrabande.

Voor onze Gereformeerde broeders in de Hervormde Kerk bracht zoo ook deze Synode weer een bittere ontgoocheling.

Zal het resultaat zijn, dat men met antinomiaansche gelatenheid zich bij de besluiten der Synode neerlegt en in „stille zijn" zijn kracht zoekt?

Of zal eindelijk worden ingezien, hoe diep de smaad is, Christus, den Koning zijner Kerk, aangedaan door de onderwerping aan een bestuur, dat met Zijn Woord niet rekent, en daarom de moed worden gegrepen om te breken met een macht, die èn de kerk en ons volksleven verderft?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen