Naar aanleiding van

Aan de Redactie der „Heraut".

Mijnheer de Redacteur l

Naar aanleiding van het feit, dat in onze Kerken een beweging ontstond om bij de hooge Regeering op wederinvoering van de doodstraf aan te dringen, zij het mij vergund enkele opmerkingen te maken.

Nu wij, Gereformeerden, reeds sedert vele jaren kerkelijk leven in gebondenheid aan Gods Woord, koüat het mij noodzakelijk voor, dat Kerkeraden, Classen, Synode, ieder in den kring van zijn bevoegdheid, de aandacht der hooge Regeering vestigen op velerlei misstand in ons openbaar leven, die met des Heersn Woord in strijd is.

Zoo denk ik bijv. aan de bestrijding der ontucht, die nu zoo goed ais overgelaten is aan die wakkere mannen en vrouwen; vooreen groot deel buiten de Gereformeerde Kerk staande; wier arbeid wel eens wordt geringgeschat, maar die toch zoo hooge beteekenis heeft en zeker ó^k in he'c belang van ons Gereformeerden wordt verricht.

Moest er voorts onzerzijds niet een krachtige stem opgaaü tegen het gevloekte twee-kindereu stelsel? Diende de Synode aan dit schrikkelijk kwaad ha^r aandacht niet te wijden? De minister van justitie in het aoo veelsïins verdorven, zwarte Frankrijk, heeft het zelfs noodig geacht, wetten te ontwerpen, teneinde de propaganda van dit heillooze stelsel te breidelen, en wil daar verbieden over dit heillooze stelsel in het openbaar te spreken, het verspreiden van geschriften, die de leer van Malthus propageeien, en met gevangenis stralïen, wie dese wet overtreden.

De propaganda van dit schrikkelijk stelsel wordt hier te lande, ongebreideld gevoerd, de vuile geschiinen van.den Niea-y-Miiithusiaanschei: bond komeü ook onxa woningen binnen; worden geregeld w-'ggezonden a.in jooggehuwden; en een waarschuwende stem tegen dit kwaad wordt noch van den kansel, noch op andere wijze voldoende vernomen. Moest daartegen de stem uit onze K rken niet krachtig opgaan ?

Is het Biet noodig, dat men onzerzijds zich eens late hcoren over den vaccinedwang, waar onder we njg altijd gebukt gaan; dat er worde aangedrong< : n op eea betere regeling der Zondagsrust, opdat ons volk niet verder ga op den weg van maatschappelijke, huislijke en persoonlijke verwildering ?

Ik meen dat reeds lang, voortdurend en met aandrang, aan de wereldlijke machten in ons vaderland v.; rzoeken moesten gericht zijn, opdat aan die recütmatige wenschen der Christenen wordt gehoJt gegeven.

Onze Ktrkeraden zijn verplicht en het is hun recht, hen, die den Zondag ontheiligen, zich aan dronkeisschap overgeven, een zedeloos leven leiden, te vermanen en te straffen; maartevens rust op hen de zware verplichting alles te doen wat maar eenigszins mogelijk is, om het kwaad te voorkomen.

De gelegenheid maakt de genegenheid, waardoor velen struikelen en ten val geraken.

En nu kan er wel gezegd worden, wat zal zulk optreden baten? Laat mij antwoorden, als de verbetering niet in éen jaar komt, kan zij er in tien jiren zijn. De Schoolstrijd heeft wel 50 \i; ix g'^duurd, en niemand onzer zoude wenschen, dat die niet ten einde toe ware gevoerd. R; jds vele jaren heeft ons volk moeten leven onder de ougoddelijke wetten der liberale besturen, hst is meer dan tijd, dat hierin verbetering kome.

Moge Oase Chriotelijke Regeering de gewenschte verandering brengen, en worde zij in de eerste plaats daartoe aangespoord en daarbij gesteund door de Gereformeerde Kerken, welke zoovele zegeningen van den Heere cntüingen en wier verplichtingen dan ook bijzonder groot zijn.

Amsterdam, 22 April 1910.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen