Buitenland

Engeland. Eene uitnoodiging'tot gemeenschappelijk gebed. Een woord van de aartsbisschoppen der Anglicaansche Kerk.

Sedert jaren kwamen te Keswick elk jaar vele Christenen samen tot verdieping en opwekking van het geestehjke leven. Ook dit jaar zal de Keswick-Convention hare vergadering houden. Zij, die tot deze samenkomst uitnoodigen, wijzen er in hun oproepingsbrief op, dat in deze dagen vooral vier belangrijke zaken in het gebed voor het aangezicht des Heeren moeten gebracht worden. In de eerste plaats moet er gebeden worden voor een vernieuwd besef van zonde; in de tweede plaats om een diepere opvatting van de beteekenis van het offer van onzen Heiland; ten derde om eene vereeniging wat het hart aangaat, van alle geloovigen die tot de landen behooren welke thans elkander beoorlogen ; ten vierde om de hope en de verwachting van de wederkomst van Christus.

In Engeland gaat men van lieverlede den ernst van den toestand waarin het land verkeert, inzien. In een ChristeÜjk blad lazen wij:

De weken gaan voorbij met hare afwisselende tegenslagen en successen, met haar roepen om munitie vooi leger en vloot buiten het vaderland, en om middelen tot verdediging binnen ons grondgebied. Moet het ons niet meer en meer duidelijk worden, dat de ware plaats waar de uitslag van den oorlog wordt besUst, is de Troon der genade? De arm van het vleesch doet het uiterste, en menschen wenden hun beste krachten aan voor de zaak van het vaderland; maar wij gelooven dat er iets nog belangrijkers is en dat de echte gevechtsUnie is de plaats des gebeds. Wanneer wij lezen hoe God telkens weer opnieuw Israël verloste als antwoord op het ootmoedig gebed tot God, gevoelen wij, dat daarin de macht ligt, en dat Hij dan aan menschehjke wapenen de zege gaf, wanneer er tot Hem in diepe afhankelijkheid gebeden werd. Wij mogen het betreuren, wanneer wij zien tot welke hoogte de wereldlingen rondom ons zich zelven overgeven aan vermaak; maar geven alle kinderen Gods zich zelven aan het gebed f H.et zou goed zijn, als wij daarvoor gemobiUseerd werden!"

Ook de aartsbisschoppen der Anglicaansche kerk, die van Canterbury en van Yorck, leggen hierop in hun herderlijk schrijven den nadruk, als zij zeggen:

»Wat wij hoofdzakelijk tegenwoordig noodig hebben, is niet het opnieuw aanwijzen van speciale dagen of het opnieuw voorschrijven van formuUer-gebeden. Veeleer behoeven wij de meer getrouwe vervulling van de roeping om te volharden in het gebed. Deze plicht rust gebiedend op allen, die belijden Christenen te zijn; hij wordt onberekenbaar zwaarder bij den ernst van deze vreeselijke weken van zwaren strijd, smartelijke verhezen en gedurige vrees en spanning. Legt het Christelijk volk van ons land in den heerlijken dienst der gebeden iets van de energie, van de vastberadenheid en van de zelfopoffering, die op ander gebied in dienst der natie getoond wordt?

Uit alles blijkt, dat de ernst van den tijd ook in Engeland dringt tot gebed.

N. Amerika. Agitatie in de Presbyteriaansche kerk.

De uitwerking van den oproep van orthodoxe predikanten en gemeenteleden in de Presbyteriaansche kerk ; getiteld : Back to the Fundamentals (terug tot de grondwaarheden), is gelijk te verwachten viel.

De rechtzinnige organen spreken hunne bÜjdschap uit, dat de beweging op touw werd gezet, terwijl de hberalen of modernen beweren dat een 175 tal ultra-conservatieve predikanten en leden der Presbyteriaansche kerk de ontwikkeUng van de theologie in den weg staan. De poging van de mannen die de hoofdwaarheden van het Christendom zeggen te handhaven, is volgens hen niet anders dan het streven om hun eigen beschouwing van wat de fundamenteele waarheden zijn, aan de kerk op te dringen.

Meer ter zake is een critiek van den predi-P. J. LcLeod van Susquehannah, welke vraagt: aangezien de Presbyteriaansche kerk hare broedere vergaderingen heeft, die autoriteit bezitten, riekt dan niet een beroep van een kliek predikanten en leden, die een eigen^ Theologisch standpunt innemen, naar verwatenheid ? Werken zulke beroepen wel mee tot bevordering van de rust der Kerken?

Er is een element van waarheid in deze opmerking, al komt zij van moderne zijde. En deze is: wanneer er bezwaren zijn tegen de belijdenis van predikanten of leden der kerk, dan moeten die ingebracht worden op de kerkelijke vergaderingen. Maar wij denken, dat juist de oproeping der 175 geschied is, om de kerkenraden en meerdere vergaderingen wakker te schudden en te laten gevoelen, welke verplichting op hen rust.

«The Christian Workc, zegt dat de modernen aan de fundamenteele Waarheden vasthouden, even goed als de rechtzinnigen. Zelfs beweert het blad, dat er niet een predikant in de Presbyteriaansche Kerk gevonden wordt, die niet van heeler harte gelooft in de inspiratie der H. Schrift, het gezag van den Bijbel als het Woord van God, de godheid van den Heere Jezus Christus, de verzoening en de opstanding van den Heiland. Zij mogen er verschillende beschouwingen op na houden, maar aan de grondwaar»heden zelf houden ze vast.

Weldra vergadert de Generale Synod»^, en dan zal het wel blijken, wat van deze dingen waarheid is. Dat de Heilige Geest deze vergadering leide. De Presbyteriaansche Kerk heeft zulke oude brieven, en haar invloed is zoo groot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen