GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Tact.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Tact.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

V (Slot).

Ten slotte zij er nog op gewezen, dat tact niet alleen noodig is voor degenen, die God riep om de gemeente te besturen, maar voor ieder kind van God,

We doelen hiermede niet op den gewonen tact in den omgang met uw medemensch. Want al spreekt het wel van zelf, dat Gods kind in kiesch gevoel, in vriendelijkheid van woord en daad, in mijding van al wat anderen stooten of ergeren kan, bij het kind der wereld niet mag achterstaan, er is toch nog een hooger, een heiliger tact, die met onze christelijke roeping in het nauwste verband staat en zonder welken die roeping niet recht vervuld worden kan.

De tact is in de eerste plaats noodig, wanneer ge in aanraking komt ix\e.t spotters of ongeloovigen. Uw christendom verbergen moogt ge niet; der waarheid getuigenis te geven is uw heilige plicht. Wie uit schroomvalligheid of menschenvrees niet opkomt voor de eere van zijn God, wanneer deze wordt aangerand, is naar Calvijn's teekenachtig woord erger dan een hond, die bast als zijn meester aangevallen wordt. Maar ook hier doet een ijver zonder verstand meer kwaad dan goed. Christus zelf heeft u gezegd, dat ge de paarlen niet voor de zwijnen en het brood niet voor de honden werpen moogt. Hij zelf heeft gezwegen, toen de Hoogepriester hem beschuldigde, dat hij God had gelasterd. Er kan een tijd zijn dat ge spreken moet en dat zwijgen gelijk zou staan met een verloochening van uw Heiland. Maar er kunnen ook omstandigheden wezen, dat uw spreken eer kwaad dan goed zou doen en het zwijgen der heilige verontwaardiging dieper indruk zal maken dan een langgerekt betoog. Vaste regelen hiervoor aan te geven, is onmogelijk. Het is tact, die u leeren m9et te juister tijd het rechte woord te kiezen, waardoor ge den spotter beschaamt en den ongeloovige tot zwijgen brengt.

Dien tact hebt ge in de tweede plaats noodig in den omgang met uw broeders en zusters. Het Kaïn's woord: ben ik mijns broeders hoeder ? past op de lippen van een Christen niet. Hij heeft een roeping om de dwalenden te vermanen, de bedroefden te vertroosten, de neergebogenen weer op te richten. Maar ook hier vordert ge niets, wanneer heilige tact uw woord en daad niet bestiert. Wie den dwalenden broeder bestraft op hooghartigen toon, de schuld eer zwaarder dan lichter maakt, met de strengheid der wet hem veroordeelt zonder medelijden te hebben met zijn zwakheid, staat zelf schuldig aan Pharizeeuwsche eigengerechtigheid en wint niet, maar stoot af. Terwijl omgekeerd, wie in het woord van vermaan naast afkeer van de zonde, de zoekende liefde van het broederhart om het afgedoolde schaap tot den Herder der zielen terug te brengen, doet uitkomen zal zielen behouden en menigte van zonden bedekken. En zoo is het op elk gebied. Er is tact noodig om den door ramp of leed getroffene het woord der vertroosting zóó te brengen, dat ge niet door een koud en dor betoog hem vermoeit en afmat, maar waarlijk balsem van Gilead giet in de wonden zijner ziel. Er is tact noodig om den moedelooze en bekommerde niet door scherp verwijt over zijn ongeloof nog dieper weg te stooten in de poel der wanhoop, maar de steenen der belofte Gods zoo vast te leggen, dat de wankelende voet er steun op vinden kan. Er is tact noodig om de „kinderkens in de genade", die om steun en raad bij u vragen, zoo te leiden, dat ge het werk Gods niet verderft door hun lasten op te leggen, die gij zelf niet dragen kunt, maar hun tot een hand en voet te zijn op den weg des levens. Zeker, er zijn broeders en zusters, die deze heilige gave van God ontvangen hebben en wier woord van vermaning of vertroosting, van opbeuring of bestiering, een zegen is voor hun omgeving. In hen wordt iets openbaar van den geest van dien barmhartigen Heiland, die het gekrookte riet niet verbrak en de rookende vlaswiek niet uitbiuschte. Maar daarnaast zijn er helaas zoo velen, die door gemis aan geestelijken tact, ook met de beste bedoeling meer kwaad stichten dan goed. Ze vergeten, dat het geestelijk leven langzaam groeien en wassen moet; dat van eën pasbeginnende nog niet geëischt kunnen worden die ervaringen en bevindingen, die alleen de dieper-ingeleide kent; ze stellen hun eigen weg tot maatstaf, om daarnaar de echtheid van Gods werk ook bij anderen te keuren; en wanneer dit niet ervaren en dat niet ondervonden is, wordt uit de hoogte de staf gebroken over hun geestelijk leven. En daarbij komt, om ook hierop te wijzen, dat in het spreken over de heilige dingen zoo vaak de schuchterheid ontbreekt, die vooral hier past. De verborgen omgang der ziel met God is te heilig en te teeder, om daarmede voor den mensch te koop te loopen. Er kunnen oogenblikken zijn, dat het overvolle hart zich uitstorten moet; dat men met den Psalmdichter moet uitroepen: hoort wat mij God deed ondervinden, wat Hij gedaan heeft aan mijn geest. Maar te pas of te onpas te spreken over het „heilgeheim", doet het stofgoud van de vleugelen der ziel weggaan en maakt gemeen wat God in het verborgene zijner tente u geopenbaard had. Het is geestelijke tact, die u moet leeren, wanneer ge hier te spreken en te zwijgen hebt.

En in de derde plaats is die heilige tact noodig in den omgang van uw ziel met God.

Israel's dichter zong reeds van een „vindenstijd der vromen". God zelf roept het u toe in Zijn woord: „Zoekt den Heere terwijl Hij nabij is". Er zijn oogenblikken dat God verre van ons is, dat Hij Zich verborgen houdt, dat Zijn aangezicht als door wolken is bedekt. Maar er zijn ook tijden, dat God in Zijn ontferming tot de ziel nadert, dat Hij staat voor de deur van uw hart en klopt om opengedaan te worden.

En het is heiUge tact, wanneer de ziel door geestelijk tastgevoel die nabijheid van haar God ontwaart en zich schikt om Hem te ontmoeten. Heilige tact, wanneer gij de hand opent, om de gave te ontvangen, die Hij u schenken wil; het oor te luisteren legt om het woord op te vangen, dat Hij tot u spreken wil, en de tempel van uwhart geopend is, waarin Hij wonen wil met Zijnen Heiligen Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 12 februari 1905

De Heraut | 4 Pagina's

Tact.

Bekijk de hele uitgave van zondag 12 februari 1905

De Heraut | 4 Pagina's