Buitenland.

Oostenrijk. Herdenking dat voor S d vijftig jaren de Evangelische Kerk k vr ij heid van godsdienstoefening z ontving.

De Evangelische Kerk in Oostenrijk herdacht dezer dagen bet hengelijk feit, dat haar voor i 50 jaren vrijheid van godsdienstoefening geschon­ a ken werd. De klokken van de kerkgebouwen d werden geluid, de vlaggen waren uitgestoken; t ook waren pastorieën en schoolgebouwen versierd. In alle talen der monarchie werd met dankbare blijdschap herdacht, dat voor 50 jaar de edele Keizer Frans Jozef de zaak, waarvoor Jozef II den grond gelegd had, voleindigde, door aan de protestanten hun Magna Charta te geven. Het was een daad van historische beteekenis, waardoor aan de Evangelische Kerk voor alle tijden volle vrijheid werd geschonken om haren godsdienst gemeenschappelijk en in het openbaar uit te oefenen. Alle beperkende bepalingen omtrent kerkgebouwen zonder toren en klok, omtrent het houden van godsdienstoefeningen en omtrent de uitoefening van herderlijke zorg, werden daaibij vernietigd.

Het eenige waarover zich de Evangelischen in Oosteniijk beklagen kannen, is de moeilijkheden die zij ondervinden, wanneer zij predikanten of hulppredikers uit Duitschland wenschen te hebben. Dan gebeurt het dikwijls, dat de overheid zulk een beroep niet approbeert. Dit staat, gelijk te begrijpen is, in verband met de „los 'van Rome"-beweging in Oostenrijk, die van Overheidswege niet aangemoedigd wordt.

Ook valt het in het oog, dat het denlaatsten tijd meermalen voorkwam, dat aanklachten wegens vetstoring van Godsdienstvrede tegen predikanten ikerden ingebracht omdat zij zich scherpe, zij veroorloofd kerk. Doch aanklachten volgde, het ook geen beleedigende ctitiek, hadden op ^e leer der Roomsche wij vernamen niet, dat op deze vercordeeling door de rechtbank volgde.

Italië. De jongste motu proprio van den Paus.

Volgens zijn laatste motu proprio heeft de Paus bepaald, dat geen Roomsche een Roomtch piiester of geestelijke, wanneer hij zich heeft misgaan, voor den rechter roepen mag, zonder toestemming van de geestelijke autoriteit. Ieder, die zich aan deze bepaling niet houdt, 'tzij in civiele of in ciimineele zaken, moet op staanden voet geëxcommuniceerd worden.

Wij gelooven niet, dat deze maatregel van den Paus het aanzien van de Kerk van Rome zal verhoogen. Wel, dat er veel veritt tegen zal plaats hebben. Immers de bttaekenis van het pauselijk besluit is, dat de Roomsche wereld van leeken in de uitoefening van een De Roomsche winkelier, die geld te vorderen heeft van een pastoor, een burger, die in den vetkieiingsstrijd , , _ . door een geestelijke beleedigd wordt, het jonge meisje, dat door haren biechtvader niet zoo behandeld werd dat het den toets van Gods Woord kan doorstaan, — die allen worden in den ban gedaan, wanneer zij met hunne kUchten niet eerst naar den bisschop maar aanstonds naar het gerecht gaan. Volgens ons is hier de Paus een terrein gaan betreden, waardoor hij zijn Kerk in nog zwaardere moeilijkheden brengen zal, dan waarin zij thans reeds verkeert. Wij zijn er wel van overtuigd, dat een, die zijn Kerk waarlijk liefheeft, niet dan noodgedrongen als aanklager zal optreden tegenover zijn geestelijke. Daar had het hoofd der Roomsche Kerk op moeten vertrouwen, zonder tot kerkelijke wet te verhefifen datgene, wat nu beschouwd zal worden als een poging om de Roomsche geestelijkheid onstrafbaar te maken. De vijanden van Rome zullen natuurlijk beweren, dat het er den Paus om te doen is onwillige betalers, beleedigers en verleiders der jeugd vrij te doen uitgaan, en om den schuldelooïe, die ïijis recht tegen den schuldige zoekt, de zwaarste kerkelijke straf te laten ondergaan. Wij vreezen althans, dat vele regeeiingen van Roomsche lacdèn hun politiek tegen de Roomsche kerk zullen gaaa verscherpen. Toch hebben wij eerbied voor het rustelooze streveg van den tegenwoordigen Paus. Aan deze moiu propria is voorafgegaan esa ander stuk, waarbij aan de Roomschs geestelijken verboden wordt, vrouwelijke dienstboden in huis te hebban of zieh xelft door vrouwelijke bloedverwanten *S laten dienen — allesj opdat de schijn des kwaads vermeden worde. In het verminderen van het aantal kerkelijke feestdagen, in het verlagen van den leeftijd, waarop men tot de eerste communie kan worden toegektea, in zijn strijd tegen het modernissne heeft deze Paus zooveel doorzicht, zooveel energie getoond en zoo klaar bewezen, dat hij het heil van zijn Kerk zoekt, dat wij het nu betreuren, dat hij, na eerst aan velen ergernis gegeven te hebben, door botweg alle gemengde huwelijken op éen lijn te stellen met concubinaat, nu weer de geesten tegen zich ontketende doo? voor de Roomsche geestelijken e^n soort van wettelijke onschendbaaihe^ te verlangen.

N.-Amerika. Het Nieuwe Wereld. heidendom de Nieuwe Wereld.

In 1893 kwam te Chicago bij gelegenheid van de aldaar gehouden wereldtentoonstelling het „Congres van Godsdiensten"-saam. Predikanten v? , n verschillende kerkes noodigden aanhangers van onderscheidene heidensche religiën uit, om met hen saam te vergaderen. Dit heette de hoogste verdraagzaamheid op het terrein van den Godsdienst; het was met der daad een loochening van den eenigen Nsiam die onder dea hemel gegeven is door weiken w\i Moeten zalig worden. Het kon niet anders of dit jammerlijk feit Bjoest treurige gevolgen na zien sleepe^. Het is daarom opmerkelijk, dïit sedert het „Congres der Godsdiensten" heidensche priesters uit Indië in de nieuwe wereld steeds meer invloed uitoefenen onder de hoogere standen, vooral onder rijke, ontwikkelde vrouwen.

De Swamis en Babas kwamen in sierlijke kleeding naar Amerika en werden door rijke vrouwen gaarne in hare woningen ontvangen.

En zij bleven in Amerika. Ze hadden het daar beter dan in hun vaderland.

Als vrucht ^an het „Congres der Godsdiensten" werd in Green Acre, in den staat Maine, in 1896 een zomercursus voor wijsbegeerte geopend. De Oostetsche philosophen konden daar hunne heidensche leer verkondigen. Van uit Green Acre werd voor het heidendom propaganda gemaakt, zoodat men niet alleen in de groote steden, maar ook op het platteland vereenigingen vindt van mensehen die het Indische heidendom huldigen, wier invloed op de Chiistelijke bevolking steeds toeneemt. De veda's, de heilige schriften der Hindoes, worden hoven den Bijbel gesteld door personen die tot de Christelijke Kerk hebben behoord. Vooral vrouwen werden door de belofte eener eeuwige jeugd verleid. Maar inplaats van deze te vinden, werden sommigen in hun verstand gekrenkt. Sarah Farmer, die al haar fortuin offerde voor de stichting van Green Acre, moest in een krankzinnigengesticht geplaatst worden; eenzelfde lot trof Aloise Reuss, die een aanbidster van de zon geworden was.

Het getal bekeerden tot het heidendom loopt in de duizenden. Er zijn veertien duizend zouaanbiddeis in de Vereenigde Staten, die over dertig plaatsen verdeeld zijn. Het hoofdkwartier dier zonaanbidders is in Chicago, waar hun tempel in Lake Park Avenue staat. Deze zonaanbidders leeren, dat men zoo weinig kleeren moet dragen als de wet toelaat. Er is een geheime orde der „Tantries", wier schandelijke dienst veel overeenkomst heeft met den dienst van Bjal en Moloch.

In de stad Seattle heeft men een Boedhistischea tempel, in San Francisco een Hindoesch heiligdom, in Los Angeles een Krichna tempel.

De „Vedanta Society" van New-York wil in West Cornwall een tempel bouwen, die de reeds bestaande in groote overtreft. In Chicago en Lowell is een tempel van Zoroaster gebouwd. In Chicago bouwen de Bahaïs, eene Mahomedaansche secte, een moskee. De „Vedante Society" heeft afdeelingen in Boston, Pittsburgh, Washington, St. Louis, Denver, San Francisco en Les Angeles, benevens afdeelingen in vele kleinere steden.

Nu willen we niet al de schuld van het in N.-Amerika zich overplantend heidendom werpen op het „Congres van Godsdiensten", dat in 1S93 gehouden werd. Maar wel is het waar, dat dezelfde geest die een Baptistischen predikant er toe dreef om zulk een Congres te presideeren, ook door middel van dat Congres heeft doorgewerkt, zoodat men nu het treurige schouwspel ziet dat, terwijl msn vooral in Amerika* zich van Christelijke zijde beijvert om het Evangelie te brengen aan de Heidenen in Indië, het Heidendom in Amerika wordt ingedragen. Wij vreezen zeer, dat de in de Christelijke Kelken zich openbarende vet Stuwing der grenzen de invasie van het Heidendom in de nieuwe wereld zeer bevordert, zoo niet voorbereidt en uitlokt.

In verband hiermede willen wij ook mededeelen, hetgeen wij in De Wachter lazen. Een Japassch Cbristen, Yutaka Minakuchi, drong er op een vergadering van de „Men and Religion Forward Movement" krachtig op aan, dat Amerika niet slechts zendelingen zou zenden naar heidenlanden, doch eerst de Amerikaaniche steden voor het Christendom zou winnen. „In de handen van Amerika", zoo sprak hij, „tust de toekomst der wereld. Indien China, hetwelk nu uit zijn langen slaap ontwaakt, voor het Christendom zal gewonnen worden, dan moet dat door Amerika gebeuren. Doch Ameiika moet van de millioenen, die in het verre Oosten in duisternis gezeten zijn, smeek ik u, o mannen van Amerika, om uwe steden te zuiveren en het groote werk te behartigen, waartoe een alwijs God u klaarblijkelijk bestemd heeft". Op dezelfde vergadering sprak een zekere heer Smith het nit: „Wij hebben noodig wezenlijk, soiled, opbouwend werk, waardoor menschen in de kerk komen en daar blijven gaan, en geen „revival meetings", waardoor de nood der kerken in Amerika niet wordt weggenomen, wijl ze slechts een godsdienstige opwinding en geen blijvende resultaten leveren". Wij onderschrijven dat oordeel niet geheel. Er kan van een „revival" veel kracht uitgaan. Denkt eens wat het godsdienstig en kerkelijk leven zou zijn, wanneer er na Napoleons val geen „réveil" had plaats gehad. Maar het is duidelijk, dat als een paard enkel door zweepslagen opgejaagd wordt om voort te loopen, zonder dat het daarbij behoorlijk gevoed wordt, het tenslotte moet neervallen. Nu zijn bij de revivals in de laatste jaren de zweepslagen wel aanwezig geweest, maar of tegelijk de krachtige voeding uit Gods Woord aanwezig is geweest, meenen wij te mogen betwijfelen. Trouwens, dit is ook niet het doel van de revivaljsten. De Kerk des Heeren is geroepen om ah een trouwe huisverzorgster een iegelijk zijn bescheiden deel spijze te geven. Ook is de Kerk des Heeren geroepen om revivalistisch op te treden; immers is haar geboden om te toepen: „ontwaak gij die slaapt en sta op uit den doode, en Christus zal over u lichten". Wanneer de Kerk van Christus die taak niet verrichten kan ten opzichte van hen die buiten haar verband leven, dan mag men er zich over verheugen dat anderen het doen. Maar de slapenden die wakker gemaakt zijn, en de dooden die opgewekt werden, hebben voedsel noodig: de Kerk des Heeren is geroepen dit te geven. Jammer maar dat de revivalpredikers over het algemeen uitgaan van Pelagiaansche en Arminiaansche stellingen, Daardoor wordt het den Kerken soms moeilijk gemaakt zich aan het werk der revivalisten aan te sluiten, wanneer deze kerken althaas op Gereformeerden grondslag staan.

Op dezelfde vergadering legde Dr. Lausing er den nadruk op dat er in Amerika te weinig gehandeld wordt naar het woord der Schrift: „Leer den jongen de eerste beginselen" enz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen