Het Neo-malthusianisme.

Onder de zegeningen van het nieuwe bewind behoort ook, dat de wetsvoordracht van 19 September 1904 tot wijziging en aanvulling van het strafwetboek bepaaldelijk met het oog op de beteugeling der onzedelijkheid en bescherming der openbare eerbaarheid, terstond door het liberale Ministerie is ingetrokken.

De heer W. Hovy was zeker de tolk van velen, niet alleen in de Eerste Kamer maar ook in het land, toen hij daarover een diepgevoeld leedwezen uitsprak. Met name wees hij op het groote gevaar van het Neo malthusianisme:

Wat de afschuwelijke toestanden betreft ten gevolge van het optreden van dusgenaamde „deskundigen" op verloskundig gebied, heb ik slechts in herinnering te brengen, wat de Minister Loeff heelt gezegd in de vergadering van 28 Januari 1904:

„Verder sprak de geachte afgevaardigde over het Neo-Malthusianisme en in verband daarmede, over den abortus provocatus. Ook daartegen zal voorziening worden getroffen. Ik ben door een ingesteld onderzoek, en ook ten gevolge van de gegevens, die mij van verschillende zijden, zonder dat ik er om vroeg, uit den lande zijn toegestroomd, tot de overtuiging gekomen, dat men hier te doen heeft met een zeer groot maatschappelijk kwaad, waartegen het beslist nood zakelijk is maatregelen te nemen.

„Het Neo Malthusianisme moet, naar mijn besliste meening, en de mij verstrekte gegevens hebben die meening bevestigd, bij degenen die het toepassen, tot noodzakelijk gevolg hebben, dat zij, waar zij kunstmatig optreden tegen het ontstaan van het leven, ook vanzelf minder eerbied moeten hebben voor het ontstane leven. En bij degenen die zich als deskundigen uitgeven en preventieve maatregelen aan hun patiënten voorschrijven, moet datzelfde nog veel meer het geval zijn. Ik ben het volmaakt met den geachten afgevaardigde eens, dat het noodzakelijk gevolg van de practijk van het Neo-Malthusianisme is: abortus provocatus. En dat dit zoo is, is mij gebleken nit spontaan mij verstrekte mededeelingen, niet alleen van partijgenooten, maar ook van zeer ter zake kundige personen, die zeer hoog staan in onze Nederlandsche maatschappij en volstrekt niet behooren tot de partijen die op dit oogenblik de meerderheid uitmaken. Ik denk er natuurlijk niet aan de toepassing van hetgeen ik zeide te maken op bijzondere personen en bepaalde gevallen; ik spieek geheel in het algeD: > een. Ik wil er nog slechts dit bij voegen, hetgeen ik vroeger meermalen heb gezegd, namelijk, dat bij dit alles de persoonlijke vrijheid niet te na zal worden gekomen. Iedereen zal beslist vrij blijven om daar, waar zulks de overheid niet aangaat, zoo onzedelijk te zijn als hij wil."

Hieim«cle gaf de Minister te kennen, dat de

feiten, di^ - h^™ ter oore ware gekomen, juist ziin. De^e feiten zijn ook gememoreerd door J[\' in het Verslag der Eerste Kamer van 3» Januari 1904 en had ik niet ontleend aan hetgeen men van geestverwanten had vernomen, maar meestal van menschen, die geheel andere godsdienstige en politieke beginselen zijn toe gedaan.

Het is dan ook van algemeece bekendheid, dat in de 55ste algemeene vergadering van de Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der geneeskunst, te Breda gehouden den 4den en tden Juli 1904, waar veel geneeskun.ligen van naam aanwezig waren, deze zaak zeer in den breede is besproken.

Ik wensch hiervan alleen aan te balen, wat ie hoogleeraar Treub dienaangaande zeide: , Laten wij beginnen met de Regeering de stukken in handen te geven, waarin wij laten zien, dat wij weten, dat het erg is. Ik weet ook dat het erg is, heel erg, beestachtig zelfs." lo die vergadering is met algemeene stemmtn een motie aangenomen van den volgenden inhoud:

De algemeene vergadering van de Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der ge-Dfeskunst, bekend met het feit, dat de toepassing van den abortus criminalis in Nederland o, a. te Amsterdam een zeer groote uitbreiding heeft gekregen, terwijl hoogst zelden een veroordeelinj; kan volgen; immers in 1897 kon geen verbordeeling geschieden wegens die misdrijf, in 1896 slechts i te Groningen, in 1898 I te Haailem en i te Amsterdam, in 1899 i te Uirecht, i te Groningen en i te Breda, in 1900 1 te Amsterdam en in 1901 geen enkele;

overtuigd dat een nader onderzoek naar den omvang, dien het genoemde misdrijf in ons land heeft verkregen, naar de vormen, waaronder het kwaad optreedt en naar de schadelijke gevolgen die het voor de gezondheid der betrokken personen oplevert, de waarheid van bovenstaande uitspraak in elk opzicht zal bevestigen;

van oordeel, dat met behoud en verscherping van de bestaande strafbepalingen, tevens preventieve maatregelen tegen de opwekking van abortus, buiten grondig medisch advies, moeten worden beraamd en toegepast;

draagt aan het hoofdbestuur op uit haar midden een commissie te benoemen, die bij Zijn Excellentie den Minister van Justitie een audiëntie zal aanvragen, ten einde dezen hoogen ambtenaar het gevoelen van de algemeene vergadering over deze zaak kenbaar te maken en toe te lichten.”

Niet te weerspreken is (en ook in die vergadering is uitgesproken), dat in het gebruik maken van anti conceptioneele middelen groot gevaar schuilt en dat veelvuldig tot het toepassen van den abortus de toevlucht wordt genomen, als men zich in de hoog geprezen onfeilbare werking dier middelen teleurgesteld ziet.

Het zij mij vergund het neo-Malthusianisme te bestempelen als een groot maatschappelijk kwaad, dat door alle zedelijke middelen moet worden bestreden; dat ook knaagt als een kanker aan oas volksbestaan, gelijk het zulks reeds jaren doet aau dat van een naburige natie, en de hoop uit te spreken dat nimmer omtrent Nederland zal behoeven geboekstaafd te worden, hetgeen ik juist gisteren in Het Handelsblad van 4 Februari omtrent Frankrijk las:

„Reeds lang was het geboortecijfer in Frankrijk onrustbarend laag, maar het afgeloopen jaar is te dezen opzichte nog ongelukkiger dan zijne voorgangers. Volgens een pas verschenen statistiek bedroeg de toeneming der bevolking in het jaar 1904 57 027 personen, d. i. i 5 op de duizend tegen 19 in het voorafgaande jaar, terwijl in Duitschland het cijfer der bevolking met 13 9 op de duizend is gestegen.”

In Duitschland dus meer dan 9 maal sterker toeneming dan in Frankrijk.

Ik denk er niet aan, op dit oogeoblik wettelijke maatregelen te vragen tegen de verspreiding van die leer, als zou het m. i. ernstig overweging kunnen verdienen, of het niet raadzaam ware een weg te vinden om het cachet van „Koninklijk goedgekeurd" aan de vereeniging tot bevordering dier leer te ontnemen.

Dat de heer Van Houten hierop vuur vatte en openlijk een pleidooi voor deze schandelijke practijken hield, is niet te verwonderen. Maar zooveel indruk had de rede van den heer Hovy dan toch gemaakt, dat zelfs de medeafgevaardigde van Friesland, de heer van Weideren Rengers, publiek verklaren kwam, dat de heer Van Houten hier niet als vertegenwoordiger en woordvoerder van de linkerzijde der Eerste Kamer optrad.

Het diepst te betreuren is echter de houding van den Minister.

In plaats van openlijk dit zedelijk kwaad te brandmerken, verklaarde hij, dat de Regeering de zaak eerst nog eens onderzoeken moesf, voordat zij een gevestigde opinie uitte.

Het schijnt dat onze nieuwe Ministers, behalve van het blanco-artikel, van niets studie hebben gemaakt. Zelfs over een zoo bekende en beruchte zaak als hetNeomalthusianisme moet deze Minister van jTistitie eerst nog een „onderzoek" instellen.

Hij weet er nog zoo niets van.

Blijkt ook hier niet uit, in welken koers thans het schip van staat gestuurd wordt.?

Voor de christelijke en zedelijke grondslagen van ons volk is van dit Ministerie al zeer weinig te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen