Ons kerkrechtelijk bezwaar

Ons kerkrechtelijk bezwaar tegen het voorstel van Ds. Sikktl om de examinatie aan de roepende Kerk te ontnemen en deze te brengen naar een of andere wilhkeurig gekozen classis, worden door Hollandia gelijk te begrijpen is, niet gedeeld.

Ze merkt op, dat wanneer een Dienaar des Woords van de eene Kerk naar de andere overgaat, deze Eerk toch evenmin den beroepen Dienaar des Woords opnieuw examineert, maar volkomen vertrouwen heeft in het vroeger afgelegde examen. Derhalve kon, meent ze, bij een behoorlijk kerkverband, ook de Kerk, die den Dienaar voor het eerst beroept, evengoed afgaan op het getuigenis van de classis, die den candidaat beroepbaar stelde, en is daarom een nieuw examen niet noodig.

De klem van dit argument ontgaat ons.

Een lidmaat, die van de eene Kerk naar de andere verhuist, brengt een attestatie mede, en in den regel zal zulk een attestatie krachtens het kerkverband voldoende worden geacht, zoodat de Kerkeraad, waarbij dat lid zich aanmeldt, hem niet opnieuw naar de zuiverheid zijner belijdenis ondervragen zal. Maar omdat bij dezen overgang van de eene plaats naar de andere een attestatie vchtaan kan, volgt daar nu uit, dat de persoon die zeg te Middelburg woont en daar voor 't eerst tot het Avondmaal begeert toegelaten te worden, naar de Classis Rotterdam zou mogen gaan, zich door deze classis zou mogen laten onderzoeken naar belijdenis en wandel en dan met een getuigschrift van deze classis zich zou kunnen wenden tot zijn eigen kerkeraad om te zeggen: nu behoeft gü mij niet meer te onderzoeken, de classis Rotterdam heeft dit reeds gedaan. Natuurlijk zou de Kerkeraad van Middelburg antwoorden, dat de E^rkeraad, die tot ket Avondmaal toelaat, ook het onderzoek naar belijdenis en wandel heeft in te stellen, en dat hg deze veraat woordelij ktieid niet van sicb af mag schuiven op een andere Kerk of classis.

Predes hetzelfde geldt nu ook ia het onderhavige geval. De Kerk, die iemand tot den Dienst des Woords beroept, heeft hem te onderzoeken naar leer en leven Onze Kerkenorde zegt daarom uitdrukkelijk, dat dit onderzoek behoort tot de „wettige beroeping" en toekomt aan de roepende Kerk. Evenmin nu als een Kerk de andere stukken van het beroep, bijv. de verkiezing, de approbatie of de bevestiging aan een andere classe zou mogen overlaten, evenmin kan ze dit ook doen met de eKaminatie De Kerk die beroept, is zelve verantwoordelijk voor de examinatie v»n haar beroepen Dienaar en heeft ten principale te beslissen of ze, gehoord de antwoorden bij deeximinatie gegeven, hem tot haar Dienaar be geert of niet. Dit onvervreemdbare recht van de roepende Kerk af te nemen, zou «eker niet geoorloofd wezen, en we begi ij per, dan ook niet, hoe zeifs een onzer persorganet met het voorstel kwam om Art. IV onzer Kerkenorde dan maar even te veranderen. Alsof een Generale Synode zoo maar, te> wt \t van het eerste het beste voorstel, de beginselen van ons Kerkrecht op zijde zou oiogen schuiven. De examinatie is niet een gunst, door de Generale Syaode aan de roepende Kerk toegekend, en die zij haat evengoed weer kan ontnemen, maar het is een recht, dat de plaatselijke kerk bezit er iat in Artikel IV door de Synode alleec erkend wordt.

Nu is het zeker - ook vroeger wel eens «voorgekomen, met name in Friesland, dat de examinatie tot den Dienst des Woord.-aan de roepende Kerk is ontnomen en bii een willekeurige classis is overgebracht, maar dit voorbeeld kan dan ook bet beste dienen, om te doen zien, hoe uiterst ge vaarlijk het standpunt is, waarvan deze regeling uitgaat. Ia Friesland toch nam men het standpunt in, dat de classis iemand de bevoegdheid schenken kon om hei Woord en de Sacramenten te bedienen Het predikambt werd beschouwd als een soort generaal ambt, dat voor alle Kerken gdd. De zending tot dat ambt moest daarom door de classis geschieden, er Jioodra iemand deze zending ontvangen had «as hij bevoegd overal het Woord en dr Sicramenten te bedienen. Het beroep var een plaatselijke Kerk maakte hem niei 'ot predikant, maar diende alleen om dengene die reeds door de classis tot predikan' gemaakt was, nu nader aan de eene of andere Kerk te verbinden. Op dat standpunt nu is het volkomen consequent, dat de examinatie ook niet meer geschiedt door de roepende Kerk, maar door de zendende classis. Want niet de Kerk, die hem be roepr, maar de classis, die hem uitzendt tieeft den betrokken Dienaar naar leer en leven te onderzoeken.

N1 twijfelen we geen oogenblik, of Hol lanaia zal even beslist als wij dezegeheeic voorstelling van een classicds zending ei' een algemeen predikambt wraken. Maai des te meer moge ze daarom toezien, da '.e niet door haar voorstellen in zake de examinatie onze Kerken een weg opstuurt lie niet zonder gevaar zou wezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen