Uit de Pers.

Gaarne vestigen ^ook wij de aandacht op hel verslag, dat Ds. Ruijssenaers gaf van de opening der Keucheniusschool.

De Indische voormiddagzon goot haar vroolijk licht over Djocja. De Merapi, die kort geledenjnog door zijn stille kracht Midden-Java bewoog, tooide zich kalm den kalen kruin met een rookwolk IJverig werkte de Javaan op zijn sawah, die een goeden oogst hem belooft. Waar ook het zonnetje binnengluurde, in hut of kraton, in de diepedalen en de kraters der bergen, geen straaltje toch vond toegang door het nieuwe dak van dat ruime gebouw, waarboven de driekleur wel niet wappert, maar fijn geplooid neerhangt, als symbool van de vreugde die is in de harten van de vele menschen in dat huis.

’t Was 31 Januari I905.

We treden binnen tusschen de groenomwoelde houten pilaren der voorgalerij, gaan langs de tafels die onder 't smetteloos linnen verrassingen verbergen, en — vinden heel het Javaansche Zendings terrein onzer Geref. Kerken geconcentreerd in de heerlijke pendoppe der nieuwe Keucheniusschool

Onder bamboefranje en tusschen groenslingers zitten de gasten. Langs de palen, die het dak torsen, verscholen tusschen 't groen en de bloemen, hangen de oheglajen, wachtend op de duisternis, om dan door hunr licht te schitteren; de blikken banden die hen dragen, zijn gemaakt door de zieken die ginds rusten in hun zalen, alzoo hebben ook zij mogen meewerken tot de feestvreugde. Middenin zitten kleine jongens en meisjes in Boeddha-houding, rustig nieuwsgierig wachtend.

Bovenaan achter de tafel zit de feestcommissie, dames, predikanten, Javaansche en Chineesche priaies. Ook Batavia en Soerabaja zijn vertegenwoordigd. Rechts en links van de kindergroep, vóór de tafel, zitten de jongens der Keucheniusschool en personeel van het Petronella-Hospitaal voor zooveel het gemist kon worden. Achter de' kinderen verheft zich het orgel, dat straks mee zal jubelen.

Klokke tien staat de Voorzitter van den Raad van Toezicht en van de Bouwcommissie, Dr. Schreurer, op; hij verzoekt te zingen Ps. io3: i in 't HoUandsch en Javaansch.

Zoo begon de feestelijkheid met het loven van Hem, die ons harte zoo blij, zoo innig blij maakte met Zijn heerlijke gave in deze school.

De predikant ter plaatse, Ds. Zwaan, zette den feestgenooten uiteen, dat deze school een teeken van Gods genade was. Hij dankte er God voor en smeekte zegen af voor onderwijzers en leerlingen. Wel zijn er vele teekenen van Gods genade op Java, maar dit teeken, deze Eben Haëzer, heeft beteekenis voor heel Midden-Java.

Alzoo werd in den Naam des Heeren deze school geopend.

Daar klonk het Hallelujah, opgezongen dooreen koor van jongelingen, helpers uit het Hospitaal, gesteund door de heldere tenor van Dr. Van Marie, met orgelbegeleiding van Mej. Gockel. In 't Maleisch zongen ze, jongelui van verre en uit Java, met kloeke, beheerschte stem den lof des Heeren.

Br. Zuidema zat in gedachten verdiept. Hij, die gezien had de eerste school in haar opkomst, in haar strijd schier tot verdwijnens toe, in haar opbloei; die nu dit tweede gebouw zag, schoon in zijn eenvoud van lijnen, practisch in zijn indeeling. Br. Bakker trof daar de juiste snaar, toen hij er op wees, hoe het voor onzen broeder zoo gansch anders was dan voor de Joden in Zerubbabel's tijd, die den tweeden tempel met dien van^alomo vergeleken. En voorts wees hij op de noggrooter, moeielijker, inspannender en heerlijker worsteling die deze school, gereorganiseerd, wachtte, 't Leerplan moet uitgevoerd. Aan 't gebouw zal het niet liggen; het is, voor zoover 't is afgewerkt (de woonhuizen voor Docent en Directeur zijn nog niet gereed, wel reeds de bijgebouwen daarvan) schoon. Hulde bracht spreker aan Dr. Schreurer, die zoo kostelijk terrein ons verwierf; hulde aan br. de Gaay Fortman, kapitein bij de Genie, helaas niet tegenwoordig, voor de degelijke harmonische bouwplannen; hulde aan br. Zuidema, die alles zoo goedkoop en zoo solied tot uitvoering wist te brengen, trots zoo velerlei moeiten op den weg ontmoet. Gewis, hun schoonste belooning zal zijn, dat ze deze school mogen zien bloeien tot in lengte van dagen. Spreker wenscht br. Zuidema geluk met den broeder die weldra hem zal bijstaan, in zijn arbeid; mocht hij spoedig komen. Alleen arbeiden heeft zooveel bezwarends! Wat een verschil thans met voorheen: oen één predikant, één dokter en één onderwijzer op dit terrein; thans een kleine schare. Ook bij het onderwijs geldt het woord der Schrift in Prediker 4:9 en 10. Als straks een goede leer methode goed wordt toegepast, dan zal verstand en karakter, hoofd en hart der jongens worden gevormd, ontwikkeld; dan zullen ze onder Gods zegen heerlijk kunnen arbeiden onder hun volk. De Heere gaf reeds 't gebouw en mannen meteen bereidwillig hart; op Hem is ook voorts onze hope. Gebed zij er op Java en in Nederland voor de belangen dezer school.

‘t Was een goed woord van br. Bakker, die zich ook eigen toekomstige roeping wel bewust bleek. Och, mocht straks ons drietal leeraren eendrachtig en krachtig samenwerken tot dit schoone doel. Een drievoudig snoer wordt niet haast verbroken. En de Kerken moeten het onzen broederen niet te gemakkelijk maken, hen niet voor ledige banken zetten (ik denk dat 't onderwijzen hun dan te zwaar zou zijn), maar barer is de taak zoo mogelijk een flink getal jongens te zenden. In 't groot getal leerlingen ligt voor een deel ook de heerlijkheid der school. Och, of de gemeenten in Holland eens even allen hier konden rondzien, 't zou hun een weelde zijn (meer dan het reeds isj mee te mogen bijdragen door gebed en gave voor de kerstening van Indië. De broeders en zusters zullen wel spoedig een eind maken aan 't financieel getob der zendende Kerken. Wie in een niet-zendende of niet-meezendende Kerk thuishoort, die heeft het voorrecht dat zijn gave voor een goed doel bestemd wordt voor de Keucheniusschool.

Deze oratie is niet uit den feestdag, doch slechts een praeludium op de HoUandsche feestgave van mijne lezers. Want na de rede van br. Bakker hoorden we een lied van een Javaansch meisjeskoor, onder leiding der hoofdverpleegsters. Jubelend helder klonken de stemmen op.

Wie er kon zwijgen dezen dag, gewis br. Zuidema niet. Hartelijk sprak hij zijne leerlingen toe en zette hen uiteen waarom ook zij blijde mogen zijn.

Een leerling toch ziet de school weer geheel anders dan wij; zulk een aansporing was niet overbodig. Genade Gods ziet een jongen maar moeilijk in de school, laat slechts uw herinnering spreken.

En nu kunnen de jongelui hier leeren, het groote onderwijs van God ontvangen, dat Hij geeft in de natuur en dat Hij onderricht door de schrift; ook zij kunnen het ontvangen mits ze goed beginnen, mits in hun harte de vreeze des Heeren zij. Dan kunnen ze rhet Gods hulpe goed onderwijs ontvangen voor 't leven op aarde en voor het eeuwige leven.

Hoor! daar klinkt op het aanklied, het lied des lofs, Ps. 68:10, een gemengd koor uit 't Hospitaal-personeel, verdienstelijk uitgevoerd en vertolkend wat er leeft in 't dankbare hart.

Met Dr. Schreurer wenschen we, dat deze school moge zijn als een levend zaad, gevallen op den onschendbaar gewaanden steen van 't Javaansch Mohammedanisme, een zaad dat een boom wordt en den steen verbreekt.

Toen stemden alle aanwezigen samen in den jubelzang ter eere Gods, en allen stemden in met den dank en den lof door Rotterdam's leeraar vertolkt, den dank aan God, die ons zooveel gaf en ons zooveel geven laat aan dit arme volk; en met zijn bede voor de school, het personeel met de leerlingen voor de Tien broederen in Holland en de Kerken ginds, voor Java's grooten en Java's volk. Mocht dit volk door deze school gebouwd worden in 't geloof, en staan als alles hier valt, staan in de kracht van den Naam, die hun hier en van hier uit gepredikt wordt.

En er werd gegeten en gedronken, kiekjes genomen en allen waren blijde met den dag van vreugde door God ons bereid, 's Avonds werkte de illuriiinatie aantrekkelijk op de voorbijgangers, 't silhouet van den voorgevel teekende zich scherp af in de duisternis; lampions deinden op de golvingen van den avondwind en de olieglazen glansden warm over de Javanen die aan den feestdisch zaten. En wij vonden een keurige feesttafel en een ure van zeldzaam genot in de dokterwoning. Feestvieren op Zendingsterrein is zoo oneindig rijk, vergeleken met een Zendingsfeest in Holland. Tusschen den dagelijkschen moeilijken arbeid was deze dag van reine vreugd als een gouden kleinood door God Zijnen kinderen toegedacht.

Zij er iets van die blijdschap ook in de harten van ons Gereformeerde volk. Zulk een prachtig terrein, zulke frissche gebouwen, zulk een veelbelovend stel leeraren met vroolijke, prettige jongens, 't is schier te veel voor ons klein geloof; we zien het en 't is ons wonderlijk.

En nogmaals durf ik bij al mijne broeders en zusters in Holland er op aandringen, dat ze toch steunen ook deze school, de kernschool onzer Zen ding op Midden Java, met hun dagelijksch gebed en hun periodieke gave. Moge de feesttoon van dezen dag steeds de karakteristieke toon dezer school blijven: God alleen de eere!

De laatste bede ondersteunen wij van harte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen