Uit de Pers.

Naar aanleiding van een min vriendelijke criiiek door Hollandia op den wetenschappelijken arbeid van de hoogleeraren der Vrije Universiteit geoefend, merkt de Rotterdammer het volgende op:

Hollandia, het blad van Ds. Sikkel, liet zich m haar beide laatste nummers over de Vrije Universiteit uit op een wijie, die naar onze mee-nmg weinig vruchtdragend is,

In haar vorig nummer behelsde het blad een van elders — blijkbaar met instemming — overgenomen soort van tweespraak, waarin werd geklaagd, dat de hoogleeraren geen handboeken schreven, maar hun tijd verdeden met arbeid voor de dagbladpers.

Nu weer in het laatste nummer, wordt, naar aanleiding van meeningsverschil over de steenhouwerswet en thans door de redactie zelf, nieuwe klacht geslaakt. «Zeker, de V. U. levert kweeke. ïlmgen af en dat merkt men wel in het land smaar door haar produceeren van principieele Bwetenschap, die het leven verlicht, maakt zü - »de dogmatiek van Prof. Bavlnck en het kerkrecht «uitgezonderd ~ geen indruk in het land. Ook sniet den indruk dat dit haar werk op komst is< !

Nu zijn zulke vertoogen zeker verblijdend, in zooverre daaruit blijkt, dat met warmte in breeden elêffd"**' docenten aan de V. U. wordt mee-

Maar overigens getuigt wat hier gezegd wordt met van veel inzicht in den aard en de eischen van wetenschappelijken arbeid, ciacnen

Dat de paedagogische arbeid der hoogleeraren met toewijdmg wordt vervuld, met een soort van »nou ja« wordt afgedaan, zij nu daargelaten ZIJ. die dien arbeid met liefde verrichten, doet^ dat om andere motieven, dan om plasdankjes van de pers te ontvangen.

Maar voor wat den hoofdinhoud betreft, zij het volgende opgemerkt,

Handboeken schrijven is lang niet ieders zaak Vooreerst vergt het schrijven van een goed handboek vijftallen jaren van voorbereiding, zullen ze aan den eisch voldoen. Dikke boeken schrijven is een kwestie van inkt en papier, vas& x goede boeken schrijven vraagt iets meer. Voorts kan men een voortrefTelijk man van wetenschap «jn, zonder geschikt te zijn voor handboek schrijver.

Dan is de opmerking van den tweespraak-schrijver blijkbaar van iemand afkomstig, die zelf nooit geregeld veel gewerkt heeft. Anders zou hij weten dat pers-en andere arbeid, mits niet te veel, geen afbreuk doet aan veel werken, maar het steunt omdat afwisseling van werk noodzakelijk is. Waarbij' nog komt dat populair schrijven en oppervlakkig zijn niet één is, maar twee.

Voorts is de opmerking dat geen «principieele wetenschap, die het leven verlichta wordt gegeven naar tweeërlei richting schromelijk onbillijk. De klacht wordt aangeheven naar aanleiding van de steenhouwerswet en treft dus vooral de juridische faculteit. Welnu, wij vragen: wie heeft meer dan Prof. Fabius juist over deze kwestie's rusteloos wetenschappelijk licht verspreid, dat zelfs door ijn tegenstanders wordt gewaardeerd als princiieele litteratuur? Hollandia moge het wellicht et Prof. Fabius niet eens zijn, maar dat mag een reden zijn, om te zeggen, dat over deze kwesie's geen principieel licht wordt verspreid.

Daarbij komt, datdetechnisch-wttenschappelijke rbeid hier maar als nietsbeieekenend wordt bev T m schouwd. Absoluut vergeet men daarbij, dat juist door dien technischen arbeid \t rei> tttatie van de V. U. wordt gesteund. De grammatica ea themaboeken van Prof. Wolfjer byvoorbeeld zijn aan de V. U. niet minder ten goede gekomen dan zoo menig principieel betoog van zijn hand.

Doch genoeg.

Wij willen ernstig in overweging geven, dergelijke vrage ontevredenheidsuitingen liever achterwege te laten. Heeft men concrete punten, laat men die dan behoorlijk gemotiveerd, te berde brengen op andere plaats.

Door uitlatingen als de hier gewraakte wordt bij de menschen de gedachte gewekt, dat er een zekere slapheid zou heerschen onder de mannen der V. U. En niets is minder waar. De docenten vervullen hun veelzijdige en vaak groote inspanning vorderende taak met ijver en opgewektheid.

En te zijner tijd zullen er ook wel handboeken komen.

Maar de eischen des levens en der wetenschap zijn zoo vele, en de arbeiders zijn zoo weinige, dat er meer aanleiding is voor een woord van waardeering, dan voor uitlatingen in een geest, als hier tot tweemalen toe werden ten beste geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen