'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 157

wederopbouw en toekomstplannen. de jaren 1945-1965

156

twee bijvakken binnen de faculteit of daarbuiten, waarvoor opnieuw enkele colleges werden gevolgd. Sommige vakken konden alleen als bijvak gekozen worden, zoals meteorologie en geschiedenis der natuurwetenschappen. Wie voor de theoretische natuurkunde koos, was tot begin jaren vijftig aangewezen op een begeleider van een andere universiteit. Na opbouw van een eigen theoretische werkgroep, kon men hiervoor ook aan de vu terecht. In 1960 kwam er een nieuwe Wet op het Wetenschappelijk Onderwijs. Een van de besluiten in de wet betrof de verplichting voor universiteiten om voor elk examen een regeling op te stellen, waarin ‘de studieduur zoals die in de regel het meest gewenst is’ moest worden aangegeven.74 Deze verplichting leidde bij de sectie natuurkunde opnieuw tot discussies over studieduurverkorting, maar men wilde vooralsnog de studie niet méér structureren. De eindtermen voor de studie waren vastgelegd, maar verder konden studenten de volgorde van het studieprogramma zelf invullen. In deze periode waren er meer docenten beschikbaar dan voor de oorlog toen Sizoo eerst alleen, later samen met Haantjes, alle natuurkundecolleges had verzorgd. Jonker was sinds zijn benoeming tot lector belast met de theoretische vakken voor het doctoraalexamen. Woltjer gaf de colleges thermodynamica voor het kandidaatsexamen, een taak die na zijn afscheid in 1959-’60 werd overgenomen door Blok. Sizoo bleef de overige colleges voor het kandidaatsexamen verzorgen. Vanaf 1958-’59 werd het ook mogelijk vaste-stoffysica als doctoraalcollege te kiezen. Dit college werd eerst gegeven door Van Vliet, daarna door Penning.75 Al voor de oorlog waren er didactiekcolleges gegeven voor studenten die leraar wilden worden. Sinds 1952 werden specifieke eisen gesteld aan de pedagogische en didactische kanten van de opleiding tot natuurkundedocent. De lesbevoegdheid kon toen pas worden verkregen na het volgen van de colleges ‘algemene didactiek’, ‘puberteitspsychologie’ (beide verzorgd door de Faculteit der Letteren en Wijsbegeerte), en ‘didactiek van de natuurkunde’, waarvoor R. L. Krans werd benoemd met ingang van september 1954.76 Het studieprogramma voor natuurkunde aan de vu onderscheidde zich op een aantal punten van dat van andere universiteiten. De vu was lange tijd de enige universiteit waar voor het kandidaatsexamen in de wis- en natuurkundige faculteit colleges wijsbegeerte en geschiede-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen