Uit de Pers.

Niet ten onrechte waarschuwt de Amsierdamsche Kerkbode tegen de veifliuwiog der confessioneele grenzen.

Een der bladen meldde dezer dagen de verschijning van eene brochure, geschreven door Ds. Mooi), evangeliedienaar te Arnhem, onder den titel: Wat zegt de Schrift? bevattende 37 stellingen tegen de calvinistische verkiezicgsleer.

De bedoeling dezer uitgave scheen wel te zijn, eene opzettelijke bestrijding op groote schaal van dit stuk der Gereformeerde belijdenis te ondernemen, daar men goedkoope aanbieding deed voor een duizendtal exemplaren tegelijk.

De mededeeling werd hieraan toegevoegd, dat geneemde evangeliedienaar behoorde tot degenen die nogal eens optreden in de samenkomsten tot evangelisatie, welke van de zoogenaamde Tentzending uitgaan

Het laatste toevoeesel aan dit g dit bericht scheen ons wel opmerkenswaardig te zijn, indien het mag dienen ter kenschetsing van het standpunt, waarop men zich bij dezen arbeid stelt.

In den regel hoort men bij dergelijk ondernemen van het standpunt niet; met de a gemeene aanduiding, dat men het evangelie wenscht te brengen aan wie er onkundig van zijn, stelt men zich doorgaans tevreden; en voor velen lijkt dat ook wel voldoende te zijn.

Toch kunnen zij daarmede geenen vrede hebben, die weten dat er geen woord is, waarvan meer misbruik gemaakt is dan van dit; en ook dat blijkens vroeger wel opgedane ervaring die benaming vaak heeft moeten dienen, om eene lading te bergen van zeer bedenkelijken aard.

Uit den geestelijken nood dezer dagen en uit de machtige openbaring des ongeloofs wordt aanleiding genomen tot wegdoezeling van de lijnen der belijdenis, gelijk die ais gevolg van de ontwikkeling der historie in vroeger eeuwen zijn getrokken.

Reeds slag op slag is gebleken, dat al zulk pogen steeds gestrekt heeft tot bevordering, niet van de belijdenis der waarheid in haren meest zuiveren vorm, maar tot wegbereiding voor en bevordering van een belijden, waartegen met name onze vaderen in de dagen der zeventiende eeuw zich met kracht hebben geweerd.

Hadden deze vaderen op dat standpunt zich gesteld, nooit ware eene Dordtsche Synode noodig geweest, en nooit waren de Dordsche leerregels geschreven geworden tegen de leeringen van de Remonstranten.

Toch hebben zij dat gedaan; en wij hunne zonen weten wel, dat thans nog weer andere en nieuwe afwijkingen van de waarheid rondom ons worden geleerd; maar wij wenschen niet te vergeten, dat deze niet in de plaats i.Kt oude zijn gekomen, zoodat wij deze laatste slechts als historische berinnering zouden hebben te boeken.

Naast de nieuwe dolingen zijn de oude blijven bestaan en leven zg voort; van het historisch verworvene kan niets prijsgegeven, als ware het voortaan onnut geworden.

Eene uitgave als hierboven vermeld wordt, is uitnemend geschikt om daaraan de herinnering levendig te houden; daaruit blijkt toch ten aller klaarste, dat de geestelijke nakomelingen van degenen, tegen wie onze vaderen toen stand hiel­den, nog niet lijn weggestorven.

Samenwerking met de roodanigen is niet mogeverloQciieniog yan met alle kracht in lijk dan met venwggtae «» datgene, waarvoor men toen het strijdperk is getreden.

Het betaamt ons dit niet te vergeten, auUen wy ons niet schuldig maken aan verzaking van de taak, om te waken over de geestelijke schatten aan het Gereformeerde volk toebetrouwd.

Wij zouden dat niet kunnen doen zonder schade voor onszelven allereerst, en ook voor degenen die rondom ons zijn.

Er is reden om voor dit gevaar te waarschuwen.

Saamwerking met degenen, die in beginsel lijnrecht tegenover ons staan, is op zich zelf niet uitgesloten, wanneer het gemeenschappelijk terrein van actie met dit principieel verschil niet rechtstreeks te maken heeft. Bestrijding van volkszonden, als ontheiliging van den Sabbath, dronkenschap, vloeken en ontucht, kan gemeenschappelijk geschieden ook met hen, die van het Calvinisme afkeerig zijn; bier is een ethisch belang in het spel, dat alle Christenen raakt.

Maar geheel anders wordt de zaak, wanneer het doel is, gelijk bij de Tentzending, om de prediking van bet Evangelie der genade Gods onder de breedere kringen van het volk te brengen. Wanneer daarvoor ook Gereformeerde predikanten worden nitgenoodigd en bun naam mede dienst moet doen om volk te trekken, dan dient wel toegezien, dat zij daardoor niet zijdelings in de luind werken, dat het volk onder een Arminiaansche prediking wordt gebracht. Denk u G omarus en Arminius in èèn tent tot het volk predikende, Gomarus die verklaarde, dat hij met het gevoelen van Atminins niet voor Gods rechterstoel zou durven verschijnen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen