'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 147

wederopbouw en toekomstplannen. de jaren 1945-1965

146

Het zal duidelijk zijn dat het er bij deze benoemingen anders aan toeging dan bij die van Sizoo in 1929. Nog steeds werd er door de senaat, directeuren en curatoren vergaderd over de (principiële) geschiktheid van de kandidaat-docent, maar ook de stem van de faculteit was nu van groot belang. In de voordracht van de faculteit werd wel steevast gewezen op de belangstelling van de voorgestelde persoon voor de geloof-wetenschap problematiek, echter zonder dat de opvatting van de persoon in kwestie heel concreet werd ingevuld. Uit het voorgaande blijkt wel dat alle in deze periode benoemde hoogleraren ernst maakten met het christelijke karakter van de vu. Sizoo richtte zich, nadat hij in de naoorlogse jaren het onderzoek had opgebouwd, eind jaren vijftig steeds meer op zijn andere banen. Na 1958 heeft hij geen promovendi meer gehad en hij was alleen ’s ochtends vroeg nog op het laboratorium aanwezig. Op vrijdag en zaterdag gaf hij zijn colleges.49 Jonker en Blok namen de dagelijkse leiding steeds meer van hem over.

de inrichting van het laboratorium In de oorlog was het laboratorium aan de De Lairessestraat geplunderd en er was schade toegebracht aan het gebouw. Veel instrumenten waren verdwenen en de neutronengenerator was tijdens het transport per trein naar Duitsland bij een luchtaanval volledig verwoest.50 Na de oorlog werd allereerst het gebouw dusdanig opgeknapt dat het gewone onderwijs weer doorgang kon vinden, maar in de loop van 1946 kon ook al een begin worden gemaakt met de herinrichting van het laboratorium. Hiervoor was onder andere geld uit Amerika beschikbaar: een bedrag van 9000 dollar van de ‘Rockefeller Foundation’ en 10.000 dollar van het ‘Netherlands War Relief Committee of Christian Reformed Churches’.51 Van het begin af aan was duidelijk dat de kernfysica niet meer op de kleinschalige manier van voor de oorlog kon worden beoefend. Toch werd allereerst het vooroorlogse onderzoek weer opgepakt, waarvoor nu wel modernere apparatuur kon worden gebruikt, die veelal in de eigen instrumentenmakerij werd gemaakt. Vóór de oorlog was het totaal aantal studenten aan de faculteit reeds gegroeid tot 142. Aangezien men verwachtte dat deze groei na de oorlog zou doorzetten, werd al in 1946 gesproken over vergroting van het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen