Uit de Pers.

Het tweede deel van het referaat, dat Dr, A Kuyper Jr. op de Diakonale Conferentie hield, luidde aldus:

II Alvorens over deze ietwat teedere kv/estie mij nader uit te laten, wensch ik eerst een antwoord te geven op de vraag, die feitelijk hieraan ten grondslag ligt, of eene oiaconie ten allen tijde, in alle omstandigheden, en aan allen de gevraagde hulp moet bieden; dan wel, of zij ook staan mag. .en somtijds ook staan moet, naar wettige beperking van hare uitgaven.

Gods Woord waarschuwt, bij allen aandrang om barmhartigheid te bewijzen en in het Oude en ir. Nieuwe Testament, tegen de valsche democratie om in den blinde te helpen, zonder nadenken en ionder nader onderzoek. Die valsche democratie o wordt in Exod. 23 : 3 aldus aangewezen: ook zult gij den geringe niet voortrekken in zijn twis tige zaak" en in Lev. 19 : 15 wordt de zonde om den geringe te vleien terwiUe van de volksgunst, m één adem genoemd met het vleien van dei> booge. «Gij zuli bet aangezicht des geringen nitt aannemen, noch het aangezicht' des grooten voor trekken". De volksmenner, die den geringen man naar de oogen ziet, met schoune beloften paait, en streelt met gehuichelde woorden van beklag om eigen macht te sterken en eigen invloed te ver meerderen, vindt zijn bijbelscb type in Absalom, , die tot een ieder, die in geschil lag on voor waar delijk en zonder nader onderzoek zeide : »Uw zaak IS recht", om hem aldus voor zich in te nemen. Niet onduideiyk wordt in de hier aangehaalde tekstwoorden uitgespioken, dat in het »door dik en dun" opnemen voor den arms ongerechtig heid schuilt. De politieke bijbedoeli.g rnaakt zulk gevlei onzedelijk.

Raakt dit de kwestie ia het algemeen, zeer bijzonder wordt de Kerk (in hare diaconie) vermaand, alleen te eeren, die «waarlijk weduwen' zijn (i Tim, 5 : 3) opdat de kinderen, ja zelfs de kindskinderen, zouden leere. Godzaligheid aan hun eigen huis te oefenen en wedervergelding aan de voorouderen te doen. Dat is goed, en aangenaam voor God. De waan dat iemand die levenslang in het diaconie-zakje een gave gegeven heeft, op zijn ouden dag van de diaconie wedervergelding ontüngen moet, is lijnrecht tegen Gods Woord, De ouden van dagen kunnen zeer zeker aanspraak op wedervergeld'mg doen hooren, doch niet aan de diaconie, maar aan hun kroost.

De voorwerpen der diaconale barmhartigheid worden eng begrensd aangewezen ndie alleen ge laten zijn", die mogen op God hopen, en hunne behoeften aan de diaconie bekend maken en van haar rechtens hulp verwachten, (i Tim. 5 : 5J. En het doel van deze nauwkeurige beperkingen begrenzing van de skerkelijke armenzorg' wordi uitdrukkelijk aangegeven, als bestaande in tweeërlei . »dat de gemeente niet bezwaard worde, opdat zij degenen, die waarlijk weduwen zijn, genoegzame hulpe doen moge". Wettige beperking van diaconale uitgaven is dus eischvan Gods Woord, «oowel ten behoeve der gemeente zelve, die niei be • waard mag worden, als ten behoeve van de waarlijk armen, opdat zij niet tekort komen.

Niet alleen het kerkelijk belang wordt geschaad, maar ook het zedelijke en sociale, als de Kerk onvoorwaardelijk ingaat op alle aanvragen en meent, nooi of te nimmer diaconale hulp aan behoettigen te mogen weigeren. Het verheft geens zins het zedelijk leven in den familiekring, als de kinderen geen wedervergelding aan de ouders doen. Het werkt gewis het sociale kwaad in de hand, als Paulus' vermaning niet betracht wordt; »toen w^ bij u waren, hebhen wij u dit bevolen, dat zoo iemand niet wil werken, hij ook niet ete . (2 Thess. 3 i 10) De sociale misstand is daarin gelegen als iemand geen werk vinden kan of als , ijn arbeid niet behoorlijk bel ond wordt. De apostel spreekt van hen, die niet willen werken en dezulken mogen niet geholpen worden, ze zijn voorwerpen van tucht niet van barmhartigheid Het huisgezin, de maatschappij en de Kerk lijden schade, bij toepassing van den stelregel harm hartigheid bewijzen aan allen, zonder oordeel des onderscheids.

De voorwerpen van de kerkelijke armenzorg worden uitdrukkelijk genoemd. Ze zijn de »alleen gelatenen" die van hun naasten niets hebben te verwachten, die hunne hope alleen op God kunnen stellen. De diaconie heeft als zoodanig de goddelijke roeping, om kerkelijke barmhartigheid, m den naam van Christus Jezus, te bewijzen aan behoeftigen en nooddruftigen, waar de natuurlijke hulp ontbreekt, waar uitzicht op de aangewezen menschelijke hulp is afgesneden, opdat ook die armen »voedsel en deksel'' zouden hebben, en daarmee vergenoegd zijn. (i Tim. 6 : 8), Ea inde verzorging van zulke armen mag de keik nooit kerkistisch zijn, dewijl Gods Woord zegt: laat ons goed doen aan allen, maar meest aan de huisge nooten des geloofs". (Gal. 6 : loj. ' Door dit alles te betrachten, zal de diaconie naar het woord van Luther, de schapen der gemeente wel scheren, maar niet villen; zal zij de «zonde der verzuimenis' niet in de hand werken; zal zij het kwaad niet stijven ; zal zij bovendien in staat zijn hare eigen roeping met eere te volbrengen Het is de eere der diaconie waar zij helpt. goed te helpen; haar schande, een aalmoes te bren gen, te weinig om van te leven, te veel om van te sterven,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen