Vooralsnog zonder titel - pagina 220

WERK

in de facultaire Studentenraad van Letteren. Misschien zal ik als vrijwilliger wat dingen blijven doen voor de

SRVU,

want ik wil wel graag

op de hoogte blijven van wat er speelt in studentenland. Tenslotte werk ik nog voor het bedrijf van mijn vader. Ik ben gastvrouw op vakbeurzen en ik schrijf en corrigeer teksten voor vakbladen of folders. Het leuke van dit baantje vind ik dat ik zo met eigen ogen kan zien wat mijn vader doet op zijn werk. Het werken op beur220

zen is het leukst om te doen. Ik ben dan al om acht uur 's ochtends aanwezig om de stand schoon te maken en om koffie te zetten voor de klanten die langs zullen komen. De rest van de dag ontvang ik mensen, schenk ik drankjes en leid ik rond op de stand, 's Avonds vertrekken mijn vader en ik als laatste, om 's ochtends weer als eerste aanwezig te zijn. In het verleden heb ik als student nog enkele baantjes gehad. Ik heb gewerkt in een cafetaria, in een videotheek, bij de helpdesk van de vu-chipkaart en op de personeelsafdeling van een groot Amerikaans consultancy-bedrijf. Voor mij was de belangrijkste reden om een baantje te zoeken natuurlijk het geld dat je verdient, maar ik heb gemerkt dat dit voor mij tegenwoordig niet meer de voornaamste reden is. Al die verschillende baantjes hebben me veel geleerd over hoe de maatschappij in elkaar steekt maar vooral over mezelf. Zonder mijn werk was ik het bange en verlegen meisje uit de provincie gebleven.

* Zie de bijdrage van Tune; Dündar, 'De vu als opvoeder', par. iv.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen