Het zestig-jarig bestaan der Theologische School.

In ons menschelijk leven, dat zulk een korte spanne tijds omvat, en gewoonlijk niet langer dan zeventig, of zoo we zeer sterk zijn, tachtig jaar duurt, heeft clk kroonjaar beteekenis, nadat men eenmaal de vijftig is gepasseerd. Men voelt dan, dat het hoogtepunt van het leven is'bereikt, dat de weg nu bergafwaarts gaat, en dat elk nieuw tiental jaren een mijlpaal vormt op den weg naar het einde; eerst zestig, dan zeventig, straks tachtig, en bij hooge uitzondering negentig jaar. Vandaar dat in den huiselijken kring zulk een kroonjaar van de ouders met bijzondere dankzegginf aan God den Heere wordt herdacht.

Wat echter regel is bij den mensch, wiens leven zoo kort van duur is, past men gewoonlijk niet toe op vercenigingen, stichtingen of scholen. Zoolang zulk een ver eeniging of school nog in haar eersten groei is en nog worstelen moet om zich een vaste plaats te veroveren, mag er feest gevierd worden, wanneer ze een kwart of halve eeuw bestaan hebben, maar zoodra ze haar levenskracht getoond hebben, gaat het van de halve eeuw op dé heele eeuwen over. Dat zijn dan haar kroonjaren. Juist daarin spreekt zich hejt duurzame en blijvende van-zulk een stichting of school uit. Wat een ephemeridisch bestaan heeft en bestemd is om straks weer te verdwijnen, is al dankbaar voor elk tiental jaren, dat het leven nog verlengd wordt. Maar wat bestemd is om de eeuwen te trotseeren, rekent met geen tientallen van jaren.

Het was daarom zeer juist gezien, dat de Theologische School onzer Kerken het feit, dat ze zestig jaar bestaan heeft, niet feestelijk heeft herdacht, en het getuigt van tact, dat de aftredende Rector in de rede, die hij juist op dien dag hield, er zelfs geen bijzonder gewag van maakte. Het zou zwakheid in plaats van kracht verraden hebben, wanneer het anders ware geweest.

Maar al was er van een jubileum geen sprake, toch is het begrijpelijk, dat de pers dit Teit niet onopgemerlct liet voorbijgaan en met dankbaarheid getuigde, wat de School in deze zestig jaar voor onze Ker ken is geweest. P> sprak geloofsmoed uit, dat de vaderen der Scheiding, toen de Theologische faculteiten der Rijksuniversiteiten onbruikbaar waren geworden voor de opleiding van de predikanten, het gewaagd hebben een eigen School in het leven te roepen, waaraan de Gereformeerde leer weer onderwezen zou worden; geloofsmoed vooral, omdat de wetenschappelijke krachten aanvankelijk zoo gering waren. God de Heere heeft de School dan ook in menig opzicht gezegend. In het "begin weinig meer dan een practische opleidingsschool, won ze aan kracht en zette ze haar pinnen straks veel verder uit, toen God haar mannen schonk, die met wetenschappelijke talenten en gaven waren toegerust. Met trots mag ze er dan ook op terug zien, dat ze bijna zeshonderd Dienaren des Woords heeft opgeleid, die met eere in onze Kerken dienen. En niet minder zal ze in de historie onzer Kerken steeds gewaardeerd blijven, omdat haar stichting het middel bleek om aan de verwarring en verdeeldheid in den boezem der Christelijke Gereformeerde Kerk een einde te maken en zij aldus een geestelijk middelpunt vormde, waarom allen zich scharen konden. In waardeering voor het vele goede, dat God de Heere in en door de School eerst aan de Kerken der Scheiding en daarna ook aan de Gereformeerde Kerken in het gemeen schonk, wenschen we dan ook voor niemand onder te doen.

Niets zou ons dan ook liever wezen, dan wanneer in de toekomst de School, die eens het middel tot vereeniging bleek van de verschillende groepen en partijen in de Christelijke Gereformeerde Kerk, niet langer oorzaak zal wezen van zoo droeve verdeeldheid in onze Gereformeerde Kerken. Theologische School en Vrije Universiteit kunnen zeer goed naast elkander voortwerken, mits elk haar eigen' plaats inneemt: de Theologische School als opleidingsschool en de Universiteit als .school van wetcn.schap. Daarom waardeeren we het, dat Prof. Honig in zijn rectorale rede den raad gaf, dat men na de beslissing, door de Generale Synode genomen, thans het Doctoraat zou laten rusten in het belang der School self. Wie den vrede der Kerken lief heeft, zal het (laar van harte mee eens zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen