Uit de Pers.

In de Geldtrsche Kerkbode wees Ds. Schouten van Arnhem op het belang der Evangelisatie, vooral in verband met de taak der Kerk.

Op het terrein van de Evangelisatie heeft bovenal de kerk als instituut een taak. Het komt ons voor, dat deze roeping door onze Gereformeerde kerken reeds veel te lang is verzaakt, en dat het meer dan tijd is, dat zij uit haar slaap opwaken.

Zij toch belijden te gelooven in God den Schepper, Verzoener en Hersteller aller dingen, maar dan hebben zij ook in het werk der Evangelisatie haar God en Zaligmaker te dienen. De kerk ont^g de roeping om het Evangelie aan alle volkeren te prediken, maar dan mag zij met die prediking haar eigen volk niet voorbijgaan.

Onder leiding van den kerkeraad kan hier een commissie voor Evangelisatie zulk een uitnemenden arbeid verrichten.

Indien eenigsrins mogelijk zorge men voor de oprichting van een wijklokaal, waarin op geregelde tijden Gods Woord wordt gebracht, in overeenstemming met de behoeften van den tijd.

Naar zulk een lokaal moeten zij gelokt worden, die van Gods Woord zijn vervreemd Om hen te bereiken, bediene men zich van Christelijke lectuur, welke men onder de bewoners van een bepaalde buurt op geregelde tijden late verspreiden. Voor dezen arbeid kan men heel gevoegelijk de jongere krachten in het midden der gemeente gebruiken.

Achter deze verspreiders moeten aankomen de bezoekbroeders, die met de betrokkene personen spreken over den inhoud van hetgeen hun ter lezing werd aangeboden. Zij moeten hen opwekken om het wijklokaal, of, indien dit ontbreekt, de kerk te bezoeken.

Wanneer van deze bezoeken geregeld verslag wordt uitgebracht, in dé vergadering van de commissie voor Evangelisatie, dan kunnen bij hen, bij wie men een geopende deur vond, bezoeken worden afgelegd door den predikant en een ouderling. Wij durven deze methode met alle vrijmoedigheid aanbevelen, omdat zij in de practijk bewezen heeft de meest verrassende resultaten af te werpen.

De voordeelen van deze methode zgn, dat men op deze wijze heel de gemeente in den arbeid der Evangelisatie betrekt, en dat men gebruik maakt van de gaven door God in haar midden geschonken. De jongeren verrichten meermalen hun verspreidingswerk met een ijver, die bewondering wekt, terwijl bij de bezoekbroeders dikwerf gaven tot openbaring komen, waarvan men het bestaan niet had durven vermoeden.

Bij dit alles verlieze men echter de hoofdzaak niet uit het oog.

De Evangelisatie zij steeds middel, niet doel. Doel moet steeds blijven, de ontzonkenen aan het geloof der vaderen weder te brengen in den schoot der kerk. Wij zullen thans onze artikelen over den evangelisatiearbeid eindigen. Het zij ons genoeg, de aandacht gevestigd te hebben op een terrein dat reeds lang braak heeft gelegen. De tijden zijn voor dezen arbeid rijp.

De groote massa is bezig zich uit de koude omarming van het Materialisme los te maken. Zij zoekt naar iets anders, iets beters, iets hoogers. Na het intellectualisme van de vorige eeuw is de behoefte aan mystiek en religie duidelijk merkbaar.

Allerwege weerklinkt het geroep om een nieuwe religie en een nieuw dogma. En wat wordt nu an .de zoekende menschheid in onze dagen aaneboden ?

Met komt tot haar met Buddhisme, Occultisme, piritisme, Nieuwere Theosophie. Allerlei secten oemen als paddestoelen uit den grond op en vinden geopende deuren en ontvankelijke harten.

Wie op de teekenen der tijden acht geeft, ziet et voor oogen, dat de menschheid zoekende s naar een hoogste goed, naar een duurzaam eluk, naar een waarachtig zijn, naar een blijvende aarde.

De kerk des Heeren heeft het Evangelie van nzen Heere Jezus Christus, dat verstand en hart evredigt, dat kracht biedt in het leven en troost P n het sterven. Midden in den tijd doet het ons e eeuwigheid, midden in den dood het leven, idden in den stroom van het worden den on-F eranderlijken Rotsteen des beils aanschouwen. e aar dan wordt het ook meer dan tijd, dat zij et beeld vertoone van Hem, die kwam om te oeken en zalig te maken, wat verloren was. Hij e as met innerlijke ontferming bewogen over de d erlorene schapen van het huis Israels. Maar dan r oet ook in haar iets leven van dat Goddelijk rbarmen dat Hem vervulde !

Zij ontvbig een plaats in het midden van een edoopte natie, die in haar onkunde en ellende ich afkeert van den levenden God. Zij heeft hier et beeld van haar Heiland te vertoonen, de voettappen van haar Heiland te drukken, het wetk an haar Heiland te verrichten.

In haar onmiddellijke nabijheid ziet zij die m ankelen ten doode. Aan haar de roepmg om ze b e grijpen ten leven.

Hier is nog zoo menig verloren leven, dat roept m ontferming, dat vraagt om mededoogen.

Hier zijn nog verbondsbanden, want velen ragen het teeken en zegel van den heiligen doop og aan het voorhoofd. d

Hier is nog een overblijfsel naar de verkiezing er genade, dat door den Heere op den weg zijner erken wordt geplaatst.

Geve de Heere haar genade om standvastig, nbewegelijk en altijd overvloedig te zijn in dit werk des Heeren, wetende dat zoo het in getrouweid naar zijn gebod wordt verricht, ook deze rbeid niet ijdel zal zijn in den Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen