Bond tegen het vloeken.

Het is, zoo zegt onze Catechismus, een zoo groote zonde, Gods naam met vloeken en zweren te lasteren, dat God zich ook over diegenen vertoornt, die zooveel het hun mogelijk is, dit vloeken en zweren niet helpen weren en verbieden.

Nu is het een' droef feit, dat er wel geen land is, waar dit vloeken en zweren zoo in zwang is als in ons Christelijk Nederland. Ge kunt in onze groote steden op straat niet loopen, of ge hoort telkens op de schrikkelijkste wijze Gods naam misbruiken. Wie in spoor of tram reist, wordt telkens geërgerd door dit misbruiken van Gods naam. In ons leger is dit vloeken zoo erg, dat het soms schijnt, alsof er een wedijver bestaat, wie de ergerlijkste en Godslasterlijkste vloeken kan uitbraken. Eh niet alleen bij de lagere standen, maar evenzeer bij meer ontwikkelden en hoogstaanden, stuit ge telkens op dit misbruiken van Gods naam.

Nu is het niet voldoende, dat ons hristenvolk zelf zich niet aan dit schrikelijk kwaad schuldig maakt, en'toeziet, at in eigen gezin, ook door wie aar 'inwoont, Gods naam niet ontheiligd wordt door dit vloeken en zweren. God vertoornt zich ook over degenen, zooals onze Catechismus zegt, die dit vloeken en .iweren niet helpen weren en verbieden. En al voegt, onze Onderwijzer terecht er aan toe: zooveel hun mogelifk is, toch rnag deze beperking geen vrijbrief zijn om niets te doen. Het vloeken te weren en te verbieden, moge niet altoos in onze macht staan, we kunnen er althans wel tegen et7iigen. En juist aan den moed om dit te doen, ontbreekt het zoo vaak. Indien elk Christen, wanneer hij vloeken hoorde i^ een gesprek, dat met hen gevoerd werd, terstond daartegen opkwam, zou het kwaad nooit zulk een omvang in ons volkslevenhe, bben aangenomen.

Van harte juichen we het daarom toe, dat er thans een bond is opgericht tegen het vloeken. Tegen allerlei nationale zonden wordt de strijd aangebonden. Er zijn bonden om het drankmisbruik tegen te gaan; bonden om het kwaad van de ontucht te beteugelen ; bonden om het gevaar, dat in bioscopen en theaters schuilt, te weren. Dit alles raakt echter het nedeüfke leven. En het heeft soms den schijn, - alsof wel eens vergeten wordt, dat „er geen grooter zonde, is, noch die God meer vertoornt, dan de lastering Zijns naams".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen