Er is, sinds God Almachtig

Amsterdam, 10 October 1919.

Er is, sinds God Almachtig de eerste wereld door den zondvloed verdierf, wel nooit een tijd geweest, dat de oordeelen en gerichten Gods zoo zwaar over de volkeren zijn heengegaan als in onze dagen.

Reeds de ontzettende oorlog, die vijf jaar lang Europa teisterde en zoo nameloos veel ellende voor de volkeren meebracht, was zulk een ontzaggelijk oordeel Gods. En alsof dit ééne wee niet voldoende was, kwam toen als tweede wee de geheimzinnige krankheid, die Europa, Amerika, Afrika en Azië bezocht en zooals thans blijkt, meer slachtoffers heeft geëischt dan de oorlog deed. Al mag, nu de vrede weer gesloten werd en de doodelijke epidemie ophield, er eenige verademing gekomen zijn, toch bloedt de menschheid nog uit duizend wonden na en rijst zelfs de ernstige vraag, of van een werkelijk herstel en terugkeer tot de oude kracht van het fel geslagen Europa nog sprake kan zijn.

En toch zijn het niet deze oordeelen en gerichten Gods, die het diepst het hart ontroeren, maar wel, dat van een waarachtige bekeéring tot God, een zich verootmoedigen over de zonden, een zich buigen voor Gods ordinantiëa zoo weinig gezien wordt, ja het veeleer schijnt, alsof de geest van opstand tegen God en Zijn Woord nog driester dan te voren het hoofd opsteekt.

Vooral wat in dit opzicht uit Rusland gemeld wordt, is zoo ontzettend. Niet alleen dat men daar al wat nog aan de Kerk vasthoudt, vervolgt en martelt, maar in de schandelijkste taal werd God gehoond en gelasterd. Satan als de eerste oproerling verheerlijkt en zelfs werd het voorstel gedaan om voor Judas Iscarioth, den verrader, een standbeeld op te richten. Maar al is bij de andere volkeren de afval niet zoo ver voortgeschreden, de geest die de volkeren leidt en drijft, is zeker niet de Geest van Christus. Van een machtige religieuse opwaking bespeurt men niet het minste teeken. Veeleer is er een afzakken en wegglijden met den stroom van revolutie, socialisme en ongeloof. Zelfs in ons eigen land, al bleven we voor het ergste bewaard, nam de booze geest hand over hand toe, vooral in onze groote steden en onder de intellectueelen. Zelfs de gruwelen vau de Bolsjewiski worden door onze Communisten goedgepleit, en in onze studentenkringen luistert men met welbehagen naar de oproerige taal dezer revolutionairen.

Ook daarin nu ligt een teeken des tijds, waarop wel acht mag worden gegeven.

Als de Apostel Johannes in zijn Openbaring in het visioen van de zeven engelen, die uitgaan van voor Gods troon met de zeven phiolen of schalen met den toorn Gods gevuld, om deze uit te gieten over de aarde, dan wordt telkens met nadruk ezegd, dat de menschen, die door deze plagen getroffen werden, zich niet bekeerden van hunne booze werken, maar God lasteren (Openb. 16 : 9 en 11).

Het zijn de laatste gerichten, die aan et eindoordeel voorafgaan, en juist die nbekeerlijkheid, dat zich niet meer willen uigen onder de tuchtroede Gods, is het eeken, dat de wereld voor dit eindoordeel ijp geworden is. Zoolang nog als te ineveh de volkeren onder de aankondiing van de strafgerichten Gods tot beeering komen, kan het oordeel nog worden fgewend en toont God nog Zijne lankoedigheid en barmhartigheid. Zelfs voor en Achab, al was er niemand, die gelijk ij zich verkocht had om te doen dat waad was in de oogen des Heeren, was r toch uitstel van het wraakgericht Gods, oen hij op .Elia's woord zich vernederde oor het aangezicht des Heeren (I Kon. 1 : 29). Maar waar die verootmoediging ntbreekt en de plagen Gods alleen tot evolg hebben, dat de mensch tegen God pstaat, kan het oordeel niet uitblijven. Zoo ziet men het bij Pharao, die, hoe z g t m w d z zwaar de hand Gods op hem en zijn volk drukte, zich niet bekeerde, maar verstokte tegen God. Toen was het oogenblik gekomen van het strafgericht, dat hem en zijn machtig heir verdeed in de golven der Roode Zee.

En zoo zal het, naar luid van Johannes profetie, ook zijn in het laatste der dagen. Welke schrikkelijke plagen God ook over de menschen zenden zal vanwege hunne zonden, ze zullen zich niet bekeeren om God te verheerlijken, maar Hem lasteren. En. daaruit zal blijken dat de druiventrossen rijp zijn om afgesneden te worden en dat het oordeel ten volle is verdiend.

Of dit oordeel daarom reeds thans komen zal, kan geen mensch zeggen. Voor God zijn duizend jaren als éen dag en éen dag als duizend jaren.' Maar wie op het profetisch woord acht geeft in verband met de teekenen der tijden om ons heen, zal den ernst van het Apostolisch vermaan verstaan, als hij bij de aankondiging dezer plagen schrijft: Ziet, de Heere komt als een dief in den nacht. Zalig is hij die waakt en zijne kleederen bewaart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen